Συνέλευση της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής

2014-2017: 2,5 χρόνια παρέμβασης στην Περιφέρεια Αττικής

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ το Σάββατο 29/4/2017

στις 12 μ

στην αίθουσα της ΠΟΕ ΟΤΑ (Καρόλου 24, Μεταξουργείο)

_αποτίμηση

_συζήτηση

_προγραμματισμός δράσης
_εκλογή νέου συντονιστικού

Πέρασαν κιόλας 2,5 χρόνια (η μισή θητεία) από την ανάληψη καθηκόντων της Περιφερειακής Αρχής Αττικής τον Σεπτέμβριο 2014. 

Η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική οργανώνει την ετήσια συνέλευση το Σάββατο 29 Απριλίου στις 12 μ στην αίθουσα της ΠΟΕ ΟΤΑ. 

Θα συζητήσουμε τον απολογισμό της δράσης μας, τον σχεδιασμό των παρεμβάσεών μας, τα ζητήματα αιχμής και τα μέτωπα για την επόμενη περίοδο, την εναλλαγή του εκπροσώπου μας στο περιφερειακό συμβούλιο, και θα εκλεγεί νέο συντονιστικό.

Ακολουθεί η εισήγηση:

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Για την πολιτική συγκυρία

Η περίοδος που διανύουμε σφραγίζεται από την εφαρμογή των μέτρων του 3^ου Μνημονίου και τα νέα μέτρα που ετοιμάζονται για το «κλείσιμο» της Β αξιολόγησης, τα οποία μάλιστα θα αφορούν και το 2019-2020, ενώ το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων φτάνει έως και 99 χρόνια από σήμερα. Τα μέτρα του Μνημονίου 3, σε συνδυασμό με αυτά των δύο πρώτων αλλά με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και έκταση,  στέλνουν στον Καιάδα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, ενισχύουν το μεγάλο κεφάλαιο  και τους επιχειρηματικούς ομίλους, προωθούν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις-«μεταρρυθμίσεις», βαθαίνουν την ύφεση και την ανεργία, εκτοξεύουν και πάλι το χρέος, επεκτείνουν και εμπεδώνουν την ντροπιαστική επιτροπεία. Αυτή είναι η πολιτική του μαύρου μετώπου  κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, που έχει ως στόχο να φορτώσει την κρίση του καπιταλισμού στις πλάτες της εργατικής τάξης και του λαού.

Η πολιτική των μνημονίων, η ένταση των ανταγωνισμών και των πολέμων στην περιοχή, καθώς και τα νέα επεισόδια της καπιταλιστικής κρίσης δεν επιτρέπουν σταθεροποίηση του συστήματος. Τα αποτελέσματα των προηγούμενων μνημονίων και η υλοποίηση του 3ου Μνημονίου θα οξύνουν τα προβλήματα που ήδη βιώνουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα προβλήματα επιβίωσης από την ανεργία, την φορολεηλασία, την απειλή των πλειστηριασμών σπιτιών πολλαπλασιάζονται και μαζί εξελίσσονται ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων, χώρων και λειτουργιών, καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στη λειτουργία του κεντρικού και τοπικού κράτους, καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, καλλιέργεια του ρατσισμού, πολιτική ενάντια στους μετανάστες, συμμετοχή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (όπως έγινε με τη βάση της Σούδας στον βομβαρδισμό της Συρίας από τις ΗΠΑ). Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα συνεχίσει να προβάλλει ως «κοινωνική πολιτική» μέτρα που δεν αρκούν για να καλύψουν ούτε την «ακραία» φτώχεια: δηλαδή ακριβώς το νεοφιλελεύθερο μοντέλο όπου όλα παραδίδονται στην «αγορά», αλλά φτιάχνεται ένα δίχτυ ελεημοσύνης για τους εντελώς αποκλεισμένους. Η δράση μας για την οργάνωση αγώνων θα συναντά νέες δυσκολίες από την απογοήτευση, την αποστοίχιση, την ιδιώτευση και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει αναδειχθεί στον μεγαλύτερο και καλύτερο συνεργάτη του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου, καθώς και του ιμπεριαλισμού. Αφού πέρασε όλες τις σκληρές ρυθμίσεις (ασφαλιστικό, πλειστηριασμοί, κατασχέσεις) και προχωρά τις ιδιωτικοποιήσεις (14 αεροδρόμια, ΟΛΘ, ΕΛΒΟ, ΔΕΗ κ.ά.), ενώ ετοιμάζει και τις μεγαλύτερες τομές στα εργασιακά (κατάργηση συνδικαλιστικού νόμου κ.ά.), και έχουν παρέλθει πλέον όλες οι αυταπάτες, προσπαθεί να παρουσιάσει ως νέας «κανονικότητας» τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό του μνημονίου και το μόνο επιχείρημα που της έχει απομείνει πλέον είναι να παρουσιάζει εαυτόν ως «καλύτερο διαχειριστή» του μνημονίου από τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη!

Για τον απολογισμό του χρόνου που πέρασε στην Περιφέρεια Αττικής

Το 2016 και μέχρι τη μέση της θητείας (Μάρτιος 2017) ήταν η περίοδος που φάνηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο η μνημονιακή πολιτική της Περιφέρειας Αττικής. Όχι πια ως «προσαρμογή» ή «επειδή έτσι τα παρέλαβαν», αλλά με την ενεργητική συμμετοχή και προώθηση των μνημονιακών πολιτικών από όλο το δυναμικό της περιφερειακής Αρχής, με σημαντικότερους σταθμούς: 1. την ψήφιση του ΠΕΣΔΑ που είναι η υλοποίηση του σχεδίου Σγουρού για τα απορρίμματα, με πλήρως αντιδημοκρατικές και έωλες μεθοδεύσεις, αφού είχαν προηγηθεί οι απευθείας αναθέσεις στον όμιλο Μπόμπολα, 2. τη στάση της περιφέρειας Αττικής στα γεγονότα της Ν. Φιλαδέλφειας, 3. Την κατάργηση κάθε δαπάνης κοινωνικής πολιτικής που δεν είναι μεταβιβαστική δαπάνη (προϋπολογισμός 2017), 3. την προώθηση σχεδίων επιχειρηματικών ομίλων μέσω της περιφέρειας Αττικής και με τα χρήματα των πολιτών της Αττικής: Φαληρικός Όρμος, προσφυγικά-Γουδί, αγορά νέου κτιρίου της περιφέρειας Αττικής. Είναι προφανές ότι τα σχέδια αυτά είναι σε συνεννόηση με την κυβέρνηση (που έκανε και την παραχώρηση χώρων στην Πεεριφέρεια).

