Για την αιθαλομίχλη, τον φόρο στο πετρέλαιο

και τις τραγωδίες που παράγει η πολιτική τους

Ά. ΧΑΓΙΟΣ:
 
        Μέσα στο 2013 προβλέπεται ότι το πρόβλημα που δημιουργείται με την αιθαλομίχλη θα προσθέσει έναν επίσης παράγοντα μείωσης του προσδόκιμου ζωής, λόγω της πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση, μαζί με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ. 

      'Η θα παγώσει η οικογένεια και θα πάει το παιδί η ο ηλικιωμένος από υποθερμία ή θα δηλητηριαστεί και θα καεί η οικογένεια, όπως έγινε στην Καβάλα. Αυτή την τραγωδία ζούμε και έτσι πρέπει να δούμε το πρόβλημα για να μην κοροϊδευόμαστε.
 
    Το πρόβλημα αυτό προστίθεται στις αυτοκτονίες και στην καταστροφή του συστήματος υγείας καθώς και του ασφαλιστικού.
 
    Το θέμα που τίθεται στην Περιφέρεια σήμερα, με αφορμή την εισήγηση της παράταξης των Οικολόγων, εκτός από τον όποιο μεσομακροπρόθεσμο σχεδιασμό, είναι αν μπορεί να αποτραπεί αυτός ο κίνδυνος που απειλεί τη ζωή και το φυσικό περιβάλλον.
 
Και εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Είμαστε υποχρεωμένοι άμεσα:
 
    Πρώτον, να πάρουμε θέση κατάργησης του φόρου που επιβλήθηκε στο πετρέλαιο για κατανάλωση στην κατοικία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, παρά τις παρενέργειες που έχει αυτό.
 

    Δεύτερον, πρέπει να καταργηθεί κάθε φορολογική επιβάρυνση και η σύνδεση της τιμής του φυσικού αερίου με το πετρέλαιο.
 
    Τρίτον, πρέπει η ΔΕΣΦΑ και η ΔΕΦΑ να επεκτείνουν τα δίκτυα. Για φέτος μιλάμε. Είναι έτοιμες οι υποδομές.
 
    Φυσικά, υπάρχει το θέμα της επιδότησης και της χρηματοδότησης αυτών των δαπανών, από τον κρατικό προϋπολογισμό εννοείται. Αυτό σημαίνει, και εδώ διαφωνώ με τους Οικολόγους, κόντρα με την εφαρμογή του μνημονίου, που δεν επιτρέπει τη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό αυτής της δαπάνης. 

Προφανώς και δεν καλύπτεται αυτή η ανάγκη με το λεγόμενο επίδομα θέρμανσης. Αποδείχθηκε απάτη κυβερνητική, αφού στην πράξη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα λαϊκά νοικοκυριά.

    Όσον αφορά στις αρμοδιότητες της Περιφέρειας αποκτά τεράστια σημασία η προστασία του δασικού πλούτου. Διότι, στο βαθμό που υπάρχει επαρκής δασικός πλούτος και περιαστικό πράσινο, είναι γνωστό ότι αυτά τα μικροσωματίδια που παράγονται από ατελείς καύσεις μπορούν να απορροφούνται σε ποσοστά ακόμα και άνω του 80 %.   
 
    Το ζήτημα εδώ είναι η καταστροφή που συντελείται και στον δασικό πλούτο, λόγω της διάλυσης των Δασικών Υπηρεσιών - το συζητήσαμε με αφορμή την Πάρνηθα - αλλά και της έλλειψης χρηματοδότησης για την προστασία και την ανάπτυξη του δάσους. Πάνω σε αυτά έχουμε τώρα και την παράνομη καταστροφική υλοτομία, για άμεση κάλυψη αναγκών φτωχών ανθρώπων, κυρίως όμως για εμπορική χρήση, από οργανωμένα συμφέροντα που, με μία μικρή άδεια κοπής δένδρων λεηλατούν και καταστρέφουν δάση ολόκληρα.
 
