Εισήγηση στη σύσκεψη

της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική -28/3/2014

 

Α. Εισαγωγή

Η Αττική συγκεντρώνει το 35% του πληθυσμού της Ελλάδας και πάνω από το 50% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Είναι η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου αλλά και φτώχειας, με την ανεργία να φτάνει το 34% και να ξεπερνά τον εθνικό μέσο όρο. Εδώ είναι το κέντρο του καπιταλισμού και της άγριας επίθεσης στην εργασία. Από εδώ εκπορεύεται η πολιτική του κεφαλαίου, της Ε.Ε. και της αστικής τάξης, αλλά και της Περιφέρειας που, σε ρόλο τοπικού κράτους, έχει το δικό της μερίδιο σε αυτή την επίθεση.

Η μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας, λόγω του μεγέθους και του ρόλου της, έχει ειδικό ρόλο στην επίθεση που οργανώνεται: εδώ απλώνονται «τα χέρια πάνω απ’ την πόλη», οργανώνεται το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου: ιδιωτικοποιήσεις, λιμάνια, Ελληνικό, απορρίμματα, διόδια, αυτοκινητόδρομοι, φιλέτα, νερό, δασικές εκτάσεις, υλοποιείται η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα.

Ταυτόχρονα όμως, εδώ χτυπάει και η καρδιά της εργατικής τάξης και του εργατικού κινήματος. Δεν είναι μόνο η έδρα των ενσωματωμένων γραφειοκρατικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Είναι και η Αττική της αντίστασης και του αγώνα! Είναι το θέατρο των μεγάλων κινητοποιήσεων της προηγούμενης περιόδου, των μεγάλων απεργιών, των πλατειών, των αγώνων για τους ελεύθερους χώρους, της υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών και του δικαιώματος στην εργασία. Το κέντρο των μεγάλων αγώνων που έφτασαν ως ένα σημείο και δεν ολοκληρώθηκαν. Που θα μπορούσαν, αν υπήρχε Αριστερά άξια του ονόματός της και κοινή δράση, να φτάσουν μέχρι τη ρήξη, μέχρι την ανατροπή!

Ταυτόχρονα, εδώ εκφράζεται κεντρικά και ένα αντικαπιταλιστικό ρεύμα, διακριτό πλέον τα τελευταία χρόνια. Που ήταν παρόν και πρωτοστάτησε στους αγώνες της προηγούμενης περιόδου ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, ενάντια στις απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, στην εμπορευματοποίηση και το ξεπούλημα ελεύθερων δημόσιων χώρων. Παιδεία – ΕΟΠΠΥ- ΕΡΤ – Χαλυβουργία- ΜΕΒΓΑΛ –Διοικητικοί ΑΕΙ- Ελληνικό – ΜΕΤΡΟ και συγκοινωνίες γενικότερα, διόδια, Κερατέα και Φυλή, λιμάνι κ.α. είναι στιγμιότυπα της μαχητικής λαϊκής πάλης, που σημάδεψαν την τριετία που πέρασε.

Οι αγώνες αυτοί ανέδειξαν με τον πιο εναργή τρόπο την ανάγκη να υπάρχει και να εκφράζεται, και στο επίπεδο των Δήμων και των Περιφερειών, το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, με ριζοσπαστικό και αντι-ΕΕ προσανατολισμό, που υπερασπίζεται μαχητικούς και ανυποχώρητους αγώνες, που έχει εμπιστοσύνη στη δύναμη του μαζικού κινήματος, που προσπαθεί για μια διαφορετική οργάνωση της ίδιας της κοινωνίας, δοκιμάζει και δοκιμάζεται στις λαϊκές συνελεύσεις, τις επιτροπές κατοίκων, την αυτοοργάνωση των κινημάτων, τη βαθιά δημοκρατία του αγώνα.

 

 

Β. Τοπικό κράτος - Πολιτική εκτίμηση για το ρόλο της Περιφέρειας

 

Η «Τοπική Αυτοδιοίκηση» αποτελεί τμήμα του κρατικού μηχανισμού, αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής, ιδεολογικής και οικονομικής λειτουργίας του αστικού κράτους, που εξασφαλίζει την μακροπρόθεσμη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης σε τοπικό επίπεδο.

Από την ψήφιση του «Καλλικράτη» μέχρι το Μνημόνιο 3, η περίοδος από το 2010 έως σήμερα σηματοδοτείται από μια σειρά πολύ σημαντικών αλλαγών στο επίπεδο του τοπικού κράτους. Βασικές επιδιώξεις των αλλαγών στο τοπικό κράτος, όπως και στο σύνολο του δημοσίου, είναι η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η συμπίεση του κόστους της εργατικής δύναμης, η ενίσχυση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, η ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων τομέων, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας και φυσικού πλούτου, η αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος.

Ο «Καλλικράτης» αποτέλεσε μια βαθιά τομή στη συγκρότηση και διάρθρωση του κράτους σε όλα τα επίπεδα (ΟΤΑ Α και Β βαθμού, σχέσεις με το Κεντρικό Κράτος), στις σχέσεις αυτών των επιπέδων μεταξύ τους και πιο ειδικά στο ρόλο του τοπικού κράτους. Βασικό του χαρακτηριστικό αποτέλεσαν οι συνενώσεις των Δήμων και των Νομαρχιών, μέσω των οποίων επέβαλε τη συγκέντρωση της «τοπικής εξουσίας» σε όργανα όλο και πιο απομακρυσμένα από τους κατοίκους των πόλεων και των χωριών, και οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη ερήμωση της υπαίθρου.