Πρόκειται για μια ανοιχτά νεομνημονιακή διαχείριση, που δεν αμφισβητεί τον Καλλικράτη, τα μνημόνια, την πολιτική της φτωχοποίησης, τις ΣΔΙΤ, την αγαστή συνεργασία με όλους τους ολιγάρχες. Μάλιστα, ακόμη και τα «φύλλα συκής» των δήθεν προθέσεων να ασκηθεί «κοινωνική πολιτική» ξεχάστηκαν το 2016 και τελικά καταργήθηκε και η αντιπεριφέρεια Κοινωνικής Πολιτικής.

Συνεχίζεται η προσπάθεια προσκόμισης πολιτικού οφέλους από τη διαχείριση της μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας στην οικοδόμηση προφίλ «ικανού διαχειριστή και συνομιλητή της ΕΕ». Είναι χαρακτηριστικοί οι δεσμοί που τώρα οικοδομούνται με όλους τους δημάρχους, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, όλο το πολιτικό σκηνικό (συναντήσεις με όλα τα κόμματα, και κυρίως με τον Κ,. Μητσοτάκη για θέματα όπως τα απορρίμματα), η «καλή συνεργασία» με όλους εκείνους που προεκλογικά η Δούρου ονόμαζε «συμφέροντα» και υποσχόταν ότι θα ρθει σε σύγκρουση μαζί τους: το Μπόμπολα, τον Μελισσανίδη, το Λάτση, τον Αλαφούζο, και βέβαια τους Μαρινάκη-Μώραλη, και το άνοιγμα γραφείου στις Βρυξέλλες καθώς δίνεται μεγάλη σημασία από την περιφερειακή αρχή στις απευθείας σχέσεις με τα κέντρα εξουσίας της ΕΕ.

Είναι χαρακτηριστικός ο προϋπολογισμός του 2017: 2,5 χρόνια μετά την ανάληψη της διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής, η παράταξη της Ρ. Δούρου δεν χρειάζεται πλέον να «κρύβεται» από κανέναν. Αν τον Οκτώβρη 2014 επιστράτευσαν κάθε δυνατή δικαιολογία για να πείσουν ότι «εξαναγκάστηκαν» αν ψηφίσουν τον προϋπολογισμό Σγουρού, ενώ τάχα «δεν θα τον υλοποιούσαν», σήμερα μπορούν με χαρά να τον υιοθετούν και να τον παρουσιάζουν ως «προϋπολογισμό ανάπτυξης». 150 εκ. ευρώ (περίπου το μισό των αποθεματικών!) κατευθύνονται σε ένα έργο στον Φαληρικό Όρμο, με βάση τα σχέδια του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος -το ίδιο έργο που ακόμη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε απορρίψει γιατί δεν ήταν (ούτε είναι) έργο υποδομής, όπως το παρουσιάζουν. 20 εκ. ευρώ στο σχέδιο του Μελισσανίδη και 8,5 εκ. στο σχέδιο του Αλαφούζου για το γήπεδο της Αλεξάνδρας (χρηματοδότηση που είχε αρχικά απορρίψει το Ελεγκτικό Συνέδριο, αλλά φρόντισαν τελικά να τη δεχτεί...) -τα οποία τελικά θα μετατραπούν σε 40 εκ. για «ανάπλαση των προσφυγικών», αφού ο Τσίπρας ανακοίνωσε ότι το νέο γήπεδο του ΠΑΟ θα γίνει στο Γουδί, μέσα στο όριο του Μητροπολιτικού πάρκου. Καμπόσα εκατομμύρια σε τοπικά αντιπλημμυρικά, χωρίς συνολικό σχεδιασμό για το σύνολο της Αττικής (που είναι ο μόνος που μπορεί να λύσει το πρόβλημα) και με την απορία -βέβαια- σε τι είδους μελέτες θα δοθούν τα χρήματα αυτά, μιας και ως «αντιπλημμυρικό έργο» εγκρίθηκε από την πλειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου και η μελέτη που τσιμεντώνει τα πρανή στο Ρέμα της Πικροδάφνης!

Για το θέμα της «διαφορετικής διαχείρισης των απορριμμάτων» και του «κλεισίματος της Φυλής» δεν υπάρχουν κονδύλια ούτε για ανακύκλωση, ούτε για διαλογή στην πηγή, ούτε για στήριξη των Δήμων στην τοπική διαχείριση. Πίσω από τα μεγάλα λόγια για τοπικά σχέδια και κομποστοποίηση, το μόνο που έγινε επί 2 χρόνια είναι ότι ολοκληρώθηκε ο ΧΥΤΑ Γραμματικού (το «περιβαλλοντικό έγκλημα» κατά τη Δύναμη Ζωής) και θέλουν να τον λειτουργήσουν, ανανεώθηκε η ανάθεση (απευθείας!) του ΕΜΑΚ Φυλής, αλλά και η ανάθεση του επικίνδυνου Αποτεφρωτήρα της Φυλής σε εταιρείες συμφερόντων του Μπόμπολα. Η Φυλή συνεχίζει τον καταστροφικό της δρόμο στην δυτική Αττική: ούτε καν τα σκουπίδια που πάνε εκεί δεν κατάφεραν μέσα σε 2 χρόνια να μειώσουν. Μα ό,τι χρηματοδοτήσουν τα ΕΣΠΑ, άρα ιδιωτικά ΚΔΑΥ, μονάδες ΣΔΙΤ με «παραχωρησιούχους» και όλα τα γνωστά από τον σχεδιασμό Σγουρού!

