Για τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας και τις ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

Η κυβέρνηση και η ΕΕ, αφού πρώτα έριξαν στα τάρταρα τους μισθούς και τα εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, αφού εκτόξευσαν την ανεργία των νέων στο 60% και ενώ σχεδιάζουν την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, έρχονται υποκριτικά μέσω του ΕΣΠΑ να αντιμετωπίσουν υποτίθεται την ανεργία.

Αντί όμως να στηρίξουν τους ανέργους και να κάνουν προσλήψεις, επιδοτούν το κεφάλαιο προσφέροντας δωρεάν εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις. Αυτοί που παλαιότερα ονομάζονταν ‘’εργαζόμενοι’’ και πιο πρόσφατα ‘’συμβασιούχοι’’ και  ‘’απασχολήσιμοι’’, τώρα βαφτίζονται ‘’ωφελούμενοι’’. Παράλληλα με τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες, παράλληλα με την εντατικοποίηση της εργασίας στους χώρους δουλειάς, προσλαμβάνονται «πεντάμηνοι ωφελούμενοι» για να κάνουν την δουλειά τσάμπα, χωρίς κανένα συνδικαλιστικό δικαίωμα.

Τα προγράμματα «αντιμετώπισης της ανεργίας» δεν λύνουν το πρόβλημα των ανέργων.  Χρησιμοποιούν την ανεργία σαν «δούρειο ίππο» για τη θεμελίωση των πιο απάνθρωπων σχέσεων εργασίας. Τροφοδοτούν με νέες απολύσεις. Στόχος τους τελικά είναι η σταδιακή γενίκευση ενός καθεστώτος μισοεργασίας – μισοανεργίας, μέσα από την ανακύκλωση των ανέργων σε θέσεις προσωρινής, ανασφάλιστης και κακοπληρωμένης εργασίας ή κατάρτισης. Στην πραγματικότητα πρόκειται για προγράμματα επιδότησης της ανεργίας και όχι των ανέργων.

Η νεολαία γίνεται πειραματόζωο σε αυτή τη διαδικασία. Μετά την εφαρμογή των προγραμμάτων, άνοιξε η όρεξη στους εργοδότες και τώρα προτείνουν, δια στόματος ΚΕΠΕ (Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών) την κατάργηση του κατώτατου μισθού για τους νέους έως 29 ετών για 1 έτος (!).

Ταυτόχρονα, μέσω και αυτών των προγραμμάτων, ανακυκλώνεται η ανεργία. Η γκρίζα ζώνη μεταξύ εργασίας – μερικής απασχόλησης – ανεργίας που επιβάλλει η πολιτική της ΕΕ, της τρόικας και του Μνημονίου, εκμεταλλεύεται την πραγματική ανάγκη των ανέργων που μαζικά παράγει η αντιλαϊκή πολιτική, για να υποκύψουν σε ακόμη πιο φθηνές εργασιακές σχέσεις, απεμπολώντας κάθε εργασιακό δικαίωμα. Οι μορφές ελαστικής-επισφαλούς εργασίας-ομηρίας που γιγαντώνονται, συμπιέζουν όχι μόνο τους ανέργους αλλά όλους τους εργαζόμενους.  

Με αυτή τη λογική αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς και οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. – «συνεταιρισμοί» με «κοινωνικό» σκοπό, εμπορική δραστηριότητα και μέλη άτομα ή και νομικά πρόσωπα και επιχειρήσεις), με στόχο να μπορούν για ένα χρονικό διάστημα να «προσφέρουν» τις υπηρεσίες της επιχείρησής τους στους δήμους αλλά και στις δημοτικές υπηρεσίες και επιχειρήσεις. Οι ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. δεν προωθούν βέβαια τη συνεταιριστική αντίληψη, αλλά αντιθέτως αμφισβητούν τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών και συμβάλλουν στην πλήρη ανταποδοτικότητα των παροχών του τοπικού κράτους.

Η απαγόρευση προσλήψεων μονίμου προσωπικού έχει δημιουργήσει στους Δήμους και στις Περιφέρειες ελλείψεις προσωπικού, απαραίτητου για να καλυφθούν οι ανάγκες των υπηρεσιών τους. Η κυβέρνηση με την εφαρμογή του «Καλλικράτη» παραδίδει τις κοινωνικές υπηρεσίες στο κεφάλαιο και ταυτόχρονα, μέσω αυτών των προγραμμάτων, τού εξασφαλίζει φτηνούς, κακοπληρωμένους και ενσωματωμένους εργαζόμενους. 

Το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις, η Ε.Ε., οι διεθνείς καπιταλιστικοί οργανισμοί, αυτοί δηλαδή που με την πολιτική τους και τη θεοποίηση της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους δημιούργησαν την  κρίση, έχουν κάνει την «αντιμετώπιση της ανεργίας» προμετωπίδα της στρατηγικής τους. Μιας στρατηγικής  που γιγαντώνει την ανεργία και την ελαστική εργασία, συρρικνώνει τους μισθούς και την ασφαλιστική προστασία, επιδοτεί τους εργοδότες αντί τους εργαζόμενους.  

Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της πολιτικής της επιδότησης των απολύσεων και της ανεργίας και την κατάργηση κάθε μορφής και νόμου ελαστικής εργασίας.

Όχι στη διαθεσιμότητα, και στις απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλο το λαό. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις θέσεις που καλύπτει σήμερα η «κοινωφελής εργασία», που αποτελούν βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Επιβολή νέων συλλογικών συμβάσεων εργασίας που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και στις νέες τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες βάση των οποίων μπορούν να εργάζονται όλοι, με λιγότερες ώρες εργασίας και περισσότερες απολαβές. 

Κατάργηση της ενοικιαζόμενης εργασίας, των «κοινωφελών» προγραμμάτων και των προγραμμάτων μέσο ΕΣΠΑ, και συνολικά των ελαστικών σχέσεων εργασίας. 

Έξω οι εργολάβοι και οι ΜΚΟ, από τη διαχείριση βασικών κοινωνικών υπηρεσιών.

Κατοχύρωση και διεύρυνση των εργατικών κατακτήσεων στους εργαζόμενους στην «κοινωφελή εργασία».

 Το κείμενο κατατέθηκε ως γραπτή τοποθέτηση του περιφερειακού συμβούλου της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής Άγγελου Χάγιου στα πρακτικά του Περιφερειακού Συμβουλίου.