Πιο συγκεκριμένα: ο «Καλλικράτης» αποτελεί θεσμικό εργαλείο της επίθεσης απέναντι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, μέσω: α) της μεταφοράς μεγάλου αριθμού αρμοδιοτήτων (πολλές από αυτές κοινωνικής πολιτικής) από το κεντρικό στο τοπικό κράτος με επιδίωξη την υποβάθμιση και την άμεση ή έμμεση ιδιωτικοποίησή τους, ειδικά αν συνυπολογιστεί η τεράστια μείωση της χρηματοδότησης των ΟΤΑ, β) της εφαρμογής σε τοπικό επίπεδο κομβικών στοιχείων της συνολικότερης πολιτικής με τη χρήση των κατάλληλων «θεσμικών εργαλείων» (πχ. επιχειρησιακά προγράμματα, τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, προγράμματα «κοινωφελούς» εργασίας κ.α.), γ) της δημιουργίας εκείνων των θεσμών-δομών που θα εφαρμόσουν το μνημονιακό οικονομικό πρόγραμμα στους ΟΤΑ, δ) της προσαρμογής στο μοντέλο διακυβέρνησης της Ε.Ε. και στην στρατηγική της για την υπέρβαση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου (Ευρωπαϊκός Χάρτης της ΤΑ, ΕΣΠΑ, αποφάσεις Λισαβόνας κ.ά.).

Η «νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης» όπως ορίστηκε από τον Καλλικράτη, εξυπηρέτησε  τους βασικούς άξονες της πολιτικής των μνημονιακών κυβερνήσεων και της Τρόικας σε θέματα οικονομίας, εργασίας, εκμετάλλευσης του χώρου και του περιβάλλοντος, την κίνηση-κερδοφορία του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο, και την αντιδημοκρατική θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος.

Η χρηματοδότηση των Δήμων και Περιφερειών ως μοχλός υλοποίησης της μνημονιακής πολιτικής: Στα τρία χρόνια εφαρμογής του Καλλικράτη και των μνημονιακών πολιτικών, μειώθηκαν περισσότερο από 65% οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (Κ.Α.Π.) και -πρακτικά- μηδενίστηκε το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων (Π.Δ.Ε.). Ακόμη μεγαλύτερη υπήρξε η μείωση της ΣΑΤΑ (επιχορήγηση για μικρές επενδύσεις, επισκευές, συντηρήσεις).

Την ίδια ώρα που διαμορφωνόταν μια κατάσταση οικονομικής ασφυξίας και αδυναμίας των Δήμων και Περιφερειών να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις αρμοδιότητες, ενισχυόταν ο ρόλος των Περιφερειών στην «αναπτυξιακή στρατηγική» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με χαρακτηριστικό στοιχείο τη διαμόρφωση απευθείας χρηματοδοτικών ροών χωρίς τη μεσολάβηση του κεντρικού κράτους.

Τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα (ΠΕΠ) λειτουργούν πια υπό την ευθύνη των νέων Περιφερειών, προκηρύσσοντας έργα και κατανέμοντας κονδύλια.  

Το προφανές αποτέλεσμα της υλοποίησης των ΠΕΠ  από τις Περιφέρειες είναι η ενίσχυση  σε μεγάλο βαθμό της άμεσης εξάρτησης του τοπικού αναπτυξιακού σχεδιασμού από την κοινοτική χρηματοδότηση και η προσαρμογή του στις κατευθύνσεις της ΕΕ, καθώς τα κοινοτικά κονδύλια κατανέμονται σε αποφασισμένους από τα πριν «επιλέξιμους» τομείς και με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις.

Η άμεση διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων συνδυάζεται  με την αυστηρή συμμόρφωση με τις διαχειριστικές και ουσιαστικές προδιαγραφές που θέτει η Ε.Ε. σε όλα τα επίπεδα: ποια είδη δαπανών χρηματοδοτούνται, με ποια κατανομή ανάμεσα στο κράτος και τις επιχειρήσεις, πώς ορίζεται η διαχειριστική επάρκεια, η εφαρμογή συστημάτων εποπτείας υλικών και ανθρώπινων πόρων, η κινητοποίηση των δυνάμεων της αγοράς, η εφαρμογή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων σε μια σειρά από υπηρεσίες, η θεσμοθέτηση της ημιαπασχόλησης κ.λπ.

Οι Περιφέρειες επιδιώκεται να έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην αναπτυξιακή στρατηγική της ΕΕ με όνομα «Ευρώπη 2020» και να είναι αρμόδιες για τομείς πολιτικής που συνδέονται με αυτή τη στρατηγική όπως η εκπαίδευση και η επαγγελματική κατάρτιση, η επιχειρηματικότητα, η αγορά εργασίας, οι υποδομές και η ενεργειακή απόδοση.

Είναι από αυτή την άποψη ενδιαφέρον να δει κανείς και τις κατευθύνσεις χρηματοδότησης του νέου ΕΣΠΑ: προώθηση της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας, της «έξυπνης εξειδίκευσης», της απασχόλησης, δράσεις κοινωνικού χαρακτήρα και ολοκληρωμένα προγράμματα τοπικής ανάπτυξης.

Δείγμα αυτού του ρόλου αποτέλεσε και η συζήτηση που έγινε στην πρόσφατη σύνοδο της Επιτροπής των περιφερειών και των πόλεων της ΕΕ που έγινε στην Αθήνα.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και είναι τεράστια αυταπάτη να ισχυρίζεται κανείς ότι θα αξιοποιήσει ευρωπαϊκά κονδύλια για κοινωνική πολιτική, για την καταπολέμηση της φτώχειας κλπ. Η ίδια η ΕΕ φροντίζει να υπάρχουν τέτοιας κατεύθυνσης κονδύλια αλλά με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις και με την επίφαση της κοινωνικής ανακούφισης να δρομολογείται η εμπορευματοποίηση κοινωνικών παροχών και η περαιτέρω ελαστικοποίηση – ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων με τους 5μηνίτες των Κοινωφελών προγραμμάτων, με τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ) κ.λπ.

