Η απόφαση της Συνέλευσης της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική την Τετάρτη 19/7

 Όπως είχαμε ανακοινώσει και στη δημόσια συζήτηση στην Πλ. Πρωτομαγιάς καλούμε σε νέα συνέλευση της ΑΑΑ την Τετάρτη 19/7 στις 7.30μμ στα γραφεία της ΟΛΜΕ.

Καλούμε όλες όλους όσες/ους ενδιαφέρονται για την συμμετοχή - στήριξη του αντιδιαχειριστικού, ριζοσπαστικού, αντικαπιταλιστικού και αγωνιστικού ρεύματος στην κρίσιμη πολιτική μάχη των περιφερειακών εκλογών στην Αττική.

Απόφαση της Συνέλευσης της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική, 19/7/2023 

 

1. Η τρέχουσα πολιτική συγκυρία

 

Είμαστε σε μια περίοδο που ενισχύονται πολλαπλοί τεράστιοι κίνδυνοι -πολιτικοί, κοινωνικοί και πολεμικοί -για τους λαούς στο φόντο της εκδήλωσης μιας δομικής και πολύπλευρης κρίσης του σύγχρονου καπιταλισμού.

Από το σύνολο των διεργασιών στον καπιταλιστικό κόσμο διαπιστώνουμε ότι έχουμε εισέλθει σε μια πρωτοφανέρωτη περίοδο έντασης και έκτασης της εκμετάλλευσης, καθώς και των αντιθέσεων του καπιταλισμού, σε μια σημαντική καμπή η οποία γίνεται αφετηρία μιας σειράς εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα: από τις συνθήκες ζωής των λαϊκών στρωμάτων και το πρόβλημα επιβίωσης, τις καταλυτικές συνέπειες του πολέμου και τον κίνδυνο της πυρηνικής εμπλοκής, την όξυνση των ενδο-καπιταλιστικών ανταγωνισμών και τη διαμόρφωσης νέων γεωστρατηγικών και γεωπολιτικών συσχετισμών, ως την επιδεινούμενη περιβαλλοντική καταστροφή και κλιματική κρίση, και την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και στις λαϊκές ελευθερίες.

Ο αντίκτυπος αυτών των εξελίξεων στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς είναι βαρύς, κυρίως στα εργατικά και λαϊκά στρώματα, και αποτυπώνεται τόσο στις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες τις οποίες αυτά βιώνουν, όσο και στη διαμόρφωση των συνειδήσεων.

Παράλληλα είμαστε σε μια περίοδο αντιδραστικής αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος η οποία παίρνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και εκφράσεις σε κάθε χώρα, έχει όμως ως κοινό πυρήνα την ολοκλήρωση βαθύτερων αναδιατάξεων στα κόμματα, τους θεσμούς εξουσίας και την δημόσια πολιτική, ώστε να μπορούν να υπηρετηθούν ομαλά και απρόσκοπτα τα στρατηγικά προτάγματα του κεφαλαίου.

Η πολιτική και κοινωνική περίοδος που διαμορφώνεται στην Ελλάδα θα είναι μια δύσκολη περίοδος με το κοινωνικό ζήτημα να οξύνεται και την επίθεση στα εργατικά λαϊκά και νεολαιίστικα δικαιώματα να εντείνεται στο φόντο ενός δυσμενούς πολιτικού συσχετισμού όπως έχει αποτυπωθεί μετά το αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών.

Η κυβέρνηση της ΝΔ θα επιχειρήσει να  προωθήσει άμεσα και επιθετικά ένα πρόγραμμα  λιτότητας, αυταρχισμού, περικοπών, ιδιωτικοποιήσεων, διάλυσης ή υποβάθμισης κάθε δημόσιου αγαθού και γενικά αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων σε όλα τα επίπεδα, τη βαθύτερη πρόσδεση της χώρας στο Νατοϊκό στρατόπεδο και την εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων της ΕΕ.

Η συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ παρά την τετραετή υπεραντιδραστική διακυβέρνηση της ΝΔ φανερώνει το αδιέξοδο μιας απόλυτα συναινετικής, συστημικής, κοινοβουλευτικού τύπου, αντιπολίτευσης εντός των πλαισίων της ΕΕ και καπιταλιστικών κερδών  με νωπά ακόμη τα κυβερνητικά πεπραγμένα.

Η άνοδος της ακροδεξιάς και των φασιστών είναι εξαιρετικά ανησυχητική και πρέπει να σημάνει συναγερμό για την Αριστερά και το αντιφασιστικό - αντιρατσιστικό κίνημα. Τα ακροδεξιά ρεύματα ενισχύονται από την προσαρμογή της πολιτικής της ΝΔ στην ακροδεξιά ατζέντα και της «Ευρώπης - Φρούριο» απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες, μια ευρύτερη πολιτική συναίνεση στις κυρίαρχες αντιλήψεις και πολιτικές του συστήματος, γύρω από τα λεγόμενα εθνικά θέματα, τη μετανάστευση, τα θέματα της «τάξης» και της «ασφάλειας», αλλά και από τα ρεύματα του εθνικισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού, της θρησκοληψίας και του ανορθολογισμού.

Παρά το δυσμενές πολιτικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί δεν πρέπει να προσπεράσουμε την πολύπλευρη κρίση του συστήματος που συνεχίζεται και οξύνεται σε όλες τις διαστάσεις της, τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα και τη διάχυτη δυσαρέσκεια πλατιών στρωμάτων της εργατικής τάξης και της νεολαίας που παραμένει παρούσα, χωρίς όμως να βρίσκει ανατρεπτική πολιτική έκφραση.

Σε αυτές τις συνθήκες χρειάζεται να διαμορφώσουμε ένα σχέδιο συμβολής μας σε νέους αγώνες και αντιστάσεις σε σύγκρουση με την κυβέρνηση της ΝΔ και όλο το αστικό πολιτικό σύστημα και την έκφρασή του στο τοπικό κράτος, την ΕΕ και το κεφάλαιο και την διαμόρφωση και  προβολή ενός πλαισίου στόχων πάλης που θα αναδεικνύει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα συνολικά και με την έκφρασή τους στα ζητήματα της πόλης του χώρου και του περιβάλλοντος.