Απουσιάζουν επίσης παντελώς κονδύλια για τη φροντίδα των προσφύγων που διαβιούν στην Αττική –μιας και το θέμα έχουν αναλάβει εξολοκλήρου και με τις ευλογίες της κυβέρνησης και της Περιφέρειας οι ΜΚΟ. Δεν συζητάμε βέβαια για αστέγους, ανέργους, κοινωνικά αποκλεισμένους. Γι’ αυτούς η κοινωνική πολιτική της Περιφέρειας ανατίθεται στις... μεταβιβαστικές δαπάνες, το ΤΕΒΑ και την Εκκλησία. «Μεταβιβαστικές δαπάνες» είναι αυτές που δίνονται στην Περιφέρεια από άλλα υπουργεία (π.χ. επίδομα νεφροπαθών, χρηματοδοτήσεις προνοιακών ιδρυμάτων) και στις οποίες η Περιφέρεια απλώς κάνει το ταμείο: της τα δίνουν για να τα δώσει -αυτό δεν λέγεται «πολιτική της Περιφέρειας», όμως. Το ΤΕΒΑ (Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Απόρους) είναι το ευρωπαϊκό πακέτο που μοιράζει 2 κούτες τρόφιμα το χρόνο στους... άστεγους ή άπορους. Είναι το πακέτο που είχε συμφωνήσει ο Α. Σαμαράς με την ΕΕ για να «καλυφθεί» η απόλυτη φτώχεια που προκαλούν οι ίδιες οι πολιτικές της ΕΕ στη χώρα μας. Ούτε κι αυτό αφορά κάποια κοινωνική πολιτική της Περιφέρειας Αττικής, βέβαια (και υπάρχει σε όλες τις περιφέρειες). Ούτε βέβαια το να επιδοτείται η Εκκλησία για τις φιλανθρωπικές της δράσεις είναι κοινωνική πολιτική.

Όλα τα υπόλοιπα που δίνονται στα ιδρύματα, στην απεξάρτηση και στα... 100 ευρώ που θα εισπράξουν ετησίως 8.500 οικογένειες σε όλη την Αττική (από τους 55-60.000 που έχουν κομμένο ρεύμα ή κινδυνεύουν να τους κοπεί λόγω χρέους στη ΔΕΗ), είναι βέβαια ψίχουλα μπροστά στα 360 εκ. ευρώ που είναι το αποθεματικό της Περιφέρειας.

Στην Αττική των 1,5 εκ. ανέργων και φτωχών, η Περιφέρεια έβαλε στον προϋπολογισμό και το «πρωτογενές πλεόνασμα» που απαιτείται από το Οικονομικό Παρατηρητήριο των ΟΤΑ. Δηλαδή προϋπολογίζει να αφήσει κονδύλια ανεκμετάλλευτα για να είναι ικανοποιημένη η Τρόικα και ο αντιπεριφερειάρχης Οικονομικών συνεχίζει να επαίρεται ότι... κάνει οικονομία και αυξάνει το αποθεματικό -το οποίο παλιά ονόμαζαν «πλεόνασμα απραξίας».

Στον προϋπολογισμό περιλαμβάνονται 20 εκ. ευρώ για την ίδρυση Αναπτυξιακής Εταιρείας της Περιφέρειας Αττικής. Δεν τους φτάνει το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης, που δεν υπόκειται στον έλεγχο του Περιφερειακού Συμβουλίου, ούτε σε δημοσιονομικό έλεγχο, κι έχει «ευέλικτες πληρωμές». Θέλουν και Αναπτυξιακή Εταιρεία ΑΕ και προϋπολογίζουν 20 εκ. ως κεφάλαιο για να την ιδρύσουν. Οι αναπτυξιακές, βλέπετε, έχουν πιο πολλές «ευελιξίες»: έχουν διορισμένο ΔΣ, δεν ελέγχονται από το Περιφερειακό Συμβούλιο, έχουν δικό τους κανονισμό προμηθειών, κάνουν προσλήψεις με όποιο κριτήριο θέλουν. Γι΄ αυτό άλλωστε τα μισά σκάνδαλα που προέκυψαν από Δήμους και Νομαρχίες σχετίζονταν με Αναπτυξιακές Εταιρείες των ΟΤΑ.

Και βέβαια η πολυδιαφημισμένη «επανασύνδεση παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και νερού σε περιπτώσεις που έχουν διακοπεί λόγω ένδειας» δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Το θέμα του νερού ξεχάστηκε εντελώς, για το ρεύμα αποφάσισαν να μην δώσουν χρήματα για επανασυνδέσεις ρεύματος, αλλά –σε συνεννόηση με τη ΔΕΗ- να δώσει η Περιφέρεια Αττικής από 100 ευρώ ετησίως σε νοικοκυριά (δικαιούχους του κοινωνικού τιμολογίου) που έχουν κάνει δόσεις και τις εξυπηρετούν κανονικά. Άρα αυτοί που δεν έχουν ρεύμα, απλώς θα συνεχίσουν να μην έχουν. Αυτοί που δεν μπορούν να δώσουν τις δόσεις, επίσης θα συνεχίσουν να χρωστούν μέχρι να τους το κόψουν. Όσοι αποπληρώνουν δόσεις θα βοηθηθούν με… 100 ευρώ ετησίως (!!), ενώ τα ποσά που χρωστούν συνήθως κυμαίνονται μεταξύ 2000-3000 ευρώ.

Η δημοκρατία στο Περιφερειακό Συμβούλιο έχει καταργηθεί και τυπικά μετά την έκδοση απόφασης για τον ΠΕΣΔΑ χωρίς ποτέ να τελειώσει η συνεδρίαση λόγω της κατάληψης του προεδρείου από τους κινητοποιούμενους κατοίκους της Φυλής και του Γραμματικού.

Η ψήφιση του ΠΕΣΔΑ και του Προϋπολογισμού το 2016 έφερε και το τελικό ξεκαθάρισμα στις γραμμές της παράταξης της Δούρου: οι δύο σύμβουλοι της ΛΑΕ αποχώρησαν, ενώ άλλοι σύμβουλοι που στο παρελθόν δήλωναν ΛΑΕ ή γενικώς «διαφωνούντες» παρέμειναν στην παράταξη της Ρ. Δούρου, που πλέον αριθμεί 54 συμβούλους, που όμως ψηφίζουν πειθήνια και χωρίς διαφωνίες τα πάντα. Η μερική «αναδιάταξη» των αντιπεριφερειαρχών (κατάργηση της αντιπεριφέρειας κοινωνικής πολιτικής, αλλαγή του αντιπεριφερειάρχη έργων, με αναβάθμιση του Αναγνωστόπουλου και την «προαγωγή» της Α. Σαπουνά σε αντιπεριφερειάρχη), αλλά και στους εντεταλμένους συμβούλους και στις επιτροπές ήταν ένα όχημα για τις εσωτερικές ισορροπίες της παράταξης, που πλέον εμφανίζεται εντελώς αρραγής.

