Παρέμβαση στο Περιφερειακό Συμβούλιο
Α. ΧΑΓΙΟΣ:
Η στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για το σχέδιο διαχείρισης του υδατικού πλούτου, όντως, όπως προείπαν αρκετοί συνάδελφοι, έχει προβλήματα, τα οποία κυρίως, κατά τη γνώμη μου, δεν οφείλονται στην τεχνική πλευρά της και στη δουλειά των υπαλλήλων. Οφείλονται κυρίως στον πολιτικό χαρακτήρα του ίδιου του σχεδίου διαχείρισης του υδατικού πλούτου που εκφράζει την πολιτική της σχετικής οδηγίας της ΕΕ.
Και εδώ θέλω να πω από την αρχή, ότι δε συμμερίζομαι καθόλου απόψεις που ακούστηκαν και εισηγητικά και από το βήμα του Π.Σ., ότι αυτή η οδηγία έχει θετικές διατάξεις. Εχει κάποιες γενικές διακηρύξεις, όσον αφορά την περιβαλλοντική προστασία.
Η πολιτική, ωστόσο, της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν αποτυπώνεται κυρίως στις διακηρύξεις των οδηγιών για περιβαλλοντικά θέματα και στη λήψη μέτρων οριακών για προβλήματα του περιβάλλοντος.
Η πραγματική πολιτική και της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γενικά για το περιβάλλον αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση με τα νερά, αποτυπώνεται στη γραμμή της ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης του υδατικού πλούτου, της ΕΥΔΑΠ, των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης - αποχέτευσης, προς όφελος της ανάταξης της κερδοφορίας των πολυεθνικών ομίλων, σε αυτή τη φάση της κρίσης του συστήματος, και αυτό είναι το σχέδιο που έχουμε μπροστά μας.
Θέλω να πω από την αρχή, ότι το συμπέρασμα, πολιτικό αλλά και τεχνικό, από τη διαχείριση του υδατικού πλούτου, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στη Λατινική Αμερική, είναι ότι στο βαθμό που ιδιωτικοποιείται η διαχείριση του υδατικού πλούτου, τα προβλήματα περιβάλλοντος οξύνονται στο έπακρο, διότι υποτάσσεται στη λογική του κέρδους των πολυεθνικών εταιρειών και των ομίλων.
Είναι συμπέρασμα γενικό ότι η ποιότητα - απευθύνομαι και στους συναδέλφους της οικολογικής παράταξης - η ποιότητα, η ποσότητα και ο κοινωνικός χαρακτήρας αυτού του κοινωνικού αγαθού, μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με δημόσια πολιτική και κοινωνικό εργατικό λαϊκό έλεγχο. Αυτό έχει αποδειχθεί σε Ανατολή και Δύση, σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική και υπάρχουν σοβαρά στοιχεία σε αυτό.
Δείτε, δύο παραδείγματα θα φέρω, στα μέτρα τα οποία προτείνονται από το σχέδιο διαχείρισης, τη λογική αυτής της γραφειοκρατικής μεν, αλλά πολιτικά και ταξικά προσανατολισμένης πολιτικής, των οδηγιών ΕΕ και του ΕΣΠΑ.
Στο πρώτο μέτρο, το 001, μιλάει για προσαρμογή τιμολογιακής πολιτικής, ώστε με ευέλικτο και αποτελεσματικό τρόπο, να υπηρετεί, ως κύρια στόχευση, την περιβαλλοντική αειφορία και την αποφυγή σπατάλης νερού. Λοιπόν, για εμάς τους ιθαγενείς, αν μεταφράσουμε αυτή την περικοκλάδα, σημαίνει αύξηση των τιμολογίων επί δικαίων και αδίκων, στο όνομα της αντιμετώπισης της σπατάλης του νερού, χωρίς φυσικά κανένα κοινωνικό κριτήριο και αυτό είναι το δώρο, για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, στο στρατηγικό επενδυτή ή σε όποιον πολυεθνικό όμιλο την αναλάβει.
Δείτε ένα άλλο στοιχείο. Λέει το Σχέδιο Διαχείρισης για τη βιομηχανία:
Προώθηση τεχνολογιών αποτελεσματικής διαχείρισης του νερού στη βιομηχανία.