2. Οι αναδιαρθρώσεις στο τοπικό κράτος

Σε μια περίοδο επιτάχυνσης ενός νέου γύρου αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στον ελληνικό καπιταλισμό βλέπουμε να προωθείται παράλληλα και η ανασυγκρότηση σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση του μοντέλου για τοπικό κράτος-εργαλείο στην προώθηση των επιχειρηματικών συμφερόντων και να ενισχύεται το μοντέλο του μάνατζερ στη διοίκηση του τοπικού κράτους. Μπορούμε να πούμε ότι αυτό αποτυπώνεται σε τρεις χαρακτηριστικές πλευρές.

α) Στην ενίσχυση του τοπικού κράτους με περισσότερες αρμοδιότητες και όσον αφορά τις υπηρεσίες της αρμοδιότητάς του αλλά και τον ρόλο του ως εργαλείο για την προώθηση των αντιλαϊκών πολιτικών, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των αναπτυξιακών κατευθύνσεων του κεφαλαίου και των μνημονιακών δεσμεύσεων. Βλέπουμε να μεγαλώνει η εξάρτηση κρίσιμων λειτουργιών και υπηρεσιών του από τις χρηματοδοτήσεις της ΕΕ (ΕΣΠΑ, χρηματοδοτικά εργαλεία κ.λπ.) με παράλληλη  μετακύλιση του κόστους τους στο λαό, ενίσχυση της εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.

β) Στην ενίσχυση της ικανότητάς του να ανταποκρίνεται πιο άμεσα στις προτεραιότητες του κεφαλαίου, τις πολιτικές της ΕΕ και των αντικαπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με χαρακτηριστική έκφραση τα ΠΕΠ (περιφερειακά επιχειρησιακά προγράμματα) και την υλοποίησή τους.

γ) Στις αλλαγές που προωθήθηκαν στο πολιτικό σύστημα για να εξυπηρετούν από τη μία και να προστατεύουν από την άλλη τις δύο παραπάνω πλευρές. Αλλαγές σε αντιδραστική κατεύθυνση σε θεσμικό επίπεδο (περιορισμός της δημοκρατικής λειτουργίας των συλλογικών οργάνων – ενίσχυση λήψης των κρίσιμων αποφάσεων από κλειστά κέντρα, όπως οι διάφορες επιτροπές, εκλογικός νόμος κ.ά.) με στόχο την θωράκισή του από το λαϊκό παράγοντα και τον αποκλεισμό από τα συμβούλια των ενοχλητικών φωνών, το βάθεμα της διασύνδεσης του κεντρικού με το τοπικό κράτος στο όνομα των αναδιαρθρώσεων και των ιδιωτικοποιήσεων και την και ενίσχυση του μοντέλου του δήμαρχου-περιφερειάρχη manager.

 3. Η Αττική την τελευταία τετραετία- τα ανοιχτά μέτωπα

Η Αττική στην τετραετία που πέρασε βίωσε την έκφραση των αντιλαϊκών πολιτικών της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της περιφερειακής αρχής Πατούλη σε πολλές εκφράσεις και σημαντικά κοινωνικά ζητήματα.

Ξεχωρίζουμε από αυτά:

-Τη διαχείριση της πανδημίας όταν ο Πατούλης στήριξε με κάθε τρόπο την κυβέρνηση, επικρότησε τα κατασταλτικά μέτρα και την επιτήρηση και έκλεισε τα μάτια στις ελλείψεις δημόσιων νοσοκομείων, τα θέματα υγιεινής και προστασίας της λειτουργίας των σχολείων, ενώ είδε την πανδημία ως ευκαιρία για να προχωρήσει αντιδραστικές αλλαγές όπως με τη διαχείριση απορριμμάτων,  τις χωρικές αναδιαρθρώσεις, την επίθεση στο περιβάλλον αλλά και σε σχέση με τη λειτουργία του περιφερειακού συμβουλίου.

-Την επίθεση στους ελεύθερους δημόσιους χώρους και στο αστικό ή περιαστικό πράσινο και την προώθηση των καπιταλιστικών χωρικών αναδιαρθρώσεων που εξυπηρετούν το αναπτυξιακό σχέδιο για την αξιοποίηση της Αττικής ως διοικητικό, οικονομικό, ναυτιλιακό κέντρο και διακομετακομιστικό κόμβο, αλλά και την περαιτέρω τουριστικοποίησή της. Η στρατηγική της Περιφέρειας Αττικής είναι πλήρως ενταγμένη στην εξυπηρέτηση του σχεδιασμού μοιράσματος της Αττικής σε διάφορα κεφάλαια και την χωροταξική αναδιάρθρωσή της με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου: του Λάτση στο Ελληνικό και πλήθους άλλων τουριστικών-ξενοδοχειακών κεφαλαίων στην «Αττική Ριβιέρα», της μεταφοράς του Καζίνο στο Μαρούσι, της παράδοσης της Δυτικής Αττικής στη χωματερή και στις μεγάλες ρυπογόνες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, της COSCO από τον Πειραιά ως το Πέραμα, της μετατροπής του κέντρου της Αθήνας σε τουριστικό διασκεδαστήριο και της ανατολικής Αττικής σε χώρο με κοστοβόρα «εμπορικά χωριά».

-Την καταστροφική διαχείριση των απορριμμάτων, και τη συνέχιση του εγκλήματος στη Φυλή και την ψήφιση της ΜΠΕ για τον περιφερειακό σχεδιασμό που ανοίγει την προοπτική της καύσης απορριμμάτων, ενώ συνολικά μάλιστα μεθόδευσε την αποφυγή συνολικής  συζήτησης είτε δημόσια, ενώπιον των πολιτών, είτε στο περιφερειακό συμβούλιο για το ζήτημα αυτό.

-Την τσιμεντοποίηση ρεμάτων στην Αττική, ενώ συνέταξε και το σχέδιο αντιπλημμυρικής προστασίας, με το οποίο προσπαθεί να εμφανίσει ως «προστασίας» την τσιμεντοποίηση όλων των ρεμάτων της Αττικής.