Για την κατάσταση στο τοπικό κράτος

Στην περίοδο της δεύτερης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (Σεπτέμβριος 2015 ως σήμερα) παγιώθηκαν και ενισχύθηκαν πολιτικές και τάσεις που είχαν διαμορφωθεί με τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τις μνημονιακές συμφωνίες.

Η συνέχιση του οικονομικού στραγγαλισμού των ΟΤΑ αλλά και της μεταβίβασης των βαρών στους εργαζόμενους.  Η εξάρτηση που παρουσιάζουν οι ΟΤΑ από την κοινοτική χρηματοδότηση, καθώς βασικές, πάγιες και διαρκείς ανάγκες εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από τη συνέχιση της χρηματοδότησης των κοινοτικών ταμείων ενώ τα έργα που προκρίνονται υπηρετούν τις κατευθύνσεις αναδιάρθρωσης και ιδιωτικοποίησης που επιβάλλει η ΕΕ.  Η διεύρυνση της σφαίρας των υπηρεσιών με ανταποδοτική λειτουργία. Στα εργασιακά οι ΟΤΑ βρίσκονται στην αιχμή της εφαρμογής προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας (8μηνα). Πολλαπλασιάζονται  οι υπηρεσίες που εκχωρούνται σε ΜΚΟ και ενισχύεται η τάση προώθησης της εθελοντικής εργασίας σε όλα τα επίπεδα.

Στο θέμα της δημοκρατίας, επίσης, έχει πλέον φανεί τι ακριβώς σημαίνει η λειτουργία του Καλλικράτη, που μετατρέπει τα περιφερειακά συμβούλια σε «μικρό κοινοβούλιο» που δεν επηρεάζεται από τις ανάγκες των κατοίκων, μεταφέρει τις πιο σοβαρές αποφάσεις σε όργανα εκτός των συμβουλίων (Οικονομική Επιτροπή, Περιφερειακό Ταμείο κλπ), ακόμη πιο απομακρυσμένα όχι μόνο από τους πολίτες αλλά ακόμη και από τους συμβούλους, με επίφαση «δημοκρατίας» τις «επιτροπές διαβούλευσης», με καμία δυνατότητα παρέμβασης στην αντιπολίτευση, που δεν δίνει καν υπόσταση σε συμβούλους που ανεξαρτητοποιούνται από τις παρατάξεις τους. Ο Καλλικράτης ήταν ένα ακόμη βήμα στην  αναδιάρθρωση του τοπικού κράτους στην κατεύθυνση της οχύρωσής του απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα και τις λαϊκές διεκδικήσεις.

Σε αυτά τα πλαίσια η πρόταση αναθεώρησης του Καλλικράτη που δόθηκε στη δημοσιότητα κινείται στις κατευθύνσεις προσαρμογής του τοπικού κράτους στις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις που εξελίσσονται στο κεντρικό αστικό κράτος και υπηρετούν την ενίσχυση του κεφαλαίου, τη μεγαλύτερη σύνδεση στις πολιτικές και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, την ενίσχυση της ανταποδοτικότητας στη λειτουργία των ΟΤΑ, την μεγαλύτερη αυτοτέλεια και ευελιξία στην εφαρμογή αντιλαϊκών φορομπηχτικών πολιτικών.

Βλέπουμε ότι οι κύριοι άξονες της αναθεώρησης είναι :

·         Η προσέλκυση επενδύσεων και συγκέντρωση  πόρων (ΕΣΠΑ κλπ)  σε  έργα και υποδομές που θα υπηρετούν  στρατηγικούς σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων, η σύνδεση με τις προβλέψεις του Αναπτυξιακού Νόμου –την χρηματοδότηση από το ΣΕΣ, την ΕΤΕ και το πακέτο Γιούνκερ.  Στο πλαίσιο  αυτής  της  στρατηγικής  προβάλλεται και η ανάγκη «απλοποίησης  του θεσμικού πλαισίου των ΣΔΙΤ» ώστε η «τοπική αυτοδιοίκηση» να γίνει ξανά ελκυστική σε ιδιώτες επενδυτές. Ενώ για την ενίσχυση των επιχειρησιακών προγραμμάτων προβλέπεται η εισαγωγή συστήματος «επιβράβευσης» για του ΟΤΑ που καταρτίζουν εγκαίρως τα Ε.Π. και διασύνδεση  τους με τα χρηματοδοτικά εργαλεία. Αυτή την κατεύθυνση υπηρετεί η ανάθεση μητροπολιτικού ρόλου στις Περιφέρειες Αττικής και Θεσσαλονίκης με τομείς αρμοδιοτήτων της μητροπολιτικής διακυβέρνησης τα ζητήματα της αναπτυξιακής πολιτικής (ήδη οι Περιφέρειες παίζουν κεντρικό ρόλο μέσα από τη διαχείριση των ΠΕΠ), περιβαλλοντικής προστασίας και ποιότητα ζωής (βλ. κεντρικό ρόλο στη διαχείριση των απορριμμάτων) και στην προαγωγή της κοινωνικής συνοχής.

·         Η θεσμική ενδυνάμωση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών των δήμων με την «παροχή κινήτρων» για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην είσπραξη των τοπικών φόρων, την επιβολή νέων φόρων και την συλλογή του ΕΝΦΙΑ και την αύξηση των δημοτικών υπηρεσιών που θα πρέπει να έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, την μεταφορά κι άλλων φορολογικών βαρών στις πλάτες του λαού.

·         Η κατεύθυνση για αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας των ΟΤΑ για οικονομική εκμετάλλευση και αξιοποίησή της από επιχειρήσεις.

·         Η παραπέρα ώθηση της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας (ΜΚΟ - ΚοινΣΕπ - Δίκτυα και συνεταιρισμούς προσώπων) με την ειδική συνδρομή και συνεισφορά της Τοπικής Διοίκησης και η περαιτέρω ΜΚΟ-ποίηση των κοινωνικών και δημοτικών υπηρεσιών.

