Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 30/9 με μεγάλη επιτυχία ανοιχτή σύσκεψη δυνάμεων και αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς για την Παρέμβαση στην Περιφέρεια Αττικής.
Στην σύσκεψη παρουσιάστηκαν βασικές αιχμές και πολιτικές θέσεις για μια αντικαπιταλιστική αριστερή κίνηση και παρέμβαση στις επερχόμενες εκλογές της 7ης Νοέμβρη.
Ο Άγγελος Χάγιος παρουσίασε την εισηγητική τοποθέτηση:
"Στην Περιφέρεια Αττικής, την περιφέρεια που συγκεντρώνει το 60% του εργατικού δυναμικού και της παραγωγής της χώρας,
η εκλογική παρέμβαση των δυνάμεων της Αντικαπιταλιστικής επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς είναι αναγκαία για να δοθεί με ψήφο και αγώνα το πιο ηχηρό –ανατρεπτικό μήνυμα καταδίκης και ανατροπής του βάρβαρου αντιλαϊκού Μνημονίου, του Καλλικράτη και της πολιτικής του κεφαλαίου- αλλά και της «χούντας» ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ με τους συνεργάτες της, ΛΑΟΣ και Ντόρα, με την ουσιαστική συμφωνία της ΝΔ που προωθούν και κλιμακώνουν την επίθεση αυτή.
Στο όνομα εξόδου από την κρίση του καπιταλισμού, έχει κηρύξει ένα παρατεταμένο πόλεμο εναντίον των εργαζομένων, των συνταξιούχων της νεολαίας. Έχει εγκαταστήσει ένα καθεστώς κοινοβουλευτικού απολυταρχισμού ιδεολογικής τρομοκρατίας και καταστολής. Επιδιώκουν να αναιρέσουν κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα, να επιβάλουν συνθήκη εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, να ισοπεδώσουν το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Κλιμακώνουν την επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση και την κοινωνική ασφάλιση. Ανοίγουν την πόρτα των ομαδικών απολύσεων και της διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων. Ετοιμάζουν ξεπούλημα των δημόσιων χώρων, πακέτο με ιδιωτικοποιήσεις, όπως π.χ. στις συγκοινωνίες. Οδηγούν έτσι τους εργαζόμενους σε εξαθλίωση, σε μια ακόμα πιο βαθιά και καταστροφική ύφεση, στην ανεξέλεγκτη διόγκωση του χρέους και των ελλειμμάτων, σε μια οικονομική κατάρρευση σαν αυτή όπου οδήγησε το ΔΝΤ την Αργεντινή ή τη Λετονία, σε μια «ελεγχόμενη πτώχευση» όπως λέει σήμερα η Μέρκελ. Η πολιτική κυβέρνησης–ΔΝΤ-ΕΕ οδηγεί σε τεράστια κλιμάκωση την απαλλοτρίωση και την λεηλασία του παραγόμενου πλούτου, της λαϊκής αποταμίευσης και του φυσικού περιβάλλοντος, και στην οικονομική και πολιτική καταδυνάστευση του εργαζόμενου λαού για δεκαετίες.
Η συμμετοχή μας στις εκλογές από θέσεις μάχης
Με πρόταση ψήφου και αγώνα
Για την αναμέτρηση που μόλις άρχισε!
Ενάντια στη μοιρολατρία και την υποταγή
Τα παπαγαλάκια του ΠΑΣΟΚ, τα πρωινάδικα της TV, ακόμη και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, πασχίζουν να μας πείσουν ότι τα αντεργατικά μέτρα είναι μονόδρομος, «το Μνημόνιο είναι γεγονός» και ότι ο αγώνας είναι μάταιος.
Προκειμένου να μας αποτρέψουν από το δρόμο του μαζικού αγώνα για την ανατροπή της απεχθούς νέας κοινωνικής τάξης, κάνουν ό,τι μπορούν για να μας σπρώξουν στην αποχή από την κοινωνική και πολιτική πάλη, στον ατομικό δρόμο για την επιβίωση, ενώ επιστρατεύουν ψυχολόγους για συμβουλές κατά της «μαζικής κατάθλιψης».
Απέναντι σε αυτή την επίθεση, το μήνυμα της ελπίδας το στέλνουν οι μεγάλοι αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις.
Οι λαϊκές αντιστάσεις, κινητοποιήσεις στις πόλεις και στις γειτονιές της Αθήνας, του Πειραιά, όλης της Αττικής. Για τους δημόσιους χώρους, τα σχολεία, την υγεία, το δημόσιο πλούτο ενάντια στη λεηλασία και την ιδιωτικοποίηση.