-Την αποτυχία της πολιτικής προστασίας, καθώς η Αττική δοκιμάστηκε με τους χιονιάδες το Φεβρουάριο του 2021 και το Ιανουάριο του 2022 με τα τραγικά γεγονότα στην Αττική οδό, τις πυρκαγιές τον Αύγουστο του 2021 και τις πλημμύρες σε διάφορες περιοχές.

-Η Περιφέρεια Αττικής είναι απούσα από κάθε προσπάθεια ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, είτε στον τομέα της υγείας, είτε της κοινωνικής πολιτικής, της αντιμετώπισης βασικών βιοτικών ζητημάτων, των πλειστηριασμών σπιτιών, της αστεγίας, της ακρίβειας, της αδυναμίας πληρωμής του ρεύματος, της αντιμετώπισης των εξαρτήσεων. Κρυπτόμενη πίσω από τις «αρμοδιότητες», δεν σχεδιάζει πολιτικές αντιμετώπισης της φτώχειας ή ανακούφισης σε κοινωνικά προβλήματα, την ίδια στιγμή που χρηματοδοτεί αφειδώς δράσεις ενίσχυσης του κεφαλαίου ή αυτοπροβολής του Περιφερειάρχη. Είναι προφανές επίσης ότι όχι μόνο δεν κοντράρει την κυβέρνηση σε τέτοια ζητήματα, αλλά την καλύπτει και ευθυγραμμίζεται πλήρως στις ίδιες πολιτικές.

 

3.α. Η αστική επίθεση στο χώρο

Την τελευταία δεκαετία έχουν θεσπιστεί μία σειρά από νομοθετικές αλλαγές και παρεμβάσεις  στον τομέα της γης, των ακινήτων, του χώρου και συνολικά του περιβάλλοντος με κύριο στόχο την ταχύτερη προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων καθώς και την ενίσχυση της επιχειρηματικής κερδοφορίας μέσα από τη διασφάλιση νέων επενδύσεων. Συνολικά οι προωθούμενες πολιτικές έχουν επιδράσει σε διαφορετικά επίπεδα του αστικού σχεδιασμού και εξυπηρετούν το αναπτυξιακό σχέδιο του κεφαλαίου για την Αττική. Κεντρικό ρόλο στη νέα οικονομική δομή της Αττικής έχει το ιστορικό της κέντρο, το παραλιακό μέτωπο, καθώς και μία σειρά από  περιοχές στις οποίες προωθούνται μητροπολιτικής εμβέλειας παρεμβάσεις.

Ιδιαίτερα κατά την περίοδο της πανδημίας, οι κυβερνητικές βλέψεις τόσο για το δημόσιο χώρο όσο και για το κέντρο της πόλης, άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από μία σειρά παρεμβάσεις και προγράμματα, όπως πχ η ιδέα του «Μεγάλου Περιπάτου» να επεκταθούν οι τουριστικές επενδύσεις και οι δραστηριότητες που συνοδεύουν τον τουρισμό, όπως το εμπόριο που απευθύνεται στους επισκέπτες της πόλης, η εστίαση και η αναψυχή. Σταδιακά, το κέντρο της Αθήνας – ένα από τα ελάχιστα μητροπολιτικά κέντρα με μεικτό πληθυσμό και χρήσεις-  απειλείται ποικιλοτρόπως με διαδικασίες τουριστικοποίησης και εξευγενισμού. Μια σειρά από γειτονιές της πόλης βλέπουν τη φυσιογνωμία τους να αλλάζει βίαια, η ακραία αύξηση των ενοικίων οδηγεί σε εκτοπισμό των κατοίκων, ενώ μέσα από την προώθηση των αναπλάσεων επιχειρείται η εμπορευματοποίηση των λιγοστών ελεύθερων χώρων στα όρια του λεγόμενου ιστορικού κέντρου της πόλης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα στην κατεύθυνση αυτή αποτελούν η χωροθέτηση του σταθμού του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, οι πρόσφατες παρεμβάσεις στο Λόφο Στρέφη, οι περιφράξεις στον  λόφο του Φιλοπάππου, καθώς και η προσπάθεια μουσειοποίησης και τσιμεντοποίησης του πάρκου της Ακαδημίας Πλάτωνα, η επίθεση στο Πάρκο Δρακόπουλου. Επιπρόσθετα, το παζλ συμπληρώνεται από την προώθηση παρεμβάσεων όπως το «κυβερνητικό πάρκο» της ΠΥΡΚΑΛ στον Υμηττό, η γενική αναμόρφωση της περιοχής της Νέας Φιλαδέλφειας με αφορμή  την κατασκευή του γηπέδου της ΑΕΚ, αλλά και η εκρίζωση των μεταναστ(ρι)ών στον Ελαιώνα για τα συμφέροντα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός κλπ.

Παράλληλα, η εφαρμογή της δημοσιονομικής λιτότητας οδήγησε όλο το προηγούμενο διάστημα μία σειρά από μικρούς και μεγάλους ελεύθερους χώρους της Αττικής σε συνεχή υποβάθμιση και εγκατάλειψη· πολιτική που έρχεται στην παρούσα φάση να λειτουργήσει προς όφελος της περίφημης “αξιοποίησής” τους, μέσα από επιχειρηματικούς φορείς και ιδιωτικές επενδύσεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν το Πεδίον Άρεως, το Πάρκο Τρίτση, το Πάρκο Γουδή – Ιλισσίων, το Άλσος Βεΐκου κ.α..  Ιδιαίτερα, οι σχεδιασμοί της Περιφέρειας για το Πάρκο Τρίτση περιλαμβάνουν αλλαγή χρήσεων γης για εγκαταστάσεις εμπορικών δραστηριοτήτων και τσιμεντοποίηση μεγάλου μέρους του, υπέργειους ποδηλατοδρόμους καθώς και χώρους parking και εστίασης. Ακόμα και στο μικρό κομμάτι που θα κρατήσει τον περιβαλλοντικό χαρακτήρα και το πράσινο, σχεδιάζουν τη δημιουργία δεντρόσπιτων με μεταλλικές κατασκευές. Η μόνη πρόβλεψη για φύτευση είναι η διακόσμηση του περιβάλλοντα χώρου των νέων εγκαταστάσεων. Για ακόμη μία φορά ακολουθείται το γνωστό σχέδιο: το δημόσιο αναλαμβάνει να «επενδύσει», χρηματοδοτώντας τη δημιουργία των επενδυτικών ευκαιριών και στη συνέχεια παραχωρεί τους χώρους έναντι μικρού ενοικίου για να κερδοσκοπήσουν οι ιδιώτες.  Τον ίδιο δρόμο, της εκχώρησης  σε ιδιώτες-δωρητές είχε επιχειρήσει η διοίκηση Πατούλη και για το Πεδίον του Άρεως τον Μάιο του 2022, κάνοντας δεκτή την πρόταση του Ιδρύματος Ωνάση να εκτελέσει δωρεάν έργα αποκατάστασης και φύτευσης για την αναβάθμιση πάρκου,  ενώ  μόλις πριν έναν μήνα η  περιοχή́ γύρω από́ την πλατεία Πρωτομαγιάς περιφράχτηκε, με σκοπό τη διάθεση του χώρου στην ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε, για την εξυπηρέτηση ευρύτερων αναγκών της εταιρείας, όπως γραφεία, αποθήκες, και “σιδεράδικο" (χώρος ετοιμασίας οπλισμών), δηλαδή για χρήσεις που θα εξυπηρετούν τόσο το νέο σταθμό μετρό στα Δικαστήρια όσο και άλλους σταθμούς στην ευρύτερη περιοχή́.