·         Η κυβέρνηση ταυτόχρονα επιχειρεί να παρουσιάσει μια κατ’ επίφαση «δημοκρατία», με πολλές μορφές διαβούλευσης ή και δημιουργίας νέων θεσμικών μορφών «συμμετοχικότητας στη διακυβέρνηση». Μεγάλος αριθμός διαφόρων ad hoc τοπικών διαβουλεύσεων κτλ , τοπικών συμβουλίων διαβούλευσης με τοπικούς φορείς, συμμετοχή εκπροσώπου εργαζομένων με δικαίωμα λόγου στην Ε.Ε και στο Δ.Σ. κτλ. Αξίζει βέβαια να σημειώσουμε ότι με διάφορες μορφές προτείνονταν διάφορα και στον Καλλικράτη και δεν λειτούργησε τίποτα απολύτως. Κυρίως προβάλει το ζήτημα της απλής αναλογικής στην εκλογική διαδικασία. Η θέση μας είναι ότι η απλή αναλογική πρέπει να είναι το εκλογικό σύστημα σε κάθε εκλογική διαδικασία, όμως στο συγκεκριμένο πλαίσιο η επιδίωξη χρήσης του είναι για τη διαμόρφωση ευρύτερων συναινέσεων και συγκλίσεων για την αποτελεσματικότερη προώθηση αντιλαϊκών επιλογών.

Από τη μεριά της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική θα εντείνουμε την πάλη μας ενάντια τόσο στην παλιά όσο και στη νέα αναθεωρημένη εκδοχή του Καλλικράτη.

Αρνούμαστε τον Καλλικράτη από τη σκοπιά ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της ζωής μας σαν εργαζόμενοι και κάτοικοι. Ενός τρόπου που θέτει στο κέντρο τα σύγχρονα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα και τη συγκρότηση σύγχρονων δημοκρατικών μορφών λαϊκής συλλογικής οργάνωσης, πάλης και επιβολής της λαϊκής θέλησης, με λόγο στην πολιτική που σχεδιάζεται και εφαρμόζεται στην πόλη.

Συγκρουόμαστε με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του που τον διαπερνούν σαν κόκκινη γραμμή και όλα εκείνα τα στοιχεία που αναδεικνύουν το βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα του τοπικού κράτους.

Προβάλλουμε ένα διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας με πραγματική αυτοδιεύθυνση στους χώρους που εργαζόμαστε και ζούμε. Με μαζικές λαϊκές συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά με αποφασιστικό ρόλο, αρμοδιότητες και δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις που αφορούν τη συνοικία. Συνελεύσεις, που λειτουργούν με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και με αντιπροσώπευση για το συντονισμό μεταξύ τους και για την εκλογή των συμβουλίων ευρύτερων περιοχών. Με συμβούλια που θα εκλέγονται και θα είναι ανακλητά από τις συνελεύσεις, τις οποίες θα συγκαλούν και στις οποίες θα δίνουν λόγο. Δημοκρατικές μορφές λαϊκής συλλογικής οργάνωσης, πάλης και επιβολής της λαϊκής θέλησης. Πλήρη διαφάνεια και δυνατότητα κοινωνικού και εργατικού ελέγχου στο σχεδιασμό και την εκτέλεση κάθε δημόσιου έργου και λειτουργίας. 

Για την επίθεση του κεφαλαίου στο χώρο

Την τελευταία επταετία έχουν θεσπιστεί μία σειρά από νομοθετικές αλλαγές και παρεμβάσεις  στον τομέα της γης, των ακινήτων, του χώρου και συνολικά του περιβάλλοντος με κύριο στόχο την ταχύτερη προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων της περιουσίας του δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και την ενίσχυση της επιχειρηματικής κερδοφορίας μέσα από τη διασφάλιση νέων επενδύσεων.  Οι μέχρι τώρα νομοθετικές αλλαγές που έχει προωθήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, όπως στο ν. 4269/2014 μέσω του νέου χωροταξικού, ν. 4447/16 και του επικείμενου ΠΔ για τις χρήσεις γης, δεν αλλάζουν, αλλά αντίθετα σταθεροποιούν τον πυρήνα των μνημονιακών πολιτικών και της εξασφάλισης μίας ειδικής νομοθεσίας που να επιτρέπει τη  συστηματική δημιουργία “νησίδων” εντός των οποίων ισχύουν διαφορετικοί και προνομιακοί όροι δόμησης και εγκατάστασης.

Συνοπτικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η παγίωση του μνημονιακού κεκτημένου σε ότι αφορά  τη χωρική και περιβαλλοντική πολιτική φαίνεται να εμπεδώνει πλέον μία ιστορικής σημασίας τομή στο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας, η οποία εδράζεται στην ενίσχυση της μεγάλης ιδιοκτησίας και του μεγάλου κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στον κλάδο της γης και της οικοδομής. Στον πυρήνα της εφαρμογής αυτής της πολιτικής βρίσκονται:

• η διαδικασία ιδιωτικοποίησης ακίνητων περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, με ειδική έμφαση στον τομέα  του τουρισμού και του παραθερισμού, αλλά και
• η συνολικότερη επιτάχυνση των διαδικασιών της συγκέντρωσης και της εκμετάλλευσης του χώρου από το κεφάλαιο, με διαμεσολάβηση του κράτους και των τοπικών και περιφερειακών του οργάνων. 

 Οι ιδιωτικοποιήσεις στο κέντρο των μνημονιακών επιταγών

Το μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων  αποτελεί βασικό κορμό των επιταγών της Τρόικα, της ΕΕ και των τοκογλύφων του ευρωπαϊκού και διεθνούς κεφαλαίου και των μνημονιακών κυβερνήσεων και  όχι τυχαία είναι διαρκώς ένα από τα βασικά μνημονιακά προαπαιτούμενα σε άμεση σύνδεση με την αποπληρωμή του χρέους. Έτσι η κυβέρνηση με διαδικασίες φαστ τρακ  πέρασε τον περασμένο Σεπτέμβρη το ρεύμα (ΔΕΗ), το νερό (ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ), 2000 κτίρια σχολείων και την κατασκευαστική εταιρεία του δημοσίου (ΚτΥπ), την αμυντική βιομηχανία της χώρας (ΕΛΒΟ), και το Μετρό της Αθήνας στο Υπερταμείο ξεπουλήματος, ενώ μία σειρά από κομβικές αποκρατικοποιήσεις όπως  το λιμάνι του Πειραιά, τα περιφερειακά αεροδρόμια, ο ΟΣΕ, αλλά και το  πρώην αεροδρομίου Ελληνικού έχουν πλέον ολοκληρωθεί.