        Από εκεί και πέρα να πάμε σε μία συζήτηση γενικότερη. Δεχόμαστε ότι η ενέργεια είναι δημόσιο αγαθό, κοινωνικό αγαθό; Δεχόμαστε ότι η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ αυξάνει τα τιμολόγια και σε λίγο οι φτωχές περιοχές και ο φτωχός λαός δε θα μπορεί να ανταποκριθεί; Ηδη υπάρχει το πρόβλημα. Δεχόμαστε ότι η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΦΑ και της ΔΕΣΦΑ, θα δημιουργήσει σοβαρότατο πρόβλημα;
 
Το ζητούμενο, επομένως, είναι ο συλλογικός αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. Με καθαρή θέση ότι η ενέργεια είναι δημόσιο αγαθό,  κοινωνικό αγαθό. Σε αυτή τη βάση να μιλήσεις ουσιαστικά για την ενεργειακή θωράκιση κατοικιών και δημόσιων κτιρίων.
 
    Δεν είναι σωστό, αυτό που αναφέρθηκε, ότι η ενεργειακή θωράκιση επιδοτείται κατά 95% από τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι μικρότερη του 35% και οι προϋποθέσεις είναι τέτοιες που στην ουσία την ακυρώνουν. Δεν μπορεί ένας φτωχός εργαζόμενος, άνεργος ή χτυπημένος από την κοινωνική και οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, να δώσει τη συμμετοχή, η οποία του ζητείται από το πρόγραμμα αυτό.
 
    Τέλος, η αντιμετώπιση σύγχρονων μεθόδων, ενεργειακών μεθόδων, περιβαλλοντικά αποδεκτών, είναι ένα σύνθετο πρόβλημα και στο οποίο επίσης δε χωράει καμία δημαγωγία.
 
Δεν υφίσταται θέμα αξιοποίησης βιομάζας, βιοαερίου και άλλων σύγχρονων μεθόδων, πολύ δε περισσότερο επιδότησης για άλλου τύπου κλιματιστικά, αν δεν υπάρξει συνολικό πρόγραμμα δημόσιου χαρακτήρα, επιδοτούμενο από πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. 

Ετσι έχει γίνει, όπου έχει γίνει παλιότερα, ακόμα και σε συνθήκες καπιταλισμού στην Κεντρική Ευρώπη. Αλλά και εκεί αφαιρούνται αυτά τα δικαιώματα, λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτά απαιτούν δημόσιου χαρακτήρα κοινωνική πολιτική και δημόσια υπηρεσία, κατά τον ίδιο τρόπο που μιλάμε για τα δάση κλπ, αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά. Με πρόγραμμα από τις δημόσιες επενδύσεις, συγχρηματοδοτήσεις και πρόγραμμα το οποίο θα κατανέμεται σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Αλλά αυτά είναι που καταργούνται με την πολιτική των σημερινών και των προηγούμενων κυβερνώντων.
 
    Αυτά είναι τα οποία δεν επιτρέπει το μνημόνιο, η Ευρωπαϊκή Ενωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης. Δεν μπορείς να εφαρμόσεις τέτοιες πολιτικές, αν δε συγκρουστείς με αυτό το πολιτικό πρόβλημα και αυτό είναι το ζητούμενο και  σήμερα. Κατά τη γνώμη μου, φαίνεται και από τη συζήτηση, δεν είναι σε θέση η πλειοψηφία του Π.Σ. να πάρει μία απόφαση, η οποία θα βελτιώσει τη ζωή των εργαζομένων. Ας  αποφασίσει, τουλάχιστον, να καταδικάσει την κυβερνητική απόφαση και να διεκδικήσει ορισμένα άμεσα μέτρα, για την προστασία της υγείας, της ζωής του λαού μας και του φυσικού περιβάλλοντος. 

Η παραπάνω τοποθέτηση του περιφερειακού συμβούλου της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική Άγγελου Χάγιου έγινε στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 22/1/2013