Στην πραγματικότητα, οι έξι γενικές απεργίες, οι δεκάδες κλαδικές και επιχειρησιακές συγκρούσεις και ειδικά ο εργατικός σεισμός της 5ης Μάη, ανησύχησαν σφόδρα τους δυνάστες, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και την Γουόλ Στριτ. Και προσπαθούν να αντεπιτεθούν, ακόμα και με προβοκάτσιες, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι ο αγώνας είναι μάταιος. Ωστόσο, η «βοή των πλησιαζόντων γεγονότων» δεν σκεπάζεται εύκολα…
Οι αγώνες αυτοί, είναι ανάγκη να κλιμακωθούν. Να πάρουν χαρακτηριστικά πανεργατικής εξέγερσης και γενικευμένου απεργιακού «μπλακ-άουτ». Μπορούν να νικήσουν εάν υπερβούν τη γραμμή υποταγής- ήττας των αστικοποιημένων ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Μπορούν να ανατρέψουν την αντεργατική λαίλαπα και το «Μνημόνιο», και γι αυτό πρέπει και μπορούν να κλονίσουν και να ανατρέψουν τους πολιτικούς φορείς των μέτρων και πρώτα απ’ όλα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ- κυβέρνηση του «Μνημονίου», την ΕΕ και τη μαφία ΔΝΤ και τραπεζιτών.
Ο κύκλος των αγώνων δεν έχει τελειώσει, όπως διακηρύσσει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ σαν υπάλληλος της τρόικας. Βρισκόμαστε μόλις στην αρχή.
Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας ιστορικής ταξικής αναμέτρησης που μόλις έχει αρχίσει με την πρόσφατη, παγκόσμια οικονομική κρίση του «υπαρκτού καπιταλισμού» της εποχής μας.
Οι εξελίξεις αυτές σφραγίζουν και τη βαθύτερη πολιτική σημασία της εκλογικής μάχης του Νοέμβρη.
Το χρέος και το έλλειμμα ήταν η αφορμή!
Το Μνημόνιο οδηγεί σε εργασιακό και κοινωνικό Καιάδα
Το Μνημόνιο δεν ήταν «μονόδρομος» για τους εργαζόμενους και το λαό. Το επέβαλαν το ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ μαζί με τη μαφία του ΔΝΤ και των πιστωτών της χώρας με αφορμή το χρέος και το έλλειμμα. Το ζήτησε η ελληνική ολιγαρχία και οι πολιτικοί υπηρέτες της. Αποτελούσε και αποτελεί στρατηγική τους επιδίωξη. Για να εξοφληθούν τα τοκογλυφικά δάνεια που πήρε η αστική τάξη από τις τράπεζες. Για να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου από την κρίση, εκτινάσσοντας την εκμετάλλευση. Για να πουληθεί μισοτιμής η εργατική τάξη και ό,τι απόμεινε από το δημόσιο πλούτο στις νέες συμμαχίες των υπερμονοπωλίων.
Για την κρίση και το χρέος
φταίει το κεφάλαιο, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η ΕΕ και το ευρώ
Για να δικαιολογήσουν την διαρκώς κλιμακούμενη αντεργατική επίθεση, το Μνημόνιο και τα μέτρα, μας λένε ότι για την κρίση, για το υπέρογκο δημόσιο χρέος και για τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού φταίμε εμείς, οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία. Ότι φταίει το «πάρτι της μεταπολίτευσης», όπου δήθεν «καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε».
Πρόκειται για γκεμπελική αντιστροφή της πραγματικότητας.
Επί 20 και πάνω χρόνια, σε όλο τον κόσμο, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, δεξιοί νεοφιλελεύθεροι και κεντροαριστεροί σοσιαλφιλελεύθεροι, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ:
Επέβαλαν διαρκή λιτότητα, μείωναν συνεχώς τους μισθούς, ξήλωναν σταδιακά το κοινωνικό κράτος, ενώ τα κέρδη εκτινάχθηκαν. Έτσι όμως, εξουθένωσαν την εργατική δύναμη σε βαθμό που δεν μπορούσαν να πουλήσουν τα προϊόντα τους!
Μείωναν διαρκώς τους φόρους στις μεγάλες επιχειρήσεις, στις τράπεζες, στους εφοπλιστές και στα γκόλντεν μπόις. Έτσι όμως, τα κρατικά ταμεία άδειασαν! Τα κέρδη ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων έκαναν πάρτι!