Ιδιαίτερα για την περίπτωση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, με μία σειρά από ρήτρες εξασφαλίζονται και διευκολύνονται τα επενδυτικά συμφέροντα του ομίλου Λάτση από τη σημερινή κυβέρνηση που ψήφισε τη σύμβαση.  Το  τίμημα ορίστηκε στο εξαιρετικά χαμηλό ποσό των 915 εκατ., το οποίο, καθώς θα καταβληθεί σε βάθος δέκα ετών, έχει παρούσα αξία περίπου 576 εκατ. Ευρώ, ενώ η δόμηση μειώθηκε μόνο κατά 300.000 τ.μ. (μείωση δηλ., 10%), εξασφαλίζοντας  οικοδομήσιμη έκταση στο συνολικό φαραωνικό μέγεθος των  2.700.000 τ.μ. (όσο ήταν εξαρχής υπολογισμένη στο αρχικό σχέδιο με το οποίο η Lamda Development δήλωσε συμμετοχή στον διαγωνισμό για το Ελληνικό )!  Επί της ουσίας επετεύχθηκε η πλήρης παραχώρηση του πρώην αεροδρομίου στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου που θέλει τον χώρο του Ελληνικού για Las Vegas της Μεσογείου με κατασκευή καζίνο, τουριστικών θερέτρων και ουρανοξυστών τύπου Dubai, και συνολικά το παραλιακό μέτωπο να «αξιοποιείται» μέσα από την ανέγερση πολυτελών τουριστικών συγκροτημάτων, malls και την κατασκευή μαρίνων υποδοχής πολυτελών σκαφών αναψυχής! Μετά τον Αστέρα Βουλιαγμένης  και το Ελληνικό, επόμενο σταθμό για το παράκτιο μέτωπο της Αττικής, αποτελεί η μαρίνα του Αλίμου, η οποία φαίνεται να  συγκεντρώνει μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον από μία σειρά από επιχειρηματικά σχήματα (μεταξύ αυτών, το σχήμα της Dogus με τη Lamda Development, η κοινοπραξία Azimut - Benetti, η Global Liman Isltemeleri, η Ατεσε, η J&P Αβαξ, η Πόρτο Καρράς, η Envitec, η Archirodon και η Άκτωρ).

Συνοπτικά, φαίνεται να προχωρά και να ολοκληρώνεται το giga project που αφορά συνολικά το παραλιακό μέτωπο της Αττικής και αποτελεί βασική στόχευση για τη θωράκιση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας στην Ελλάδα, μέσα από την ανάδειξη της μητροπολιτικής περιοχής της Αττικής ως  διεθνούς κόμβου μεταφορών-εμπορίου-ενέργειας και σχετικών υπηρεσιών, με έμφαση στη ναυτιλία, τις μεταφορές αλλά και σε μία νέου τύπου τουριστική ανάπτυξη, που θα επεκτείνεται στην κατασκευή ψυχαγωγικών πάρκων και τόπων πολυτελούς κατανάλωσης αλλά και σε αθλητικά στάδια, συνεδριακά κέντρα, ξενοδοχεία, μαρίνες, εστιατόρια, πολιτιστικές εγκαταστάσεις, τοποθεσίες αστικού εξευγενισμού, θέρετρα και ολοκληρωμένες «πόλεις μέσα στις πόλεις».

Κρίσιμες περιοχές μητροπολιτικής εμβέλειας στο στόχαστρο της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης

Η Νέα Φιλαδέλφεια αποτελεί ίσως ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα των περιοχών που προορίζονται να αλλάξουν εντελώς μορφή καθώς βρίσκονται στο στόχαστρο της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης. Η διαμεσολάβηση κεντρικού και αποκεντρωμένου κράτους για την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων λειτουργεί αδιατάραχτα, από την κυβέρνηση Σαμαρά μέχρι την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, από τη διοίκηση Σγουρού μέχρι τη διοίκηση Δούρου. Για αυτό το λόγο ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2014 ένα ρυθμιστικό σχέδιο, το οποίο στην περίπτωση της Φιλαδέλφειας αφιερώνει τη μισή αιτιολογική έκθεση για τη μορφή που θα πάρει η περιοχή.  Είναι χαρακτηριστικό πως το νέο ρυθμιστικό δεσμεύεται για το ποιος θα χτίσει το γήπεδο, δηλαδή η ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ 1924 Α.Ε. κι όχι η Ερασιτεχνική ΑΕΚ, ενώ επιτρέπει το ύψος των κερκίδων να φτάνει τα 27 μέτρα και των στεγάστρων τα 30 μέτρα «σκεπάζοντας» στην ουσία την περιοχή (όταν το παλιό γήπεδο της ΑΕΚ δεν ξεπερνούσε τα 15 μ.).

Παράλληλα, με την πρόσφατη τροπολογία που  συμπεριλήφθηκε στο νομοσχέδιο για τους δασικούς χάρτες άνοιξε ο δρόμος για την οικοδομική άδεια, αφού πλέον ο Δήμος παρακάμπτεται.  Σύμφωνα με την εν λόγω τροπολογία προβλέπεται ότι για ανέγερση γηπέδων άνω των 15.000 θεατών οι αρμοδιότητες έγκρισης για κάθε συνοδό έργο (όπως π.χ. η υπογειοποίηση δρόμων) καθώς και η έγκριση της υψομετρικής μελέτης και σχετικών βεβαιώσεων για την έκδοση των αδειών δόμησης ασκούνται από το υπουργείο Μεταφορών ως έργα υποδομής εθνικής σημασίας. Η Περιφέρεια Αττικής ενέταξε και ψήφισε ήδη από τον προϋπολογισμό του 2015 το σχετικό κονδύλι των  20 εκατομμύριων ευρώ από ίδιους πόρους της Περιφέρειας Αττικής σε ένα σχέδιο ιδιωτικής ΠΑΕ (όπως ακριβώς είχε κάνει και ο Σγουρό΄ς νωρίτερα), που δεν έχει καμία σχέση με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.  Μάλιστα πλέον των 20 εκ. ευρώ, σχεδιάζει να δώσει άλλα 15-18 εκ. ευρώ για το έργο υπογειοποίησης των δρόμων που βρίσκονται μπροστά από το γήπεδο, κρύβοντάς το πίσω από τον μανδύα του «έργου αστικής ανάπλασης», ενώ πρόκειται για έργο που αφορά τη σύνδεση του νέου γηπέδου της ΑΕΚ με το οδικό δίκτυο της περιοχής. Είναι εμφανές ότι επιχειρείται μία συνολική προσαρμογή ευρύτερης αστικής περιοχής στις ανάγκες του κεφαλαίου, από τους δημόσιους χώρους και τις υποδομές μέχρι και δομημένους χώρους με “σχολάζουσες χρήσεις”, όπως οι πρώην βιομηχανικοί. Το συνολικό πλάνο ξεκινά από  τη Ν. Φιλαδέλφεια με πυρήνα το γήπεδο και φθάνει μέχρι τη Ριζούπολη – Προμπονά για την εκμετάλλευση των εγκαταστάσεων της Columbia και περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας ευρύτερης περιοχής εμπορικών χρήσεων...