Τέλος, ξεχωριστή σημασία έχει η εκμετάλλευση του παραλιακού  μετώπου της Αττικής, η οποία αποτελεί σημαντικό κόμβο για την προώθηση των επενδύσεων μεγάλης κλίμακας και συνοδεύεται και από τη μελλοντική ανάπλαση των μεγάλων οδικών αξόνων που το συνδέουν με το κέντρο (Συγγρού, Πειραιώς). Το προχώρημα των σχεδιασμών τους τα τελευταία χρόνια, καθιστά σαφές ότι πρόκειται για παρεμβάσεις που δεν επηρεάζουν μόνο τους κατοίκους των γύρω περιοχών, αλλά  σε μεγάλο βαθμό υπονομεύουν συνολικά το μέλλον ολόκληρης της Αττικής. Πιο συγκεκριμένα, το project της Αθηναϊκής Ριβιέρας διαμορφώνεται από:

·         Τα καταστροφικά σχέδια του Λάτση για το Ελληνικό, που προχωράει τη  φαραωνική πολεοδόμηση των 2.700.000 τ.μ για να δημιουργήσει μία πόλη μέσα στην πόλη με καζίνο, mall, ξενοδοχεία, ουρανοξύστες και πολυτελείς κατοικίες. Τα ψηλά κτίρια και ουρανοξύστες θα εξασφαλίζουν θέα στη θάλασσα για τους τουρίστες υψηλών εισοδημάτων, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό περιβάλλον για όλους εμάς, ενώ οι σημαντικότεροι χώροι  πρασίνου, καθώς και το μεγαλύτερο παράκτιο τμήμα του χώρου θα είναι  για λίγους και εκλεκτούς.

·         Τους σχεδιασμούς και το MASTER PLAN της COSCO για τον Πειραιά, οι οποίοι περιλαμβάνουν την επέκταση της κρουαζιέρας και τη δημιουργία MALL και ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων, αλλά και την ενίσχυση ναυπηγικών και βιομηχανικών δραστηριοτήτων δίπλα  σε  κατοικημένες περιοχές.

·         Τα σχέδια για νέους αυτοκινητόδρομους και την καταστροφή του Υμηττού. Μέρος των σχεδίων τους είναι να συνδεθεί το παράκτιο μέτωπο με το αεροδρόμιο των Σπάτων και τους εθνικούς οδικούς άξονες – ολοκληρώνοντας έτσι το «οδικό κύκλωμα» της πρωτεύουσας, αλλά και την περιβαλλοντική καταστροφή της πόλης.

·          Τις πρόσφατες εξελίξεις για την  τσιμεντοποίηση της περιοχής πίσω από τα πλοία-μουσεία "Αβέρωφ", "Θαλής", "Ευγενίδης" και "Ολυμπιάς" στο Παλαιό Φάληρο. Η περιοχή πίσω από τα πλοία, το λεγόμενο Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης, παραχωρείται με fast-track διαδικασίες σε ιδιωτική εταιρία. Πρόκειται για συγκρότημα ορόφων, κτιρίων, χώρων εστίασης και συνεδριακού κέντρου που εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς των ομίλων για κερδοφόρες επενδύσεις με αλλαγές χρήσεων γης στο παραλιακό μέτωπο.

Οι περιοχές του παραλιακού μετώπου συγκεντρώνουν την ανάπτυξη και τις επενδύσεις και σπρώχνουν τα προβλήματα στην περιφέρειά τους, η οποία τείνει να εγκαταλείπεται στην τύχη της, οδηγώντας  με αυτό τον τρόπο σε έναν έντονο διαχωρισμό των προνομιακών περιοχών από τις υποβαθμισμένες. Σταδιακά, το παραλιακό μέτωπο μετατρέπεται  σε μία ατελείωτη επιχειρηματική ζώνη, ενώ δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο ένα τοίχος για τους  κατοίκους των γειτονικών περιοχών και σταδιακά ο λαός της Αθήνας αποκόπτεται όλο και περισσότερο από τη θάλασσα.

 Συνολικά, οι προωθούμενες πολιτικές και παρεμβάσεις διαμορφώνουν μια νέα εικόνα για την Αττική που  είναι πιο δυσλειτουργική, πιο άνιση και πιο ταξικά πολωμένη. Σε αυτό το τοπίο, η αναβάθμιση της δικής μας παρέμβασης, ο συντονισμός μας με τα δημοτικά σχήματα,  αλλά και η συλλογική αντίσταση των κατοίκων στα παραπάνω σχέδια, σε κάθε γειτονιά, επιβάλλεται ως η μόνη αναγκαία απάντηση στην υλοποίηση αυτών των δυστοπικών σχεδιασμών.