Απτό παράδειγμα αυτής της κατεύθυνσης αποτελεί το θέμα της αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, στο οποίο οι ΟΤΑ έχουν ιστορία, καθώς αποτελούν κατεξοχήν πεδίο εφαρμογής και δοκιμασίας τέτοιων σχέσεων εργασίας για χρόνια. Τώρα όμως αποκτούν έναν ενεργητικό ρόλο και προς τα έξω, με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (ΤΣΑ) ή παίρνοντας «πρωτοβουλίες» στο όνομα της ενίσχυσης της τοπικής αγοράς (όπως είναι το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές ή οι «Λευκές Νύχτες» στο εμπόριο).

Αποτελούν το κυρίως πεδίο δοκιμασίας και εφαρμογής των πολιτικών της ΕΕ για μετατροπή της εργασίας από δικαίωμα σε «ανταλλακτικό εμπόρευμα». Αυτά περιλαμβάνονται στην αναθεωρημένη Ευρωπαϊκή Στρατηγική Απασχόλησης, που προωθεί «κοινωνικές πολιτικές» (έτσι τις ονομάζουν) για την ανεργία, με αλλαγή από τις λεγόμενες «παθητικές» μορφές στήριξης (όπως το επίδομα ανεργίας) προς τις λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές αγοράς εργασίας» (ALMP- Active labour market policies), δηλαδή επιδότηση της ημιαπασχόλησης των ανέργων. Με δύο λόγια, το επίδομα ανεργίας μετατρέπεται στην «επιταγή εργασίας» προς τους εργοδότες που προσλαμβάνουν καταγεγραμμένους ανέργους.

Στο τελευταίο Μνημόνιο αναφέρεται, άλλωστε, πως η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται στην «ρύθμιση πληθώρας ελαστικών μορφών εργασίας όπως εκ περιτροπής, ημιαπασχόληση, τηλε-εργασία, εργασία μέσω υπηρεσιών (ιδιωτικών εννοεί) ευρέσεως προσωρινής εργασίας». Το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων είναι ήδη εδώ.

 

Γ. Περιφέρεια Αττικής - ο ρόλος της στη συνολικότερη στρατηγική - μέτωπα

Αν κάνουμε έναν απολογισμό των θεμάτων που προώθησε η αντιλαϊκή πλειοψηφία στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής και σε αυτά που έχουν σχεδιαστεί και αποφασιστεί μέσω των επιχειρησιακών προγραμμάτων, των προϋπολογισμών και των παρεμβάσεων θα δούμε ότι η Περιφέρεια Αττικής κινήθηκε με συνέπεια στις κατευθύνσεις που περιγράψαμε προηγουμένως.

Με ετήσιους προϋπολογισμούς της τάξης των 500 εκατομμυρίων, με προϋπολογισμό έργων Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων της τάξης των 40 εκατομμυρίων σε μια Περιφέρεια 5,5 εκατομμυρίων πληθυσμού και με τον έλεγχο απόκτησης «πιστοποιητικού οικονομικών φρονημάτων», το οποίο επιβάλλεται από το Παρατηρητήριο κυβέρνησης –Τρόικας, είναι φανερό ότι δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό έργο. Πολύ δε περισσότερο, με τη γραμμή των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών που προωθεί η κυβέρνηση και η τρόικα και με τον έλεγχο - επιτροπεία του Παρατηρητηρίου που έχουν στήσει, δεν επιτρέπουν καμιά υπέρβαση των ασφυκτικών περιορισμών.

Στη λογική «η κρίση αποτελεί ευκαιρία», πριμοδοτείται σε όλα τα επίπεδα ένα μοντέλο ταχύρυθμης καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Περιφέρεια Αττικής, μέσα από διαδικασίες που ουσιαστικά μεταβιβάζουν σε τεράστιο βαθμό δημόσιο πλούτο αλλά και αρμοδιότητες στην ιδιωτική σφαίρα, με την παροχή διευκολύνσεων σε οικονομικό και θεσμικό επίπεδο.

Το βασικό πλαίσιο στο οποίο κινήθηκε η Περιφέρεια Αττικής είναι: επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων που προβλέπονται από τις δανειακές συμβάσεις, επέκταση της ιδιωτικής σφαίρας σε βάρος της δημόσιας στα κοινωνικά πολιτιστικά και άλλα αγαθά. Με στρατηγική ιδιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου και ακίνητης περιουσίας, της διαχείρισης των απορριμμάτων και των ενεργειακών και μεταφορικών υποδομών και της διαχείρισης των υδάτων. Με εργαλείο το ΕΣΠΑ, με την λογική της ‘επιχειρηματικότητας’ και της ιδιωτικοποίησης, παραδίδει σε επιχειρηματικούς ομίλους, ντόπιους, ευρωπαϊκούς και άλλους, κρίσιμους τομείς. Είναι από αυτή την άποψη χαρακτηριστική και η συνεργασία με την ομάδα Φούχτελ αλλά και ο ρόλος της περιφέρειας Αττικής και του Σγουρού, στην επιχειρηματική ελληνογερμανική συνεργασία.

Τα «φιλέτα» βγαίνουν προς πώληση αλλάζοντας συντριπτικά την εικόνα της Αττικής, ειδικά στο επίπεδο του παραλιακού μετώπου (Ελληνικό, Αστέρας Βουλιαγμένης, κ.α.), τα σκουπίδια περνάνε από το καθαρτήριο του κέρδους και από «βρώμικη» δουλειά μετατρέπονται σε χρυσή επενδυτική ευκαιρία (Κερατέα, Γραμματικό, Φυλή). Νέοι αυτοκινητόδρομοι και εναλλακτικές διαδρομές διευκόλυνσης των κόμβων εμπορίου σε σύνδεση με την εκμετάλλευση και το ξεπούλημα των λιμενικών εγκαταστάσεων (βλ. ξεπούλημα ΟΛΠ).