Ελάτε εσείς με αυτή την κουτοπόνηρη γραμμή, να αντιμετωπίσετε την κατάσταση στον Ασπρόπυργο, στην Ελευσίνα, στον Ασωπό. Τι θέλουν να κάνουν; Θέλουν να κάνουν έναν εκσυγχρονισμό της χρήσης του νερού από μεγάλους καταναλωτές και τις βιομηχανίες, που σε συνδυασμό με το προηγούμενο που είπαμε, μία τιμολογιακή πολιτική τέτοιου τύπου, που θα δίνει πάλι μπόνους στις μεγάλες επιχειρήσεις, θα κλείνει τον κύκλο της ανάπτυξης της κερδοφορίας.
Κατά συνέπεια και η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων πάει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, κυρίως με τις ημερομηνίες και με τα προβλήματα διαχείρισης με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν έχει πολιτική πραγματικής προστασίας των νερών. Και αυτό συμβαίνει, όχι μόνο για τεχνικούς, οικονομικούς και διαχειριστικούς λόγους, αλλά διότι το σχέδιο διαχείρισης δεν έχει στον πυρήνα του το σεβασμό και την αντιμετώπιση των υδατικών πόρων, ως κοινωνικού, δημόσιου αγαθού, που μόνο μία πολιτική κοινωνικού χαρακτήρα, δημόσιου χαρακτήρα, μπορεί να εξασφαλίσει την ποιότητα των, την ποσότητα και την αξιοποίηση του υδατικού πλούτου με κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Αυτό βέβαια είναι θέμα μίας άλλης πολιτικής και είναι θέμα διεκδίκησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος που επιβάλλεται και στη διαχείριση των νερών.
Πρόκειται για έγκλημα. Περίμενα από τους οικολόγους, τουλάχιστον σε αυτό, να μιλήσουν με πιο αποφασιστικούς τόνους. Πρόκειται για συνειδητό σχεδιασμένο έγκλημα. Το νερό θα είναι η αιτία πολέμων στον πλανήτη. Το νερό θα είναι κρίκος για την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού και η υποταγή της διαχείρισης του νερού στην κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών ομίλων, συντελεί ένα εξίσου για να μην πω μεγαλύτερο έγκλημα σαν και αυτό που συντελείται και με τη ζωή των ανθρώπων, το εισόδημα τους, τις δουλειές τους και τη γενικότερη διαχείριση του περιβάλλοντος. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση για εμάς. Θα καταψηφίσουμε, εννοείται, αυτή την εισήγηση.
Η παραπάνω τοποθέτηση του περιφερειακού συμβούλου της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής Άγγελου Χάγιου έγινε στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 29/1/2013
Η στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για το σχέδιο διαχείρισης του υδατικού πλούτου, όντως, όπως προείπαν αρκετοί συνάδελφοι, έχει προβλήματα, τα οποία κυρίως, κατά τη γνώμη μου, δεν οφείλονται στην τεχνική πλευρά της και στη δουλειά των υπαλλήλων. Οφείλονται κυρίως στον πολιτικό χαρακτήρα του ίδιου του σχεδίου διαχείρισης του υδατικού πλούτου που εκφράζει την πολιτική της σχετικής οδηγίας της ΕΕ.
Και εδώ θέλω να πω από την αρχή, ότι δε συμμερίζομαι καθόλου απόψεις που ακούστηκαν και εισηγητικά και από το βήμα του Π.Σ., ότι αυτή η οδηγία έχει θετικές διατάξεις. Εχει κάποιες γενικές διακηρύξεις, όσον αφορά την περιβαλλοντική προστασία.
Η πολιτική, ωστόσο, της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν αποτυπώνεται κυρίως στις διακηρύξεις των οδηγιών για περιβαλλοντικά θέματα και στη λήψη μέτρων οριακών για προβλήματα του περιβάλλοντος.
Η πραγματική πολιτική και της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γενικά για το περιβάλλον αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση με τα νερά, αποτυπώνεται στη γραμμή της ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης του υδατικού πλούτου, της ΕΥΔΑΠ, των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης - αποχέτευσης, προς όφελος της ανάταξης της κερδοφορίας των πολυεθνικών ομίλων, σε αυτή τη φάση της κρίσης του συστήματος, και αυτό είναι το σχέδιο που έχουμε μπροστά μας.
Θέλω να πω από την αρχή, ότι το συμπέρασμα, πολιτικό αλλά και τεχνικό, από τη διαχείριση του υδατικού πλούτου, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στη Λατινική Αμερική, είναι ότι στο βαθμό που ιδιωτικοποιείται η διαχείριση του υδατικού πλούτου, τα προβλήματα περιβάλλοντος οξύνονται στο έπακρο, διότι υποτάσσεται στη λογική του κέρδους των πολυεθνικών εταιρειών και των ομίλων.