Η ΕΕ, η ΟΝΕ και το ευρώ, λειτούργησαν κατεξοχήν υπέρ των τραπεζιτών και των εξαγωγών κυρίως του γερμανικού κεφαλαίου. Έτσι όμως, ερήμωσαν η παραγωγή, η ύπαιθρος και οι εξαγωγές των φτωχότερων χωρών της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδας!
Το χρέος, συνεπώς, δεν είναι «εθνικό», είναι ταξικό. Η κρίση δεν είναι κρίση των υπέρογκων μισθών και συντάξεων. Δεν είναι κρίση του υπέρογκου δημόσιου τομέα. Είναι κρίση της υπερεκμετάλλευσης και των υπερκερδών. Είναι κρίση υπερχρέωσης της εργατικής οικογένειας. Είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και όχι μόνο της διαχείρισης του.
Μαύρο στον όψιμα αντιμνημονιακό θίασο
των «εκλεκτών» ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ!
Η λαϊκή οργή είναι τόσο μεγάλη, που οι επικεφαλής των συνδυασμών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ στην Αττική προσπαθούν με διάφορους τρόπους να αποστασιοποιηθούν από το Μνημόνιο. Ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ δεν ξέρει εάν είναι… ΠΑΣΟΚ. Ο εκλεκτός του ΛΑΟΣ σιχαίνεται το Μνημόνιο αλλά είναι περήφανος που το ψήφισε! Ο εκλεκτός της ΝΔ βρίσκεται σε ένα κόμμα που «θα σεβαστεί τις συμφωνίες του κράτους» τις οποίες καταψήφισε. Άλλοι υποψήφιοι που καταψήφισαν η διαφωνούν με το Μνημόνιο, δηλώνουν «ΠΑΣΟΚ μέχρι θανάτου».
Το Νοέμβρη δεν έχουμε εκλογές οργάνων των λεγόμενων ‘τοπικών κοινωνιών’. Διότι θα αναδειχτούν όργανα του περιφερειακού –τοπικού κράτους που μαζί με το κεντρικό κράτος και την ΕΕ θα εφαρμόσουν την αντεργατική πολιτική. Γι αυτό:
Μαύρο στο ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, τον βασικό ενορχηστρωτή της αντεργατικής αντιλαϊκής επίθεσης.
Μαύρο στο ψηφοδέλτιο που στηρίζει η ΝΔ, το κόμμα που στηρίζει τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, την ελεύθερη αγορά και την ΕΕ, αλλά θέλει να είναι και στο τιμόνι και να έχει την ‘’δόξα’’ που τους έκλεψε το ΠΑΣΟΚ.
Μαύρο στο ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΛΑΟΣ, το κόμμα που αποτελεί το μαντρόσκυλο των πιο αντιδραστικών πολιτικών σε βάρος του κόσμου της εργασίας, των μεταναστών, των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Μετά το Μνημόνιο τι;
Αντικαπιταλιστική ανατροπή!
Η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, όλη η Αριστερά και όχι μόνο, συμφωνεί στην ανάγκη απαλλαγής από το Μνημόνιο. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι η απαλλαγή από την αντιλαϊκή πολιτική. Και εάν θέλει να νικήσει τον αντίπαλο, δεν φτάνει η αντίθεση, χρειάζεται και η θέση, ο κινητήριος πολιτικός στόχος.
Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης με ένα Πρόγραμμα αντικαπιταλιστικής απάντησης στην κρίση και την πολιτική του κεφαλαίου. Με στόχους πάλης και διεκδικήσεις που έχουν διαμορφωθεί από τις εργατικές και φοιτητικές συνελεύσεις, τις κινήσεις γειτονιάς, τις λαϊκές συνελεύσεις και που εντάσσονται σε ένα συνολικό πρόγραμμα για:
- Ανατροπή όλων των αντιλαϊκών μέτρων και νομοσχεδίων αλλά και της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που τα προωθεί.
- Παύση πληρωμών. Διαγραφή του επαχθούς ληστρικού χρέους. Το επιβάλει πλέον η πάλη κατά της ανεργίας, της φτώχειας και της διαρκούς λιτότητας.
- Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό έλεγχο. Έξοδος από την ΟΝΕ και το ευρώ.
- Ρήξη συνολική με την ΕΕ του κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού
- Απαγόρευση απολύσεων. μείωση του χρόνου εργασίας Πανεργατικό και νεολαιίστικο μέτωπο κατά της ανεργίας
-Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία για όλους.
- Γενναίες φοροαπαλλαγές στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα και τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Δραστική αύξηση στη φορολογία του κεφαλαίου. Να παγώσουν οι εξοπλισμοί, δραστική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών.