Το νέο κοινοτικό πρόγραμμα, το ΣΕΣ (χαρακτηριστική και η πλήρης ονομασία του: Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης), θα παίξει κυρίως το ρόλο της «μόχλευσης» κεφαλαίων με συνδυασμένα επενδυτικά σχήματα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλους τους νόμους για τα φαστ-τρακ και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας μέσω ΤΑΙΠΕΔ, η αρμοδιότητα της έγκρισης των Στρατηγικών Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων έχει μεταφερθεί στις Περιφέρειες.

Συγκεκριμένα, η Περιφέρεια Αττικής θα έχει αναβαθμισμένο ρόλο στις fast track διαδικασίες αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας (αφού τα περισσότερα «φιλέτα» του ΤΑΙΠΕΔ βρίσκονται στην Αττική), στο προχώρημα μεγάλων περιφερειακών σχεδιασμών όπως οι νέοι αυτοκινητόδρομοι, καθώς και στο άνοιγμα στην «οικονομία των υπηρεσιών» της μητροπολιτικής περιφέρειας (ανασχεδιασμός του μοντέλου παροχής υπηρεσιών με έντονη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, με αντίστοιχα χρηματοδοτικά κίνητρα). Επίσης, είναι χαρακτηριστική η εμπλοκή της Περιφέρειας σε τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας, θέσεις πεντάμηνης απασχόλησης, ΚΟΙΝΣΕΠ κ.ά. Μάλιστα, η ίδια η Περιφέρεια διαφημίζει την εμπλοκή της ως «συμβολή στην αλλαγή παραγωγικού μοντέλου της Αττικής» (!), με δημιουργία θερμοκοιτίδων κοινωνικής επιχειρηματικότητας και άλλα παρόμοια, αλλά και με παρεμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα (όπως οι Λευκές Νύχτες).

 

Δ. Απολογισμός δράσης της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική

Η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή έδωσε το ‘παρών’ σε όλους τους αγώνες που ξέσπασαν στο χώρο της Αττικής τα τελευταία χρόνια:

Από την Κερατέα και τη Χαλυβουργία, τον αγώνα της ΕΡΤ, ενάντια στα διόδια, στη ΜΕΒΓΑΛ, στις κινητοποιήσεις εργαζομένων στους ΟΤΑ και τις χωματερές, τις κινητοποιήσεις εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ και στα μέσα μεταφοράς, τη συλλογική πρωτοβουλία αντικαπιταλιστικών σχημάτων και κινήσεων πόλης για «δωρεάν μετακίνηση», στις απεργίες της ΔΕΗ, στη Φυλή, πλάι στους συμβασιούχους, τους εργαζόμενους stage κλπ, ενάντια στην ελαστική εργασία, τις απολύσεις-διαθεσιμότητες, την κατάργηση Οργανισμών του δημοσίου, τους μετανάστες, στον οικισμό τσιγγάνων στο Χαλάνδρι και αλλού. Σημαντική παρουσία και παρέμβαση είχε η ΑΑ και στο μέτωπο των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων (δίκες για την παρέλαση του λαού στη Θεσ/νίκη-Αγαπητού, Σάββα Μιχαήλ, Π. Γκαργκάνα –Εργατικής Αλληλεγγύης, δίκες συνδικαλιστών της ΠΟΕ-ΟΤΑ, Χαλκιδική, συμβολή στη συγκρότηση της ΚΕΔΔΕ, κινητοποίηση για Π. Αντωνόπουλο κλπ).

Παράλληλα με την παρουσία και παρέμβαση του περιφερειακού συμβούλου και άλλων συντρόφων από τους αντίστοιχους χώρους στις κινητοποιήσεις αυτές, η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή είχε συμβολή στην ενημέρωση και πολιτική παρέμβαση με σειρά προκηρύξεων, ανακοινώσεων, δελτίων τύπου ή δηλώσεων του περιφερειακού της συμβούλου που φιλοξενήθηκαν κυρίως σε τοπικά έντυπα και ιστοσελίδες. Συμβολή εδώ είχε και η ιστοσελίδα της ΑΑ με τις εκατοντάδες αναρτήσεις του, προϊόν συνεργασίας με τις τοπικές αντικαπιταλιστικές κινήσεις και επιτροπές αγώνα  και 20 περίπου συντρόφων.

Προσπαθήσαμε να αποκαλύπτουμε το τι γινόταν στο Περιφερειακό Συμβούλιο και, μαζί με τη συμμετοχή μας σε αυτά, να βοηθήσουμε στα κινήματα που αναπτύσσονταν. Είχαμε συνεχή συνεργασία με αντικαπιταλιστικές κινήσεις και σχήματα στους Δήμους και στις γειτονιές ή άλλες κινήσεις που αναπτύχθηκαν για συγκεκριμένα ζητήματα. Στη βάση αυτή, συμμετείχαμε στο συντονισμό των κινήσεων πόλης, σε κοινές εκδηλώσεις - παρεμβάσεις (δωρεάν μετακίνηση, Ελληνικό κ.ά.), σε έκδοση κοινών ανακοινώσεων (απεργία διοικητικών πανεπιστημίων, φασιστικές επιθέσεις, απεργία χαλυβουργών, διόδια κλπ).

Στο επίπεδο των επεξεργασιών, αξίζει να επισημανθεί οι επεξεργασίες της ΑΑ για τα απορρίμματα, καθώς και η ανάλυση για τον Καλλικράτη και το Τοπικό Κράτος.

Σε πολλές περιπτώσεις μέρος των εσόδων της ΑΑ μεταφράστηκε σε οικονομική ενίσχυση απεργιών και κινητοποιήσεων (π.χ. Χαλυβουργία), κίνηση που έχει τη συμβολική της σημασία.