 

3.β. Κεφάλαιο και αντιστάσεις: το παράδειγμα της Cosco

Εξέχουσα θέση στο πιο ταξικά πολωμένο από ποτέ σχέδιο εκμετάλλευσης του παραλιακού μετώπου Αττικής, κατέχει το φαραωνικό της σχέδιο (master plan) του ΟΛΠ/Cosco, ένα success story που καταπίνει την πόλη, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της COSCO,  το οποίο στο σύνολό του θίγει όλους τους παραλιμένιους δήμους, ξεκινώντας από την Πειραϊκή, με την δημιουργία νέου προβλήτα. Eπιπλέον, επεκτείνεται στην ήδη καταπατημένη δημοτική περιουσία στο Παλατάκι έκτασης 8 στρεμμάτων εντός του αρχαιολογικού χώρου στο τέρμιναλ κρουαζιέρας Ε12, που είναι δημόσιος χώρος και ανήκει στον πειραϊκό λαό, επιχειρώντας να τσιμεντοποιήσει το  ανοικτό πάρκο, κατασκευάζοντας δύο καταστήματα εστίασης τα οποία θα εκμεταλλεύεται αποκλειστικά  η COSCO.

Με  στιβαρούς, άοκνους και συνεχείς αγώνες, τοπικές κινήσεις, κάτοικοι, δημοτικά και περιφερειακά σχήματα και συλλογικότητες πέτυχαν την έκδοση δύο ιστορικής σημασίας αποφάσεων (547-548/2022) του Συμβουλίου της Επικρατείας με τις οποίες ακυρωνόταν το περιβαλλοντοκτόνο «έργο» της Cosco, επιβεβαιώνονταν σοβαρές παραβιάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και της νομιμότητας και ορίζονταν οι διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσει  ο ΟΛΠ/Cosco, προκειμένου να εγκριθεί ένα master plan που να σέβεται τις ανάγκες των πόλεων και των πολιτών τους στις οποίες φιλοξενείται το λιμάνι του Πειραιά.

Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν με νόμο (τον Ν4938/2022 άρθρα 156 και 157) να τροποποιήσει την εθνική νομοθεσία, προκειμένου να ανατρέψει τις αποφάσεις του ΣτΕ. Ακολούθως, με το ΠΔ με τίτλο «Έγκριση Αναπτυξιακού Προγράμματος και Μελέτης Διαχείρισης (Master Plan) λιμένα Πειραιά», που εκδόθηκε πρόσφατα (ΦΕΚ 32/Δ/25.01.2023), επιχειρείται η εκ των υστέρων νομιμοποίηση των εργασιών που συντελέστηκαν και συντελούνται στο λιμάνι. Με συνοπτικές διαδικασίες, μεταξύ άλλων, το ΠΔ εγκρίνει 135 στρ. μπαζώματος σε μία από τις εισόδου του λιμανιού, μετατρέποντας σε κλειστή λίμνη μεγάλο τμήμα της Πειραϊκής, μίας από τις ωραιότερες περιοχές του Πειραιά. Ομοίως εγκρίνει και τεράστιες κατασκευές στο θαλάσσιο μέτωπο στην περιοχή Κερατσινίου για το Car Terminal και το Logistic Center, δίπλα στο κέντρο Υγείας του Κερατσινίου. Επιπλέον, επιτρέπει τη δόμηση νέων εξαώροφων κτιρίων κάθε χρήσης εντός της λιμενικής ζώνης από το Κεντρικό Λιμάνι έως το Πέραμα. Περιορίζεται μόνο να υποχρεώσει τον ΟΛΠ/Cosco, πριν κάνει το τελικό βήμα, να καταθέσει κυκλοφοριακή μελέτη για το σύνολο του Πειραιά, η οποία έχει ήδη ολοκληρωθεί και υποβληθεί ως παράρτημα της ΣΜΠΕ.

Ωστόσο, για να εγκριθούν η κυκλοφοριακή μελέτη και η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων θα πρέπει πρώτα να τεθούν σε διαβούλευση από τα συναρμόδια υπουργεία και τους φορείς αλλά και να συζητηθούν στο περιφερειακό συμβούλιο, προκειμένου να υπάρξει η τελική γνωμοδότηση. Στη συνέχεια, θα υπάρξει εκ νέου αδειοδότηση όλων των έργων.

Οι κάτοικοι συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους, και κατά του νέου Master Plan του ΟΛΠ έχουν υποβληθεί επτά προσφυγές στο ΣτΕ στις 27/3/2023 από τον Δήμο Δραπετσώνας-Κερατσινίου, τον Δήμο Περάματος, τον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά, τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων Ναυπηγικής Βιομηχανίας (ΣΕΝΑΒΙ), ενώ τρεις ακόμη αιτήσεις υποβλήθηκαν από ομάδες ιδιωτών-κατοίκων που παραδοσιακά αντιστρατεύονται στις επενδύσεις του ΟΛΠ στον Πειραιά, οι οποίες θα  συζητηθούν στις 22 Σεπτεμβρίου 2023.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Οπότε για τον πειραϊκό λαό  δεν έκλεισε εδώ ο κύκλος, υπάρχουν ακόμη πολλά επεισόδια. Για να είναι, όμως, αποτελεσματικά, απαιτούν την άμεση λαϊκή συλλογική κινητοποίηση αλλά  και την αναβάθμιση της δικής μας παρέμβασης σε αυτή την κατεύθυνση.

3.γ. Η διοίκηση της Περιφέρειας και τα απορρίμματα

Η διοίκηση Πατούλη προχώρησε στη χειρότερη δυνατή διαχείριση του ζητήματος των απορριμμάτων. Αρνήθηκε να συζητήσει ολοκληρωμένα το θέμα σε όλη τη διάρκεια της θητείας της. Αρνήθηκε να συζητήσει παρά τα επανειλημμένα αιτήματα της ΑΑΑ και άλλων παρατάξεων. Το θέμα ήρθε τελευταία στιγμή και μόνο όσον αφορούσε ζητήματα που ήταν υποχρεωμένη να συζητήσει η Περιφέρεια Τέτοια ήταν η  ΜΠΕ για την επέκταση της λειτουργίας του ΧΥΤΑ στη Φυλή, η  ολοκλήρωση των έργων σχετικά με το ΧΥΤΑ στο Γραμματικό (οδοποιία) και η  ΜΠΕ του περιφερειακού σχεδιασμού. Χωρίς να έχει καν συζητήσει το θέμα στο ΠΕΣΥ, προχώρησε σε ημερίδες και  σε παρουσιάσεις της πολιτικής για τα απορρίμματα (Ζάππειο, ΠΕΣΔΑ).  Σχετικά με την ουσία της ακολουθούμενης  πολιτικής θα λέγαμε γενικά ότι επιδείνωσε την καταστροφική διαχείριση όλων των προηγούμενων χρόνων. 

