Για τη συνάντηση Σγουρού με τον γκαουλάιτερ του γερμανικού κεφάλαιου Φούχτελ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

Ο εντεταλμένος της γερμανικής Κυβέρνησης για την ελληνογερμανική συνεργασία σε Δήμους και Περιφέρειες, Χανς Γιόακιμ Φούχτελ, συνοδευόμενος από βουλευτές του γερμανικού Κοινοβουλίου και άλλους παρατρεχάμενους, συνάντησε τον Περιφερειάρχη Αττικής Γ. Σγουρό την Παρασκευή 7/2/2014.

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου της Περιφέρειας, αντάλλαξαν απόψεις για το πώς η ελληνογερμανική συνεργασία θα βοηθήσει «την ελληνική και τη γερμανική οικονομία και ανάπτυξη».

Ο Σγουρός, αφού αναφέρθηκε στην 6η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη των Περιφερειών και των Πόλεων που θα διοργανωθεί στην Αθήνα τον Μάρτιο, έκανε προς τους ‘ανωτέρους του’ απολογισμό του ‘έργου’ της Περιφέρειας.

Ο Φούχτελ επισήμανε με ειλικρίνεια πως είναι μεγάλη χαρά του να συνομιλεί με έναν αξιόπιστο και αποτελεσματικό άνθρωπο, που δίνει τη σιγουριά πως τα ευρωπαϊκά κονδύλια δεν πάνε χαμένα, αλλά αξιοποιούνται «με τον πιο ουσιαστικό τρόπο». Ανέφερε ότι «οι μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο Τομέα προχωρούν με ικανοποιητικούς ρυθμούς» και προέτρεψε όλους τους δημόσιους φορείς «να συνεργαστούν μεταξύ τους για την επίτευξη  

του κοινού στόχου».

Μόνο που παρέλειψε να αναφέρει ποιος είναι αυτός ο «κοινός στόχος» τού κεφάλαιου -γερμανικού και ελληνικού- και του υπηρετικού πολιτικού του προσωπικού σε Δήμους, Περιφέρειες και κυβέρνηση:

Ο κόσμος της εργασίας και τα εργατικά δικαιώματα, οι μισθοί και οι συντάξεις, η δημόσια Υγεία και Παιδεία που διαλύονται από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η φτωχομεσαία αγροτιά, οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι που με την ιδιωτικοποίηση παραδίδονται στην κερδοφορία, οι εργασιακές σχέσεις που, ιδιαίτερα σε Δήμους και Περιφέρειες, έχουν πια ξεχειλώσει και παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ποικιλία σε μια γκάμα που προσεγγίζει την ανεργία, τα ληστρικά διόδια για δρόμους που «θα» γίνουν, φόροι-χαράτσια-κι άλλοι φόροι.

Αυτή η διάλυση της κοινωνίας που εδραιώνεται σιγά-σιγά τα τελευταία χρόνια, μόνο με συνολική αντικαπιταλιστική ανατροπή μπορεί να σταματήσει. Όχι με λογικές εφησυχασμού και προεκλογικής αναμονής, με πολιτικές συνδιαχείρισης και δικαιότερης κατανομής των βαρών της ήττας του εργατικού κινήματος. Ούτε βέβαια με κομματικές περιχαρακώσεις που ακυρώνουν τη δυνατότητα κοινής δράσης και την ανάπτυξη του ρωμαλέου εργατικού κινήματος που απαιτούν οι καιροί.