Τριπλός προεκλογικός «αρχαιολογικός» μποναμάς στα οικονομικά συμφέροντα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!

Ούτε ένα ούτε δύο αλλά τρία (!) προεκλογικά αρχαιολογικά «δωράκια» στα ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα καταγράφονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα.

Νομιμοποίηση αυθαιρέτων μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους. Ακολουθώντας το δόγμα που έχουν χαράξει επί χρόνια διαδοχικές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ότι «εκλογές δεν γίνονται χωρίς νομιμοποίηση αυθαιρέτων», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στις 22/4 η κυβέρνηση κατέθεσε και ψήφισε τροπολογία σε άσχετο, ως συνήθως νομοσχέδιο, η οποία ρυθμίζει  ζητήματα σχετικά με την ένταξη στις διατάξεις του Ν. 4495/2017 και την διευκόλυνση νομιμοποίησης αυθαίρετων κατασκευών εντός αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων, πλησίον μνημείων, αλλά και εντός οικισμών που αποτελούν μνημεία, ακόμα και σε οικισμούς - μνημεία ενταγμένα στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO! Χαράς Ευαγγέλια στους κάθε λογής αυθαιρετούντες…

Έγκριση της τσιμεντοποίησης του Ελληνικού από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Στη συνεδρίαση της 23/4, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) συζήτησε και ενέκρινε το ΣΟΑ (Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης) της «επένδυσης» του Λάτση στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού. Παρότι το θέμα εκκρεμεί στο ΣτΕ, μετά από τρεις προσφυγές εκατοντάδων πολιτών και φορέων, παρά τις αντιδράσεις, παρά τον αγώνα για να μην γεμίσει ουρανοξύστες ο χώρος του πρώην αεροδρομίου, το ΚΑΣ ενέκρινε το σχέδιο της Lamda.

Μάλιστα, στην γνωμοδότησή του, το ΚΑΣ παρέβλεψε ακόμη και τους όρους που το ίδιο είχε επιβάλει το 2017 και προβλέπονται στο Προεδρικό Διάταγμα του 2018, παραπέμποντας την υλοποίησή τους στις… καλένδες: «ξέχασε» ότι δεν υπάρχουν ούτε οι μελέτες για τη μεταφορά και την ανάδειξη του ταφικού περιβόλου του Ελληνικού στην αρχική του θέση, ούτε οι μελέτες για την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου του Αγίου Κοσμά και των μεταβυζαντινών εκκλησιών Αγίων Κοσμά και Δαμιανού και Αγίας Παρασκευής,  ούτε ο σχεδιασμός των πολιτιστικών διαδρομών και της σύνδεσή τους με τα μνημεία της περιοχής, ούτε η ανάδειξη του αδόμητου περιβάλλοντος χώρου του αρχαίου λατομείου... Το ΚΑΣ «ξέχασε» ακόμη και το ύψος των ουρανοξυστών, για τους οποίους το ίδιο Συμβούλιο πριν 1,5 χρόνο είχε ζητήσει να μειωθεί. Τώρα ενέκρινε κανονικά τη μελέτη, παρότι το ύψος των ψηλών κτιρίων φτάνει τα 60 μέτρα και το ύψος των ουρανοξυστών τα 140 μέτρα!

H Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική έχει εκφράσει εξαρχής την πλήρη και ριζική της αντίθεση στην ιδιωτικοποίηση του πρώην αεροδρομίου και στους φαραωνικούς σχεδιασμούς του Λάτση για την τσιμεντοποίηση ενός δημόσιου χώρου που θα έπρεπε να γίνει χώρος πρασίνου και μόνο.

3. Λειτουργία του ξενοδοχείου που κρύβει την Ακρόπολη. Στην ίδια συνεδρίαση του ΚΑΣ συζητήθηκε, και μάλιστα εσπευσμένα την Μεγάλη Τρίτη με αλλαγή της ημερήσιας διάταξης την τελευταία στιγμή, η υπόθεση του δεκαώροφου ξενοδοχείου επί της οδού Φαλήρου 5 στην περιοχή του Μακρυγιάννη. Το Συμβούλιο έκανε τα «στραβά μάτια» σχετικά με τη νομιμότητα της οικοδομικής άδειας του έργου, αφήνοντας το ΣτΕ να αποφασίσει εν λευκώ για το θέμα μετά τις προσφυγές των κατοίκων της περιοχής που αντιδρούν στο τερατούργημα, αποδέχθηκε όμως τη σύνδεση του κτιρίου με τα δίκτυα κοινής ωφελείας! Πρακτικά, η απόφαση αυτή συνιστά ένα εξαιρετικό «δωράκι» στον Όμιλο Ευμορφίδη (Cocomat), αφού το ξενοδοχείο, από τη στιγμή που συνδέεται με τα δίκτυα κοινής ωφελείας, μπορεί άμεσα να λειτουργήσει… 

Η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική καταγγέλλει για μια ακόμη φορά τις μεθοδεύσεις που φαλκιδεύουν την προστασία των μνημείων και των αρχαιολογικών χώρων και υπονομεύουν το δημόσιο χαρακτήρα τους, με την προώθηση ρυθμίσεων που εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι είτε οι δήθεν «προοδευτικοί» είτε οι «μακεδονολάτρες» και οι προγονόπληκτοι, όταν πρόκειται για επιχειρηματικά συμφέροντα, ξεχνούν και την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και καθετί παρόμοιο.

 Η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική θα συνεχίσει να μάχεται αταλάντευτα, μαζί με τους κατοίκους της Αττικής, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Αυτό που αποδεικνύεται για άλλη μια φορά είναι ότι μόνο τα κινήματα μπορούν να επιβάλλουν ένα διαφορετικό σχεδιασμό, υπέρ του ανθρώπου, των μνημείων και του περιβάλλοντος.