Είναι συμπέρασμα γενικό ότι η ποιότητα - απευθύνομαι και στους συναδέλφους της οικολογικής παράταξης - η ποιότητα, η ποσότητα και ο κοινωνικός χαρακτήρας αυτού του κοινωνικού αγαθού, μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με δημόσια πολιτική και κοινωνικό εργατικό λαϊκό έλεγχο. Αυτό έχει αποδειχθεί σε Ανατολή και Δύση, σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική και υπάρχουν σοβαρά στοιχεία σε αυτό.
Δείτε, δύο παραδείγματα θα φέρω, στα μέτρα τα οποία προτείνονται από το σχέδιο διαχείρισης, τη λογική αυτής της γραφειοκρατικής μεν, αλλά πολιτικά και ταξικά προσανατολισμένης πολιτικής, των οδηγιών ΕΕ και του ΕΣΠΑ.
Στο πρώτο μέτρο, το 001, μιλάει για προσαρμογή τιμολογιακής πολιτικής, ώστε με ευέλικτο και αποτελεσματικό τρόπο, να υπηρετεί, ως κύρια στόχευση, την περιβαλλοντική αειφορία και την αποφυγή σπατάλης νερού. Λοιπόν, για εμάς τους ιθαγενείς, αν μεταφράσουμε αυτή την περικοκλάδα, σημαίνει αύξηση των τιμολογίων επί δικαίων και αδίκων, στο όνομα της αντιμετώπισης της σπατάλης του νερού, χωρίς φυσικά κανένα κοινωνικό κριτήριο και αυτό είναι το δώρο, για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, στο στρατηγικό επενδυτή ή σε όποιον πολυεθνικό όμιλο την αναλάβει.
Δείτε ένα άλλο στοιχείο. Λέει το Σχέδιο Διαχείρισης για τη βιομηχανία:
Προώθηση τεχνολογιών αποτελεσματικής διαχείρισης του νερού στη βιομηχανία.
Ελάτε εσείς με αυτή την κουτοπόνηρη γραμμή, να αντιμετωπίσετε την κατάσταση στον Ασπρόπυργο, στην Ελευσίνα, στον Ασωπό. Τι θέλουν να κάνουν; Θέλουν να κάνουν έναν εκσυγχρονισμό της χρήσης του νερού από μεγάλους καταναλωτές και τις βιομηχανίες, που σε συνδυασμό με το προηγούμενο που είπαμε, μία τιμολογιακή πολιτική τέτοιου τύπου, που θα δίνει πάλι μπόνους στις μεγάλες επιχειρήσεις, θα κλείνει τον κύκλο της ανάπτυξης της κερδοφορίας.
Κατά συνέπεια και η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων πάει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, κυρίως με τις ημερομηνίες και με τα προβλήματα διαχείρισης με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν έχει πολιτική πραγματικής προστασίας των νερών. Και αυτό συμβαίνει, όχι μόνο για τεχνικούς, οικονομικούς και διαχειριστικούς λόγους, αλλά διότι το σχέδιο διαχείρισης δεν έχει στον πυρήνα του το σεβασμό και την αντιμετώπιση των υδατικών πόρων, ως κοινωνικού, δημόσιου αγαθού, που μόνο μία πολιτική κοινωνικού χαρακτήρα, δημόσιου χαρακτήρα, μπορεί να εξασφαλίσει την ποιότητα των, την ποσότητα και την αξιοποίηση του υδατικού πλούτου με κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Αυτό βέβαια είναι θέμα μίας άλλης πολιτικής και είναι θέμα διεκδίκησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος που επιβάλλεται και στη διαχείριση των νερών.
Πρόκειται για έγκλημα. Περίμενα από τους οικολόγους, τουλάχιστον σε αυτό, να μιλήσουν με πιο αποφασιστικούς τόνους. Πρόκειται για συνειδητό σχεδιασμένο έγκλημα. Το νερό θα είναι η αιτία πολέμων στον πλανήτη. Το νερό θα είναι κρίκος για την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού και η υποταγή της διαχείρισης του νερού στην κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών ομίλων, συντελεί ένα εξίσου για να μην πω μεγαλύτερο έγκλημα σαν και αυτό που συντελείται και με τη ζωή των ανθρώπων, το εισόδημα τους, τις δουλειές τους και τη γενικότερη διαχείριση του περιβάλλοντος. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση για εμάς. Θα καταψηφίσουμε, εννοείται, αυτή την εισήγηση.
Η παραπάνω τοποθέτηση του περιφερειακού συμβούλου της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής Άγγελου Χάγιου έγινε στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 29/1/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.