Πέρα φυσικά από τα παραπάνω, η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή είχε πολιτική παρουσία και μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Δεν περιορίστηκε στο ρόλο της «ντουντούκας του κινήματος» μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Η παρουσία της συνέβαλε στο να πάρει –στα λόγια βέβαια – το Περιφερειακό Συμβούλιο κάποιες αποφάσεις σε κατεύθυνση ευνοϊκή για το κίνημα που αναπτυσσόταν. Προσπαθήσαμε να έχουμε ουσιαστικές παρεμβάσεις και να συμβάλλουμε σε κοινές δράσεις του χώρου της Αριστεράς.

Σημαντική αρνητική πλευρά στην παρουσία μας είναι η αδυναμία του σχήματος να σχεδιάσει συλλογικά την πολιτική του παρέμβαση. Παρά τη συμμετοχή αρκετά μεγάλου αριθμού συντρόφων στη συνολική προσπάθεια, παρά την παρουσία αρκετών συντρόφων σε σημαντικές κινητοποιήσεις, παρότι υπήρξαν  προσπάθειες συλλογικής λειτουργίας (έγινε σύσκεψη του σχήματος στις 22/12/10, σύσκεψη στη Δυτική Αθήνα με το σ. Χρήστο Μπίστη 20/6/11, μία σύσκεψη εργασίας στις 4/3/11 και αρκετές συνεδριάσεις ενός ανοιχτού συντονιστικού από τους υποψήφιους αντιπεριφερειάρχες και άλλους συντρόφους), προσκρούσαμε σε δύο δυσκολίες, η μία ‘’αντικειμενικού’’ και η άλλη ‘’υποκειμενικού’’ χαρακτήρα, που πρέπει να τις αξιολογήσουμε για να μπορέσουμε να βρούμε έναν καλύτερο τρόπο λειτουργίας για το μέλλον:

-Η πρώτη, έχει να κάνει με το αντικειμενικό γεγονός του αχανούς της Περιφέρειας, όπου δεν συγκροτείται μία ενότητα-κοινή βάση συνύπαρξης στην καθημερινότητα του αγώνα, όπως μπορεί να συμβαίνει αλλού (πόλεις, γειτονιές). Αποτέλεσμα, η ‘αντικειμενική βάση’ κινηματικής συνύπαρξης (σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας και όχι σε επί μέρους αγώνες, όπως π.χ. Κερατέα, Φυλή, Χαλυβουργία, διόδια κλπ) να εξαντλείται στην κεντρική θεσμική παρέμβαση στις –μη ελκτικές για τους περισσότερους– συνεδριάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου.

-Η δεύτερη σημαντική δυσκολία, είναι η πολλαπλή ένταξη των περισσοτέρων μελών της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής (σωματείο, σχήμα γειτονιάς, Δημοτικό Συμβούλιο, Εργατική Λέσχη, αντιφασιστικός συντονισμός ή Λαϊκή Συνέλευση κλπ). Εκ των πραγμάτων δηλαδή προκύπτει μια τάση «ανάθεσης». Επιπρόσθετα, η προηγούμενη περίοδος ήταν πυκνή σε γεγονότα, κινηματικές προτεραιότητες και υποχρεώσεις για όλους.

Αυτές τις εγγενείς ως ένα βαθμό δυσκολίες, καλούμαστε να ξεπεράσουμε στο επόμενο διάστημα, αναθεωρώντας ίσως και τη σύνθεση του συντονιστικού και συζητώντας έναν τρόπο λειτουργίας που θα περιλαμβάνει και κατά τόπους συσκέψεις. Περισσότερη επιμονή σε ένα μοντέλο συλλογικής λειτουργίας, ευέλικτο «επιτελείο» υποψηφίων  αντιπεριφερειαρχών και άλλων συντρόφων που, σε συνεργασία με τα αντικαπιταλιστικά σχήματα, θα σχεδιάζει συλλογικά την πολιτική μας παρέμβαση.

 

Ε. Η παρέμβασή μας στις εκλογές που έρχονται

 

1. Οι ευρωεκλογές, οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του Μαΐου θα γίνουν σε περίοδο έντασης της επίθεσης κυβέρνησης, κεφαλαίου, Ε.Ε., ΔΝΤ. Ήδη η νέα συμφωνία κυβέρνησης -τρόικας στοιχειοθετεί το νέο πακέτο βάρβαρων αντεργατικών μέτρων στα εργασιακά, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, στο φάρμακο, την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, την ίδια στιγμή που ανοίγει ο δρόμος για να χαριστούν στους τραπεζίτες τα δις ευρώ που έχουν δοθεί για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών και τα πληρώνει ο ελληνικός λαός μέσω του «δημόσιου» χρέους. Ο νόμος που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη Βουλή ουσιαστικά ισοδυναμεί με ένα ακόμη Μνημόνιο, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προσπαθεί να δημαγωγήσει υποσχόμενη προεκλογικό μοίρασμα του υποτιθέμενου «πλεονάσματος», ενώ στην πραγματικότητα έχει ήδη ξεκαθαρίσει ποια είναι η προτεραιότητά της: οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους και ο στρατός!