·         Επέκτεινε το ΧΥΤΑ Φυλής και πρόσθεσε νέες εγκαταστάσεις εκεί, διατηρώντας παράλληλα και όλες τις παλιές.

·         Ολοκλήρωσε τα έργα οδοποιίας στο ΧΥΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ και προσπάθησε να ξεκινήσει δοκιμαστικές ρίψεις μπαζών, που χάρη στις αντιδράσεις των κατοίκων υποχρεώθηκε να σταματήσει.

·         Ολοκλήρωσε τον ΠΕΣΔΑ προωθώντας εργοστάσια στην ΑΤΤΙΚΗ και ανοίγοντας τον δρόμο για την καύση απορριμμάτων. Τα τέλη εισόδου στη Φυλή αυξήθηκαν, ενώ συνεχίζονται τα ανταποδοτικά οφέλη στους δήμους για να ανέχονται τις απολύτως καταστροφικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις για τη υγεία του πληθυσμού τους (Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Φυλή). Εισάγουν νέα τέλη-φόρους για τους πολίτες ενώ θα εντείνουν την επιβάρυνση με την εκκίνησηση της πολιτικής «πληρώνω όσο πετάω».

Είναι επιτακτική ανάγκη επανασυσπείρωσης των συλλογικοτήτων και η ανάπτυξη αγώνων που θα βάλουν εμπόδια στην καταστροφική αυτή πολιτική και τη διαχείριση των απορριμμάτων με γνώμονα το κέρδος. Να αξιοποιήσουμε σε αυτή την κατεύθυνση τις επεξεργασίες της ΑΑΑ σε συνεργασία με άλλες αντικαπιταλιστικές δημοτικές κινήσεις καθώς και την εμπειρία από τις κινηματικές προσπάθειες από τις κινητοποιήσεις στη Φυλή και την καμπάνια και τις διαδηλώσεις ενάντια στην καύση. 

3.δ. Πολιτική προστασία και περιφέρεια Αττικής

Το νέο δόγμα της πολιτικής προστασίας υποτίθεται βασίζεται στο τρίπτυχο: «πρόληψη, προετοιμασία, ετοιμότητα». Μετά από τις βουλευτικές εκλογές της 26/6/2023 και την επιστράτευση πυροσβεστών –εν μέσω καλοκαιριού- και του στρατού στα ΕΚΑΒ φαίνεται ήδη πόση πρόληψη μας ετοιμάζουν. Οι τραγωδίες στο Μάτι , τη Μάνδρα με τους νεκρούς της «βάρδιας» Τσίπρα-Δούρου, αλλά και τα εκατομμύρια στρέμματα καμμένης Αττικής γης της «βάρδιας» Μητσοτάκη- Πατούλη, οι εγκλωβισμένοι του χιονιά της Αττικής και άλλων κεντρικών οδών του λεκανοπεδίου, αναδεικνύουν πως οι ελλείψεις σε εργαζόμενους σε νευραλγικές υπηρεσίες και σε μέσα διάσωσης ήταν και θα είναι αιτίες νέων καταστροφών.

Έχουμε ήδη πάρει μια γεύση από το νέο αυτό δόγμα της πολιτικής προστασίας, το οποίο περιλαμβάνει την απαγόρευση της χρήσης δασών και δρυμών για την αποφυγή κινδύνου πυρκαγιάς και εγκλωβισμού πολιτών και άρα της ανάγκης διάσωσής τους. Στην πραγματικότητα το επιχείρημα της ατομικής ευθύνης είναι το νέο δόγμα, ενώ η πολιτική ευθύνη και προστασία απουσιάζει εκκωφαντικά, παρά τις τεράστιες τραγωδίες-κρατικά εγκλήματα που γίνονται με καταιγιστικό ρυθμό. Πρόκειται για μέτρα που αντιστοιχούν στην πολιτική των περικοπών, των μνημονίων που δήθεν τελείωσαν και των προαπαιτούμενων του ταμείου ανάκαμψης ώστε να μην στοιχίζουν στο κράτος.

Η Περιφέρεια Αττικής όχι μόνο δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της απέναντι στους πολίτες της επικράτειάς της, αλλά τις απεκδύεται σθεναρά κάνοντας ακόμα και δικαστήρια  στα θύματα πυρκαγιών και πλημμυρών προκειμένου να αποφύγει τις αποζημιώσεις. Το πόσο ψηλά στις προτεραιότητες της Περιφέρειας είναι τα έργα υποδομής (αντιπλυμμυρικά, αντι[υρικά, αντισεισμικά, κλπ) που απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες φαίνεται από τους προϋπολογισμούς και από το πόσο χαμηλής επιλεξιμότητας είναι από το Ταμείο Ανάκαμψης.

4. Η πολιτική της διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής

Λόγω του προηγούμενου εκλογικού νόμου, η περιφερειακή αρχή Πατούλη δεν διέθετε απόλυτη πλειοψηφία στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Προκειμένου να διαμορφώσει την πλειοψηφία, η παράταξη Πατούλη εξαρχής βασίστηκε στη συνέργεια με την Χρυσή Αυγή (είτε ως «Ελληνική Αυγή», είτε και μετά όταν κάποιοι από τους φασίστες ανεξαρτητοποιήθηκαν), την παράταξη Τζήμερου, την παράταξη των Οικολόγων του Γ. Παπαδάκη (ο οποίος προσχώρησε στην παράταξη Πατούλη και ανέβαλε αντιπεριφερειάρχης) και σε στρατιά συμβούλων που «ανεξαρτητοποιήθηκαν» από την παράταξη Σγουρού και ανέλαβαν αντίστοιχες θέσεις (π.χ., ΔΣ ΕΣΔΝΑ). Βασισμένη σε αυτή την πλειοψηφία, αλλά και στους διαδοχικούς νόμους που επέτρεπαν να έχει απόλυτη πλειοψηφία στην Οικονομική Επιτροπή ή να συστήνει άλλες επιτροπές όπου είχε πλειοψηφία, η παράταξη Πατούλη κατάφερε τα σημαντικότερα θέματα να μην φτάνουν ποτέ στο Περιφερειακό Συμβούλιο, για να μην διακυβεύεται με κανέναν τρόπο η υπερψήφισή τους.