Σε αντίστοιχη κατεύθυνση ανοίγει ξανά και η συζήτηση γύρω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, επιβεβαιώνοντας ότι τα γήπεδα και εν γένει ο αθλητισμός έχουν εμπορευματοποιηθεί πλήρως, καθώς συγκροτούνται ως καπιταλιστικό εμπόρευμα και αγορά σε βάρος ακόμη και των ελεύθερων χώρων που έχουν ανάγκη οι ίδιοι οι κάτοικοι. Η εξαγγελία του Πρωθυπουργού (με τη συναίνεση του Δημάρχου Αθηναίων), πως θα χωροθετηθεί το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού στον πυρήνα του Μητροπολιτικού Πάρκου Γουδιού, πίσω από το Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, υποδηλώνει μεθοδεύσεις σε σχέση με τη δημιουργία του υπερτοπικού πόλου πρασίνου. Η κίνηση αυτή αποτελεί μία μόνο από τις παρεμβάσεις που συζητούν για την περιοχή της Αθήνας και σχετίζεται άμεσα με τα σχέδια για το ιστορικό κέντρο της πόλης με κύριο στόχο την δημιουργία επενδυτικού περιβάλλοντος για τουριστική και εμπορική δραστηριότητα, αλλά και την ολοκλήρωση του ημιτελούς εμπορικού κέντρου στο Βοτανικό.

Το ίδιο ισχύει και για τον Φαληρικό Όρμο, ως συνέχεια του προτζεκτ του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, που ανέλαβε να πραγματοποιήσει με ίδιους πόρους η περιφέρεια Αττικής, αφού είχε απορριφθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Μέτωπο αγώνα ενάντια στη πολιτική καταστροφής του χώρου και της επιχειρηματικής εκμετάλλευσής του

Ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή για την Αττική καλούμαστε να αναβαθμίσουμε το επόμενο διάστημα την παρέμβασή μας ενάντια σε κάθε προσπάθεια καταστροφής του χώρου και παράδοσής του στα συμφέροντα του κεφαλαίου, διεκδικώντας:

• Κατάργηση όλων των μνημονίων και των καταστροφικών νόμων για το χώρο και το περιβάλλον!
• Να διαλυθούν τώρα το ΤΑΙΠΕΔ και το νέο Yπερταμείο! Υπερασπίζουμε κάθε σπιθαμή ελεύθερου δημόσιου χώρου από τα αρπακτικά του κεφαλαίου! Η δημόσια περιουσία ανήκει στο λαό!
• Αύξηση των δαπανών για υποδομές και νέους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Θέλουμε ανθρώπινες γειτονιές, με καθορισμό και απαγόρευση χρήσεων, με περιορισμούς στη δόμηση, με δημόσια σχολεία, νοσοκομεία, βιβλιοθήκες, γηροκομεία, αθλητικούς χώρους, πολιτιστικούς χώρους που να καλύπτουν τις ανάγκες ζωής και αναψυχής των κατοίκων.
• Μέτρα για την προστασία της δημόσιας – δημοτικής περιουσίας από τα ιδιωτικά συμφέροντα, τους διεκδικητές της ιδιοκτησίας της, τους καταπατητές, τους εργολάβους.
• Μέτρα για την προστασία των δασών και των παραλιών. Διαφύλαξη τους από κάθε είδους οικοδομικές δραστηριότητες (από κράτος, ιδιώτες, δήμους, εκκλησία).  Ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες. Φροντίδα για τη διατήρηση όσων δασών, αλσών, χώρων πρασίνου έχουν απομείνει στον αστικό και περιαστικό ιστό των πόλεων. Μέτρα για την προστασία τους.

Για τον απολογισμό της δράσης  και των παρεμβάσεών μας

Η παρέμβασή μας αγκάλιασε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων λόγω και του εύρους της Περιφέρειας αλλά και του αναβαθμισμένου ρόλου των περιφερειών ως εκφράσεων του τοπικού κράτους. Σε αρκετές περιπτώσεις πήραμε την πρωτοβουλία να ανοίξουμε θέματα ή να αποκαλύψουμε τι συμβαίνει (π.χ. με τον φαληρικό Όρμο, με τον διαγωνισμό για το κτίριο με έναν μειοδότη, με τα 44 εκ. για τα προσφυγικά).

Από τα θέματα που ανοίξαμε, αυτά που ξεχωρίζουμε είναι :

·         Το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Εναντιωθήκαμε στο νέο ΠΕΣΔΑ που έφερε η Δούρου διατυπώνοντας δημόσια τη δική μας πρόταση από πολύ νωρίς. Με πρωτοβουλία μας έγινε συνάντηση-ενημέρωση των αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης Αττικής για το θέμα. Σημαντικές παρεμβάσεις για το θέμα έγιναν και σε επίπεδο περιφερειακού συμβουλίου. Σημαντική ήταν η παρέμβαση των κινητοποιούμενων κατοίκων που δεν άφησαν να πραγματοποιηθεί η σχετική συνεδρίαση, που ήταν η πιο δυναμική κινητοποίηση που έγινε στο περιφερειακό συμβούλιο τα 2,5 χρόνια που προηγήθηκαν.