Η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού εντείνεται συνεχώς και αποτυπώνονται στοιχεία κρίσης και αποσύνθεσης του πολιτικού συστήματος. Η ΝΔ προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους της για την εικονική πραγματικότητα του «σαξές στόρυ» και της «εξόδου στις αγορές», εικόνα που δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα της ανέχειας στην οποία έχει βυθιστεί η κοινωνία, και προβάλλει ένα καθαρά ακροδεξιό λόγο (που θα ενταθεί εν όψει των ευρωεκλογών) προκειμένου να «θωρακίσει» τις αντι-αριστερές ψήφους και να συγκρατήσει την φυγή ψηφοφόρων προς την Ακροδεξιά. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αναστρέψει την καθοδική του πορεία. Τα εγχειρήματα «ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς» δεν έχουν αποτέλεσμα: είναι χαρακτηριστική η αποτυχία των '58', τα αδιέξοδα της ΔΗΜΑΡ και η καταφυγή του αστικού μπλοκ στο 'Ποτάμι' σε μια προσπάθεια, μέσω και της προβολής από το μιντιακό σύστημα, να λειτουργήσει ως ανάχωμα για την τάση ψηφοφόρων να στραφούν προς τα αριστερά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά σαφές εκλογικό προβάδισμα, ενώ ταυτόχρονα επιταχύνει συνεχώς την πορεία ενσωμάτωσής του στη διαχείριση του συστήματος. Δεν είναι μόνο το άνοιγμά του σε πρόσωπα του φθαρμένου πολιτικού σκηνικού, οι όρκοι πίστης στην ευρωπαϊκή «κανονικότητα», οι αυταπάτες περί κοινωνικής πολιτικής μέσω των κονδυλίων της ΕΕ ή η αλλαγή των δεδομένων χωρίς καν αμφισβήτηση του χρέους. Είναι πολύ περισσότερο το γεγονός ότι η ηγετική του ομάδα δίνει πλέον ανοιχτά διαπιστευτήρια τόσο στις ευρωπαϊκές όσο και στην ελληνική αστική τάξη. Είναι η άρνησή του να πάρει σαφείς θέσεις, η καλλιέργεια της λογικής της ανάθεσης, και μάλιστα διά του κοινοβουλευτικού δρόμου, η (πραγματική, όχι λεκτική) άρνηση να συμβάλλει σε ένα μεγάλο κίνημα που θα μπορούσε να ανατρέψει την κυβέρνηση.

Στο φόντο αυτό, οι εκλογές για τους Δήμους και τις Περιφέρειες αντικειμενικά αποκτούν κεντρική πολιτική σημασία και στα αποτελέσματά τους θα αποτυπώσουν την έκφραση των διαθέσεων του κόσμου, όχι μόνο για τα λεγόμενα τοπικά ζητήματα, αλλά και για την πολιτική κατάσταση. 

 

2. Στην Περιφέρεια Αττικής η εκλογική αντιπαράθεση έχει ήδη φουντώσει.

 

Ο Γ. Σγουρός δεν είναι μια τυχαία επιλογή. Είναι η πραγματική επιλογή του πολιτικού και επιχειρηματικού συστήματος –η επιλογή της υποψηφιότητας Κουμουτσάκου από τη ΝΔ δεν αποτελεί παρά δείγμα ότι προνομιμοποιούν την επανεκλογή του Σγουρού. Ο νυν Περιφερειάρχης προσπαθεί να συμβάλλει, με δημαγωγικό «αυτοδιοικητικό» μανδύα, στην προσπάθεια των κυβερνητικών δυνάμεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να μην εκφραστεί μαζική λαϊκή καταδίκη της πολιτικής τους και της πολιτικής της ΕΕ μέσα από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Προβάλλει την «καλή διαχείριση» και το έργο του, το περίφημο αποθεματικό, την ίδια στιγμή που έχει πρωτοστατήσει αυτή την τριετία στην πιστή εφαρμογή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ, εφευρίσκοντας «δημιουργικούς» τρόπους ώστε να μην ταυτίζεται απόλυτα σε επίπεδο διακηρύξεων και να μην υποστεί τη φθορά των κυβερνητικών επιλογών.  Στη βάση αυτή, προσπαθεί να «αποπολιτικοποιήσει» τις εκλογές. Αυτή ήταν άλλωστε και μια επιδίωξη της αλλαγής του εκλογικού νόμου, που δεν προχώρησε, σε αυτό στοχεύει και ο ορισμός της ημερομηνίας των ευρωεκλογών μαζί με το β’ γύρο των «αυτοδιοικητικών».

Η Ρ. Δούρου, από την άλλη, «πολιτικοποιεί» τις εκλογές -με βάση την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να φανεί το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών σαν προάγγελος κυβερνητικής νίκης του- και μέσα από τοπικά παραδείγματα δημοτικής-περιφερειακής διαχείρισης επιδιώκει να προβάλει ένα γενικευμένο υπόδειγμα κεντρικής διακυβέρνησης. Ο πολιτικός λόγος της παράταξης «Δύναμη Ζωής» δεν αφίσταται σε τίποτα από μια λογική «καλύτερης διαχείρισης» των κονδυλίων του ΕΣΠΑ και του ΣΕΣ, χωρίς καν να αμφισβητεί τους όρους που θέτουν αυτά τα προγράμματα και η ΕΕ. Απουσιάζει κάθε κριτική στον Καλλικράτη και το ρόλο του τοπικού κράτους, απουσιάζει η αναφορά ακόμη και στα κινήματα που αναπτύχθηκαν στην Αττική.

Ο Κουμουτσάκος αποτελεί μια «χλωμή» υποψηφιότητα που όχι μόνο δεν απειλεί τον Σγουρό αντίθετα όλα τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν ότι τον ενισχύει.

 Ο Θ. Παφίλης προβάλλει την συνολική γραμμή του ΚΚΕ για τα κεντρικά και τα τοπικά ζητήματα, προτείνει την κομματική-παραταξιακή ενίσχυσή του ως προϋπόθεση για οποιοδήποτε θετικό βήμα. Η πολιτική του πρόταση, όπως και η πρόταση του ΚΚΕ, δεν βλέπει καμία ανάπτυξη κινήματος έξω από όσα καταγράφονται στην εκλογική δύναμη του ΚΚΕ!