Οι ρυθμίσεις για την πανδημία άνοιξαν έναν νέο κύκλο υποβάθμισης του Περιφερειακού Συμβουλίου. Η Περιφέρεια Αττικής συνεχίζει ως σήμερα να κάνει μεικτές συνεδριάσεις (με τηλεδιάσκεψη και διά ζώσης), προκειμένου να επιτυγχάνεται η πλειοψηφία με εικονικά παρόντες συμβούλους, ενώ επίσης οι σύμβουλοι δεν εκτίθενται στις πιέσεις που μπορεί να υπάρξουν από κινητοποιούμενους πολίτες στο ΠΕΣΥ. Το Περιφερειακό Συμβούλιο έχει απολέσει κάθε πολιτική του λειτουργία.

Απαλλαγμένη από οποιαδήποτε λογοδοσία εντός της Περιφέρειας, η παρουσία της Περιφερειακής Αρχής Πατούλη στη δημόσια σφαίρα βασίζεται σε έναν επαρχιακό τραμπισμό: οργανώνονται φιέστες που προβάλλουν τον Περιφερειάρχη, μείζονες σχεδιασμοί (όπως για τα απορρίμματα, την αντιπλημμυρική προστασία κ.ά.) ανακοινώνονται σε δημόσιες εκδηλώσεις χωρίς να έχουν περάσει ποτέ από Περιφερειακό Συμβούλιο, ενώ δίνονται χρηματοδοτήσεις για δημόσιες σχέσεις. Μεγάλες χρηματοδοτήσεις της Περιφέρειας Αττικής, του Περιφερειακού Ταμείου και του ΠΕΠ έχουν γίνει μοχλός για εξαγορά τοπικών Μέσων Ενημέρωσης και την καλή σχέση με δημάρχους ή τοπάρχες με σκοπό την απόκτηση ψήφων, την ίδια στιγμή που μέσω και της «Αναπτυξιακής», η Περιφέρεια Αττικής εφαρμόζει με αδιαφανείς τρόπους την αναδιάρθρωση της Αττικής προς όφελος του κεφαλαίου.

5.Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής

Η «οικολογική παράταξη» Παπαδάκη ενσωματώθηκε πλήρως στην παράταξη Πατούλη, και ο επικεφαλής της έγινε αντιπεριφερειάρχης περιβάλλοντος, εισηγούμενος όλες τις αντιπεριβαλλοντικές ρυθμίσεις, μεταξύ αυτών και την τσιμεντοποίηση στα ρέματα. Η παράταξη Τζήμερου, η Χρυσή Αυγή και τμήμα της παράταξης Σγουρού συνεργάστηκαν σταθερά με τον Πατούλη και ανέλαβαν διάφορες έμμισθες θέσεις.

Η παράταξη της Δούρου –ακολουθώντας και τον ΣΥΡΙΖΑ στον τρόπο αντιπολίτευσης– εστίασε την κριτική της κυρίως στο θέμα της οικονομικής διαχείρισης (κατηγορεί τον Πατούλη ότι έχει κρυφά ελλείμματα) και στο πρόσωπο του Περιφερειάρχη. Παρά τις μεμονωμένες εξάρσεις, υπάρχει μια συμφωνία της παράταξης Πατούλη με την παράταξη Δούρου που αφορά τις δίκες για το Μάτι και τη Μάνδρα, όπου από κοινού ψηφίζουν να δίνονται χρήματα της Περιφέρειας σε ιδιώτες δικηγόρους για να αντιδικήσουν με τα θύματα (με βασικό στόχο την «προστασία» της Ρ. Δούρου από καταδικαστικές αποφάσεις). Σταδιακά η παράταξη της Δούρου βρέθηκε να λειτουργεί από κοινού με την παράταξη Σγουρού (ΠΑΣΟΚ) σε πολλά θέματα, ενώ από πέρσι έχουν πραγματοποιηθεί εκδηλώσεις και για κοινή εκλογική κάθοδο. Παρά τις αντιπαραθέσεις αντιπολιτευτικού χαρακτήρα,  σε βασικά θέματα όπως η τσιμεντοποίηση των ρεμάτων,  η  χρηματοδότηση των έργων σχετικά με το γήπεδο στη Φιλαφέλφεια, η ολοκλήρωση του ΧΥΤΑ στο Γραμματικό αλλά και η  ίδρυση αναπτυξιακής εταιρείας με τη συμμετοχή της Περιφέρειας ήταν  κοινή η στάση των παρατάξεων Πατούλη, Δούρου και Σγουρού.

