Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική: "Για την Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής"

13 Μαΐου 2014

"Για την Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής"

Πραγματοποιήθηκε χτες, με μεγάλη μαζικότητα, η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική-Ανταρσία σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ στην πλατεία Αγίας Ειρήνης (Αιόλου), όπου βρίσκεται και το κεντρικό τραπεζάκι.

Την εκδήλωση άνοιξε η Ματίνα Παπαχριστούδη, υποψήφια με την Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας και ενεργό μέλος του κινήματος κατοίκων που υπερασπίζεται το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Ν. Αδαμόπουλος, συνδικαλιστής στο χώρο των ΟΤΑ και υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης κεντρικού τομέα και έκλεισε με χαιρετισμό του ο υποψήφιος Δήμαρχος με την «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας», Πέτρος Κωνσταντίνου.

Η υποψήφια περιφερειάρχης Δ. Κουτσούμπα μίλησε για τις επιπτώσεις της κρίσης στην Αττική, για τις προκλήσεις και τη σημασία που έχει η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις προσεχείς εκλογές.

Βασικά σημεία της ομιλίας:

Για τον Καλλικράτη:

«Ο Καλλικράτης, για τον οποίο δεν μιλάει πια κανείς, δεν είναι ένα απλό νομικό πλαίσιο. Είναι το πιο αυταρχικό πλαίσιο υλοποίησης του Μνημονίου στους Δήμους και τις Περιφέρειες. Αντί να ομνύουν στην υπεράσπιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα έπρεπε οι παρατάξεις της Αριστεράς να βλέπουν κατάματα την πραγματικότητα: δεν υπάρχει καμία αυτοδιοίκηση. Υπάρχει ένα τοπικό κράτος που λειτουργεί με όλες τις δεσμεύσεις της μνημονιακής πολιτικής, του Οικονομικού Παρατηρητηρίου των ΟΤΑ και τα συμφέροντα που πρακτορεύει ο Φούχτελ και η παρέα του.»

Για τον απερχόμενο περιφερειάρχη:

«Οι ουρές των ανέργων στο Πέραμα, το συνεχιζόμενο περιβαλλοντικό έγκλημα στη Φυλή, οι χιλιάδες οικογένειες χωρίς ρεύμα, η παραχώρηση της παραλίας, η τσιμεντοποίηση, τα λουκέτα στα μαγαζιά, όλα αυτά στη νεόγλωσσα του Σγουρού και όσων των στηρίζουν, ονομάζονται «χρηστή διαχείριση».

Ο Σγουρός δεν είναι απλώς η επιλογή του πολιτικού συστήματος της συγκυβέρνησης. Είναι πολύ περισσότερο ο εκλεκτός των ολιγαρχών του χρήματος: του Λάτση, του Βαρδινογιάννη, του Νιάρχου, του Μπόμπολα, του Μελισσανίδη, που περιμένουν να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους.»

Για την πολιτική πρόταση διαγραφής χρέους, εξόδου από ευρώ-ΕΕ, εθνικοποίησης τραπεζών:

«Μας λένε ουτοπιστές. Τι είναι ρεαλισμός; Να πληρώνουμε 211 δις στις τράπεζες αλλά να μην περνάνε στο δημόσιο έλεγχο; Να απολύονται εργαζόμενοι και να χαρίζονται δις πρόστιμα στο Βαρδινογιάννη; Τι είναι ρεαλισμός; Να μην έχουν ρεύμα και νερό οι μισές οικογένειες στην Αττική, γιατί η ΕΕ προστάζει να ιδιωτικοποιηθούν το ρεύμα και το νερό; Τι είναι ρεαλισμός; Σε μια χώρα που το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 1.600 ευρώ ανά άτομο, οι τετραμελείς οικογένειες να ζουν με 500 ευρώ για να αυγαταίνουν τα κέρδη του Νιάρχου; Είναι ρεαλισμός να συνηθίσουμε τον θάνατο, την ανέχεια και τη σιωπή;»

Για την Αττική:

«Σήμερα δεν έχουν θέση οι αυταπάτες για ‘‘αξιοποίηση των θεσμών της αυτοδιοίκησης’’. Τη λύση μπορεί να δώσει μόνο ένα μαζικό κίνημα με ανεξάρτητα λαϊκά όργανα, συνελεύσεις βάσης στις γειτονιές, επιτροπές αγώνα και συντονιστικά, εργατικές λέσχες και κοινωνικά κέντρα που θα αγωνίζονται ενάντια στους θεσμούς του Καλλικράτη και θα επιβάλουν τις εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις, θα οικοδομούν την αλληλεγγύη των «από κάτω» κόντρα σε λογικές φιλανθρωπίας, θα συμβάλλουν στη μάχη για τη λαϊκή επιβίωση. Θα απαιτούν κοινωνική ευημερία, που δεν είναι η «έξοδος στις αγορές», αλλά μία κοινωνία όπου κανείς δεν θα πεινάει και κανένα παιδί δεν θα διαβάζει με κερί. Για να σταματήσει η Αττική να είναι το βομβαρδισμένο τοπίο των μνημονιακών πολιτικών, για να ξαναγίνει η Αττική του συλλογικού αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.»

Για την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική:

«Η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια δεν έλειψε από κανέναν αγώνα για την ανατροπή της σύγχρονης βαρβαρότητας. Βρεθήκαμε σε όλες τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Στηρίξαμε τις καταλήψεις και τα κινήματα ανυπακοής. Βάλαμε πλάτη στην αλληλεγγύη. Στην Κερατέα ήμασταν στο πλευρό των κατοίκων. Στηρίξαμε τις μεγάλες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις. Στη Χαλυβουργία και στα άλλα εργοστάσια που έκλεισαν ήμασταν εκεί να στηρίξουμε τον αγώνα των εργαζομένων.

Στο Περιφερειακό Συμβούλιο σθεναρά αντισταθήκαμε σε κάθε προσπάθεια της πλειοψηφίας να νομιμοποιήσει επικίνδυνες και αντιλαϊκές επιλογές. Καταθέσαμε ολοκληρωμένες προτάσεις για κρίσιμα ζητήματα, όπως η διαχείριση των απορριμμάτων. Επιμείναμε με συγκεκριμένες προτάσεις στο δρόμο της κοινής δράσης και του αγωνιστικού συντονισμού της Αριστεράς.

Το ψηφοδέλτιο της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής αποτελείται από ανθρώπους του αγώνα, από τα συνδικάτα, από το κίνημα νεολαίας, από τα τοπικά κινήματα, από τα κινήματα αλληλεγγύης, από τη μαχόμενη διανόηση. Τη μισθολογική υποβάθμιση, την επισφάλεια, την ανεργία τις έχουμε νιώσει στο πετσί μας, όπως έχουμε βιώσει και την αυτοπεποίθηση που φέρνει ο συλλογικός αγώνας. Δεν κατεβαίνουμε στις εκλογές για να «εκπροσωπήσουμε» αλλά για να συστρατευτούμε στον κοινό αγώνα για την ανατροπή.

Γιατί σήμερα περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόμαστε μια άλλη Αριστερά. Εκείνη την Αριστερά που θα μπορούσε να είναι η ραχοκοκαλιά του πανεργατικού και παλλαϊκού ξεσηκωμού. Η Αριστερά που θα μπόλιαζε το κίνημα με στόχους και πρόγραμμα ανατροπής, που θα έβαζε στο στόχαστρο της την ΕΕ, το κεφάλαιο, το πολιτικό σύστημα, η Αριστερά που δεν θα ζητούσε απλώς να εκπροσωπήσει εκλογικά την οργή, αλλά να τη μετασχηματίσει σε κίνημα ανατροπής και συλλογικής δημιουργίας μιας νέας κοινωνικής οργάνωσης προς όφελος των εργαζομένων και του λαού.

Σε αυτή τη μετωπική Αριστερά του αναγκαίου προγράμματος για ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ, του εργατικού ελέγχου και του νικηφόρου πανεργατικού και παλλαϊκού ξεσηκωμού θέλουμε να συμβάλουμε. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτή την αναζήτηση. Αγωνιστές από τη βάση των κομμάτων της Αριστεράς, ρεύματα αριστερής αναζήτησης, μαχητικές πρωτοπορίες από τα κοινωνικά κινήματα μοιράζονται αυτό το στόχο. Επιμένουμε στο δρόμο της μετωπικής συμπόρευσης για την Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής.»