Ο υποψήφιος της Χρυσής Αυγής θα προσπαθήσει να προβάλλει την ακροδεξιά φασιστική πολιτική του νεοναζιστικού μορφώματος, που λειτουργεί ως μοχλός συνολικότερης αντιδραστικής και αυταρχικής μετατόπισης. Είναι αναγκαίο να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να μην υπάρχει καμία κοινωνική αποδοχή της φασιστικής και ρατσιστικής ρητορείας.

 

 

3.- Για τον σχεδιασμό της παρέμβασής μας στις εκλογές

 

Η ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ και συνολικά η αντικαπιταλιστική αριστερά καλείται, μαζί με τη συμβολή της στους αγώνες, να παρέμβει και στο πεδίο των εκλογών για να προβάλει τις θέσεις και να ενισχύσει το ρεύμα της ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής με κινηματικό τρόπο.

 

Στη μάχη αυτή ξεκινάμε με καλύτερες προϋποθέσεις από το 2010: Τα περιφερειακά σχήματα και οι αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλεις (που στήριξε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) είχαν διαρκή και μαχητική παρουσία στους αγώνες του μαζικού εργατικού και λαϊκού κινήματος. Οι εκλεγμένοι σύμβουλοι αυτών των κινήσεων έδωσαν μάχες και μέσα στα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, ενάντια στις αντεργατικές-αντιλαϊκές πολιτικές των περιφερειακών και δημοτικών αρχών, μετέφεραν τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις εργαζομένων και κατοίκων, συμπαραστάθηκαν στα αιτήματά τους, αποκάλυψαν τις διαπλοκές και τους σχεδιασμούς ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.

 

Κεντρικός στόχος της εκλογικής μας παρέμβασης είναι η ανάδειξη των κοινωνικών, εργατικών, λαϊκών, δημοκρατικών διεκδικήσεων και δικαιωμάτων σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο και η συγκεκριμένη-πειστική σύνδεση τους με τους στόχους του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος.

-Για να υπάρξουν κονδύλια για κοινωνική πολιτική, προστασία του περιβάλλοντος, δημιουργία θέσεων εργασίας στους Δήμους και τις Περιφέρειες

-Για την προστασία των κοινωνικών αγαθών: υγεία, παιδεία, ασφάλιση, πολιτισμό, συγκοινωνίες, ένας τρόπος υπάρχει: να πληρώσει ο κρατικός προϋπολογισμός.

-Διαγραφή του χρέους. Να μην πηγαίνουν τα λεφτά στις τράπεζες και τους ‘τοκογλύφους χωρίς σύνορα’

-Που σημαίνει ανυπακοή, ρήξη με την κυβέρνηση και την επιτροπεία της τρόικας, αποδέσμευση από την Ε.Ε.

-Για να ανατραπούν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, για να υπάρξουν δημόσιες υπηρεσίες και δομές στήριξης των ανέργων, των φτωχών, των ηλικιωμένων, πολιτιστικής και αθλητικής δραστηριότητας, στήριξης των λαϊκών οικογενειών, είναι ανάγκη να συνδέεται ο αγώνας με τα αιτήματα:

Έξω από τη φυλακή της Τρόικας και της αστικής πολιτικής!

Έξω από τη φυλακή του ευρώ και της ΕΕ!

 

Δεν βλέπουμε τις καλλικρατικές Περιφέρειες και τους Δήμους ως τρόπους «αυτοδιοίκησης» του λαού και των εργαζομένων. Αποτελούν φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο, από τους οποίους διεκδικεί τα δικαιώματά του το μαζικό λαϊκό κίνημα. Η παρέμβασή μας στοχεύει στην ανάδειξη και διεκδίκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, σημαίνει αγώνες για τις δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό. Σημαίνει ανατροπή του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Σημαίνει να ορθώσουμε το ανάστημά μας, να αναμετρηθούμε με τα όργανα της κυβερνητικής πολιτικής, της τρόικας και του αστικού  κράτους.

Να συμβάλουμε σε μια απάντηση με όργανα λαϊκής πάλης και αλληλεγγύης που θα αποφασίζουν και θα δίνουν προοπτική της εργατικής εξουσίας, σε αντιπαράθεση με τα κυβερνητικά περιφερειακά και δημοτικά όργανα.

Επιδίωξη μας είναι να συμβάλουμε στον βασικό στόχο για την περίοδο, που είναι ο αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και της δικομματικής κυβέρνησης, όπως και κάθε κυβέρνησης που ακολουθεί την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Έχουμε επίγνωση ότι δεν υπάρχει περιθώριο για μια «φιλολαϊκή» κυβερνητική διαχείριση στο πλαίσιο του ευρώ, της ΕΕ και του συστήματος. Παλεύουμε για μια γενική αντεπίθεση του κινήματος με συνολικό αντικυβερνητικό, αντιμνημονιακό, αντι-ΕΕ και αντικαπιταλιστικό αγώνα για: να μην περάσουν τα παλιά και νέα βάρβαρα μέτρα, η προσπάθεια αντιδραστικής στροφής και το χτύπημα των λαϊκών ελευθεριών και του κινήματος. Για την υπεράσπιση της ζωής των εργαζόμενων στην πάλη για την επιβίωση και τη βελτίωσης της θέσης τους. Για να ανοίξει ο δρόμος συνολικά για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου-κυβέρνησης-ΕΕ, ενάντια στην αντιδραστική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού που θέλει να φορτώσει στους εργαζόμενους την κρίση.

 

Σε αυτό το πλαίσιο με την παρέμβασή μας επιδιώκουμε:

§     Να καταδικασθούν η συγκυβέρνηση και η πολιτική της τόσο γενικά, όσο και ειδικά στο επίπεδο πόλης και τοπικού κράτους, να καταδικασθεί η βάρβαρη αντεργατική πολιτική κεφαλαίου – ΕΕ –ΔΝΤ, ο φασισμός και ο κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός.