Η Λαϊκή Συσπείρωση εξαντλεί την παρουσία της στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Δεν επιδιώκει την παρουσία των κινημάτων στο ΠΕΣΥ. Στην γενική κατεύθυνση του ΚΚΕ αρνείται την κλιμάκωση των αγώνων και την ριζοσπαστικοποίηση των αιτημάτων περιοριζοντας τους αγώνες στο επίπεδο της διαμαρτυρίας (“για να βγάλει ο λαός συμπεράσματα”) χωρίς να επιδιώκει να οικοδομήσει ένα ζωντανό μαχητικό κίνημα με στόχο τη συγκρουση και την παρεμπόδιση - ανατροπή των σχεδίων τους. Εντελώς άνευρη είναι και η παρουσία της οικολογικής παράταξης Γ. Δημητρίου, με εστίαση μόνο σε συγκεκριμένα περιβαλλοντικά θέματα (ρέματα) και χωρίς θέσεις σε άλλα θέματα (πχ απορρίμματα), Η παράταξη των Οικολόγων - Δημητρίου στήριξε τη δημιουργία Επιτροπής Αθλητισμού και Πολιτισμού που αποτέλεσε όχημα για να παρακάμψει ο Πατούλης το Περιφερειακό Συμβούλιο στο “πάρτυ” εκδηλώσεων και δημοσίων σχέσεων, με χρηματοδότηση της Περιφέρειας, ενώ σε διάφορα ζητήματα διευκόλυνε τη διοίκηση Πατούλη σε αποφάσεις.  Πέρα από την Άνευρη, παρουσία της Μ. Τσίχλη στο Περιφερειακό Συμβούλιο έντονη παραμενει η διαχειριστική λογική του χώρου αυτού που συμμετέχει η ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΤΤΙΚΗ, στον τρόπο της αναπτυξης του κινήματος καθώς και τη λογική που αντιμετωπίζει τα όργανα αυτά, ως οργανα που μπορούν να αναπτύξουν “φιλολαϊκη διαχείριση”. Αντανακλάται και στην περιφέρεια η λογική  του ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη που προωθεί και σε αυτό το επίπεδο τη λογική των εφικτών στόχων στα πλαίσια της ΕΕ σε συνδυασμό με τεχνοκρατικές προτάσεις για "φιλολαϊκή τοπική αυτοδιοίκηση".

6. Απολογισμός των δράσεων της  Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική

Η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική σε αυτή την τετραετία προσπάθησε, με ελλείμματα και ανεπάρκειες, να συμμετέχει σε όσα κινήματα αναπτύχθηκαν στην Αττική και να είναι η φωνή τους μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Από το θέμα της COSCO, τα απορρίμματα, τα περιβαλλοντικά ζητήματα της Αττικής, τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, τα νοσοκομεία και την υγεία, την υπεράσπιση πάρκων, αλσών, ελεύθερων χώρων και ρεμάτων, όπως το Πεδίο Άρεως, το Πάρκο Τρίτση, το Πάρκο Γουδή, το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, τον Ερασίνο, την Ακαδημία Πλάτωνος, την αντίθεση στην αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων μέσω της Περιφέρειας (λ.χ. Λευκές Νύχτες), την αντιμετώπιση της ακρίβειας και των πλειστηριασμών, της σχολικής στέγης, την αλληλεγγύη στους μετανάστες, το αντιπολεμικό κίνημα, τον πολιτισιμό, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την προσπάθεια να τεθούν εντός του Περιφερειακού Συμβουλίου τα ζητήματα που απασχολούν την εργαζόμενη και άνεργη πλειοψηφία στην Αττική, ενώ στάθηκε στο πλευρό των διεκδικήσεων των εργαζόμενων της Περιφέρειας.

Η συγκυρία του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας και η μετατροπή του Περιφερειακού Συμβουλίου σε όργανο που παίρνει αποφάσεις διά περιφοράς, όπως και οι εγγενείς αδυναμίες στον ζωντανό συντονισμό με τα σχήματα πόλης και γειτονιάς, ήταν αιτίες για πολλές αδυναμίες που έχουν παρουσιαστεί, ενώ συνέβαλαν ώστε η λειτουργία μας να περιοριστεί  στη δράση των εκλεγμένων συμβούλων. 

7. Προγραμματισμός δράσεων και παρεμβάσεων το επόμενο διάστημα/Η πρότασή μας ενόψει των περιφερειακών εκλογών

Τα ανοιχτά μέτωπα στην Αττική περιγράφηκαν και ανοίγουν συνεχώς νέα με την ένταση της οικονομικής κρίσης και της προσπάθειας του καπιταλισμού να εμπορευματοποιήσει κάθε σπιθαμή γης στο λεκανοπέδιο. Παρότι ο εγκλεισμός της πανδημίας είχε αποτελέσματα στις γειτονιές, με την αποδιάρθρωση ή το πισωγύρισμα συλλογικών διαδικασιών και αντιστάσεων, την ίδια στιγμή που επέλαυναν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, συνεχώς αναπτύσσονται νέες εστίες κινητοποιήσεων, ρυάκια που ενώθηκαν και σε ένα μεγάλο κίνημα αντίστασης με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη. Στα κινήματα αυτά η ΑΑΑ θέλει να μετέχει ενεργά και να τα ενοποιεί, φέρνοντας τη φωνή τους εντός του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Οι προσεχείς εκλογές θα γίνουν με άλλο εκλογικό σύστημα (νόμος Βορίδη), με το αντιδημοκρατικό όριο του 3%. Η παρουσία της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε Δήμους και Περιφέρειες έχει μπει στο στόχαστρο και είναι προφανές ότι θέλουν να την εξαλείψουν.

Η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική απευθύνει ευρύ κάλεσμα σε όλο τον κόσμο των κινημάτων και το πολιτικό δυναμικό της ριζοσπαστικής, αντιδιαχειριστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς που καταλαβαίνει την ανάγκη να αγωνιστεί για την ικανοποίηση των κοινωνικών-λαϊκών αναγκών, του κόσμου της εργατικής αντίστασης και των κινημάτων που αγανακτεί με τους συμβιβασμούς και το φρένο στους αγώνες, που αντιλαμβάνεται ότι οι αντιστάσεις δεν μπορούν να βγουν νικηφόρες αν δεν συγκρουστούν με την ανάγκη κερδοφορίας του κεφαλαίου και δεν αμφισβητήσουν την πολιτική της ΕΕ και τους μηχανισμούς της, που δεν βλέπει ως «ουδέτερους» τους μηχανισμούς του Τοπικού Κράτους, που στέκεται απέναντι σε αυταπάτες φιλολαϊκής  διαχείρισης σε δήμους και περιφέρειες, που θέλει να συμβάλει στη συγκρότηση και παρέμβαση της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής-ριζοσπαστικής αριστεράς και δεν επιλέγει ρόλο συμπληρωματικό σε πολιτικές διαχείρισης εντός των πλαισίων της ΕΕ, που έχει τις ελπίδες της στη συλλογική οργάνωση και στις κινητοποιήσεις των ίδιων των κατοίκων της Αττικής, προκειμένου όλο αυτό το ρεύμα να συντονιστεί και να εκφραστεί από κοινού στις προσεχείς περιφερειακές εκλογές και μετά από αυτές.