·         Τον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση δημόσιας περιουσίας και ελεύθερων χώρων και την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, αναδεικνύοντας τα θέματα του Ελληνικού, του Άλσους της Ν. Φιλαδέλφειας και του γηπέδου του Μελισσανίδη, του Φαληρικού Όρμου, του πάρκου Γουδιού και των προσφυγικών κ.ά. κ.α.

·         Αναδείξαμε περιβαλλοντικά ζητήματα, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες κατοίκων και περιβαλλοντικές κινήσεις, όπως τα ρέματα (λ.χ. ρέμα Πικροδάφνης), τα λατομεία (λ.χ. λατομείο Μαρκοπούλου), τα πάρκα (λ.χ. Αττικό Άλσος, Πεδίο Άρεως). Αναδείξαμε ιδιαίτερα το θέμα της

·         Την ανάδειξη της ανάγκης για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους και ειδικά αυτούς στους ΟΤΑ, ενάντια στις ποικίλες μορφές ελαστικής εργασίας και τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, την υποτιθέμενη αντιμετώπιση της ανεργίας μέσω «κοινωνικής επιχειρηματικότητας», σε συνεργασία με τα τοπικά σχήματα.

·         Το θέμα των προσφύγων και μεταναστών, με παρεμβάσεις στο περιφερειακό συμβούλιο, στο Ελληνικό, στον Πειραιά, σε συνεργασία με τις κινήσεις πόλης και το αντιφασιστικό κίνημα. Αναδείξαμε την έλλειψη της Περιφέρειας Αττικής από το θέμα.

·         Την προβολή και διεκδίκηση της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών και της κοινωνικής πολιτικής ενάντια στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό της διοίκησης Δούρου και στη χρηματοδότηση επιχειρηματικών συμφερόντων (Μελισσανίδης, Αλαφούζος, Μπόμπολας κλπ)

·         Την ανάδειξη του θέματος του στημένου διαγωνισμού για την αγορά κτιρίου από τον Όμιλο Συγγελίδη για τη στέγαση της περιφέρειας Αττικής -σε διαγωνισμό με έναν μόνο συμμετέχοντα!

·         Για τα θέματα που αφορούν τους υπαλλήλους: η τοποθέτησή μας για τον νέο Οργανισμό της περιφέρειας Αττικής και η αποκάλυψη της ανάθεσης σε ιδιωτική εταιρεία, όπως και του αυταρχισμού της περιφερειακής αρχής, των αυθαίρετων μετακινήσεων και της προσπάθειας ελέγχου των υπαλλήλων με τοποθέτηση διευθυντών με αφορμή τον νέο Οργανισμό. Και η σχέση με το Σωματείο έχει αναβαθμιστεί, αλλά και η συμμετοχή μας σε παραστάσεις διαμαρτυρίας των υπαλλήλων (ειδικά για το θέμα του κτιρίου).

·         Υπήρξε καλή συνεργασία και συντονισμός με τα τοπικά σχήματα σε συγκεκρμένα θέματα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, όπως το κλειστό του Πανιωνίου (Μια πόλη ανάποδα της Ν. Σμύρνης), της 1^ης παιδικής χαράς στο Περιστέρι (Αριστερή Κίνηση Περιστερίου), κεραία κινητής τηλεφωνίας και αντιπλημμυρικά στους Αγίους Αναργύρους-Καματερό κ.ά.

·         Σημαντική ήταν επίσης η συμπόρευση με την Κίνηση Αντίστασης (των 5 περιφερειακών συμβούλων που ανεξαρτητοποιήθηκαν), με την οποία έγιναν πολλές κοινές παρεμβάσεις τόσο μέσα στο συμβούλιο όσο και κινηματικές.

Στις αδυναμίες πρέπει να επισημάνουμε:

-Η ελλιπής σχέση με τα τοπικά σχήματα, αλλά και η ατόνηση των συναντήσεων με περιφερειακά σχήματα (που δεν πραγματοποιήθηκε ξανά μετά το Δεκέμβρη 2014). Ειδικά σε μια συγκυρία που υπάρχουν και ανεξαρτητοποιήσεις συμβούλων στα δημοτικά συμβούλια, είναι σημαντικό να μπορεί το δυναμικό των αντικαπιταλιστικών σχημάτων να αποτελέσει πόλο έλξης για το πιο μαχητικό δυναμικό.

-με την εξαίρεση του ΠΕΣΔΑ και των θεμάτων που αφορούν τους υπαλλήλους, συνεχίσαμε να υστερούμε στην πλευρά μιας κινηματικής διεκδικητικής παρέμβασης απέναντι στην περιφέρεια αλλά και την κυβέρνηση, που θα βάζει συγκεκριμένους στόχους. Αυτό χρειάζεται συγκεκριμένες επεξεργασίες, όπως πχ η επεξεργασία για μια πρόταση  συγκεκριμένων χώρων που μπορούν να στεγάσουν άστεγους και πρόσφυγες/μετανάστες.

Η όποια δική μας ισχύς, πηγάζει μέσα από την ενεργοποίηση του λαϊκού κινήματος. Αυτό το στοιχείο απουσιάζει ή βρίσκεται σε ανεπάρκεια, ή είναι αναντίστοιχο με τις ανάγκες. Προϋπόθεση να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και να σημειώσουμε νίκες, είναι η μεγαλύτερη παρουσία των ενδιαφερόμενων στο περιφερειακό συμβούλιο όταν συζητιούνται τα προβλήματα τους. Με τα σημερινά δεδομένα η μάχη που δίνεται στο Περιφερειακό Συμβούλιο είναι κυρίως μάχη που περιορίζεται από τους υφιστάμενους συσχετισμούς εντός του και τίποτα περισσότερο.

-την ελλιπή λειτουργία του Συντονιστικού για μεγάλο χρονικό διάστημα, που είχε ως αποτέλεσμα να μην πραγματοποιηθεί συνέλευση το 2016, να πάνε πίσω επεξεργασίες και να πέσει το βάρος στον εκλεγμένο σύμβουλο.

Το επόμενο διάστημα, μέσα και από την εναλλαγή στη θέση του συμβούλου και τη λειτουργία του νέου συντονιστικού, είναι σημαντικό να αποκατασταθούν αυτές οι δυσλειτουργίες.