§     Να απομονωθούν, να μείνουν έξω από τις γειτονιές και τους δήμους οι υποψήφιοι νεοναζιστές δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής.

§     Να καταδικασθούν οι κεντροαριστερές λογικές διαχείρισης και αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος (κίνηση 58, ΔΗΜΑΡ, κίνηση των 5 Δημάρχων κλπ.).

§     Να αποκαλυφθεί η ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει την αναγκαία απάντηση για την ανατροπή της επίθεσης, να ηττηθεί η πολιτική κυβερνητισμού και διαχείρισης εντός του ευρώ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που προωθεί.

§     Να αποκαλυφθεί η λογική εγκατάλειψης των ανατρεπτικών πολιτικών στόχων και άρνησης άμεσου αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης που έχει το ΚΚΕ.

§     Να ενισχυθεί η Αριστερά που στέκεται ανατρεπτικά απέναντι στην κοινωνική λεηλασία του σύγχρονου καπιταλισμού, που προωθεί την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων του, της ΕΕ και του ΔΝΤ, με το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα, με κομβικούς πολιτικούς στόχους ρήξης, που προκρίνει σαν κρίσιμο στοιχείο για την ανατροπή της επίθεσης και την αλλαγή στη ζωή μας την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και τις μορφές συλλογικής εργατικής και λαϊκής οργάνωσης, που παλεύει στην πράξη για την κοινή δράση όλης της αριστεράς στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, που προωθεί τη μετωπική συμπόρευση όλων των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, αντι-ιμπεριαλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

 

Θεωρούμε ότι όλη η διαδικασία (προεκλογικές διεργασίες, αποτελέσματα) και η παρέμβασή μας πρέπει να έχει ως βασικό στόχο να συμβάλει στην ανασυγκρότηση και αναζωογόνηση  του εργατικού λαϊκού κινήματος και των αγώνων με  βασική προτεραιότητα μας την ενίσχυση της πάλης για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και την επιβίωση του λαού. Πιστεύουμε ότι βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι η συγκρότηση μαχόμενου λαϊκού κινήματος στην πόλη κόντρα σε λογικές διαχείρισης και η ενίσχυση της ρεύματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Στο πλαίσιο της συγκρότησης μαχόμενου λαϊκού κινήματος έχει κομβική σημασία η οργάνωση του λαού σε δικά του όργανα και θεσμούς επιβολής της λαϊκής θέλησης, ανταγωνιστικούς προς τους δήμους και τις περιφέρειες. Θεωρούμε κάτι τέτοιο αναγκαίο όχι μόνο γιατί απαντάει στα επείγοντα μέτωπα του σήμερα αλλά γιατί διαμορφώνει και συνείδηση της αναγκαιότητας και της δυνατότητας οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να ορίζουν τη ζωή τους, αποτελεί εμβρυακή δοκιμασία της αντίληψης για την άλλη κοινωνία.

 

Η συμμετοχή της ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ στις  περιφερειακές εκλογές και η επιδίωξη για εκλογή υποψηφίου της στο Περιφερειακό Συμβούλιο έρχεται να υπηρετήσει τη λαϊκή οργάνωση μέσα από την αποκάλυψη αντιλαϊκών πολιτικών και μέτρων, σαν βήμα παρέμβασης των λαϊκών συλλογικοτήτων οργάνωσης και διεκδίκησης. Σαν μέσο αξιοποίησης, χωρίς αυταπάτες, οποιαδήποτε ευκαιρίας παρουσιάζεται μέσα και από τον θεσμικό δρόμο για να καθυστερείς, να παρεμποδίζεις ή να δυσκολεύεις τον αντίπαλο.

Αυτό επιβάλλει την ανάγκη αυτοτελούς παρέμβασης και σε διαχωρισμό με τα σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ  του ανατρεπτικού αντικαπιταλιστικού ρεύματος και ενίσχυσής του και ταυτόχρονα πρωτοβουλίες σε ενωτική μετωπική κατεύθυνση για συσπείρωση αγωνιστών του κινήματος, δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, ανατρεπτικής αριστεράς. Το γεγονός ότι συμπίπτουν με τις ευρωεκλογές αποτελεί ευκαιρία μιας αναβάθμισης της αντι-ΕΕ παρέμβασης μέσα από την αποκάλυψη του ρόλου της ΕΕ στο τοπικό κράτος και στην καθημερινή ζωή των εργαζομένων και διευκόλυνσης διαμόρφωσης αντίστοιχων στόχων πάλης στο μαζικό κίνημα.

Συμμετέχουμε στην εκλογική μάχη αυτοτελώς, με αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο και καλούμε σε συμπόρευση ή, έστω, κοινή δράση τον κόσμο της μαχόμενης αριστεράς και του αγώνα.

Ειδικότερα καλούμε τον κόσμο του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ που ασφυκτιά, πιέζεται και εκφράζει ανησυχίες, να στηρίξει μια τέτοια Αριστερά, να συμμετάσχει και να την ενισχύσει εκλογικά.

Καλούμε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και της αριστεράς, να μην υποκύψουν σε πολιτικούς εκβιασμούς  και διλήμματα, να ορθώσουν το ανάστημά τους και να απαντήσουν ανατρεπτικά, στους δήμους τις περιφέρειες και απέναντι στην Ε.Ε. της φτώχειας της ανεργίας της καταστολής και του ολοκληρωτισμού

Υπάρχει η δυνατότητα, αλλά και η αναγκαιότητα, εκλογικής και πολιτικής ενίσχυσης του διακριτού πολιτικού ρεύματος της αντικαπιταλιστικής-αντιδιαχειριστικής και αντι-ΕΕ Αριστεράς.

Αυτή την προοπτική αναδείχνει η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική και ζητά την στήριξη και την αγωνιστική συμπαράταξη στο κίνημα και στις εκλογές.