- Όχι στον «Καλλικράτη» και την αντιδραστική μεταρρύθμιση του «τοπικού κράτους». Κάτω η εργοδοτική τρομοκρατία και καταστολή. ¨Όχι στην ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων. Κατάργηση όλων των τρομονόμων και των αντιδραστικών και αντεργατικών νόμων
- Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.
Αυτή η πολιτική κατεύθυνση δεν είναι μια «δική μας ανάγκη». Είναι ανάγκη των καιρών, είναι ανάγκη και του κινήματος. Δεν θα κριθεί στην αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών, ούτε θα είναι περίπατος. Προϋποθέτει σκληρό ταξικό αγώνα από ένα ανατρεπτικό πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης. Όταν επιφανείς εκπρόσωποι του συστήματος μιλάνε για ανασυγκρότηση- επανίδρυση του καπιταλισμού, η αναζήτηση δήθεν ‘’εφικτών λύσεων’’, μέσα στο σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα, αποτελεί αυταπάτη.
Σε πείσμα της λογικής του ‘μονόδρομου’ αλλά και των διαχειριστικών αντιλήψεων, εμείς επιμένουμε ότι υπάρχει εναλλακτική αντικαπιταλιστική απάντηση στρατηγικής σημασίας.
Με αυτήν μπορούν να αποκτούν νικηφόρα προοπτική οι αγώνες, έτσι ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, στηριγμένοι σε ένα ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα και μια άλλη αριστερά αντάξια των περιστάσεων, να αποσπούν κατακτήσεις και να ανοίξουν το δρόμο για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. για την εργατική εξουσία και δημοκρατία.
Η ΕΕ είναι ένα ευρωπαϊκό ΔΝΤ
Απειθαρχία, ανυπακοή και ρήξη με την ΕΕ!
Η συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το ΔΝΤ αποκαλύπτει ξεκάθαρα πλέον, ότι η ΕΕ δεν είναι μια «αγελάδα που την αρμέγουμε» αλλά ένας βρικόλακας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου που πίνει αίμα από τους εργαζόμενους. Η λήψη μέτρων σκληρής λιτότητας, μετά την Ελλάδα, σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Βρετανία και Δανία δείχνει ότι η συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων είναι κοινή επιλογή των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων.
Ωριμάζει πλέον με κοινωνικούς πιο μαζικούς όρους η εκτίμηση:
Δεν μπορεί να υπάρξει ανατροπή του Μνημονίου χωρίς ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ΕΕ δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί σε «Ευρώπη των λαών», Ο αγώνας για κάθε κοινωνική αλλαγή προόδου και, πολύ περισσότερο, για την αλλαγή της κοινωνίας, περνά, όχι μέσα από την ΕΕ, αλλά ενάντιά της.
Απειθαρχία και ανυπακοή σε κάθε οδηγία που στρέφεται ενάντια στους λαούς και ειδικά ενάντια στο λαό της χώρας μας!
Σήμερα δεν χωράει αμφιβολία ότι καμιά πολιτική που να μετατοπίζεται προς το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων δεν μπορεί να υπάρχει στο εσωτερικό της ΕΕ . Είναι συνεπώς αναγκαίο να τεθεί στο προσκήνιο των αγώνων η πάλη για την αντικαπιταλιστική ρήξη αποδέσμευση από την ΕΕ.
Ο Καλλικράτης, δυνάστης του κεφαλαίου,
όργανο της ΕΕ και του ΔΝΤ
Με τον Καλλικράτη αναδιοργανώνουν το κράτος σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο προκειμένου να διαχειριστούν τη βάρβαρη αντεργατική στρατηγική του κεφαλαίου και την αντιλαϊκή πολιτική της τρόικας, κυβέρνησης, ΔΝΤ και ΕΕ.
Οι «θεσμοί» που δημιουργεί ο Καλλικράτης, στην ουσία τους, είναι όργανα επιτελικού σχεδιασμού σε κεντρικό επίπεδο και εφαρμογής σε περιφερειακό της πολιτικής του κεφαλαίου, τοπικού, εθνικού και υπερεθνικού. Είναι όργανα ενός βαθιά αντιλαϊκού και αντιδραστικού κράτους και ταυτόχρονα της ΕΕ, συμπλήρωμα και επέκταση των μηχανισμών τους. Είναι όργανα ελεγχόμενα από τα κόμματα του κεφαλαίου, ακόμη πιο απόμακρα από τη λαϊκή παρέμβαση.
Με τον Καλικράτη
- Γενικεύονται οι ιδιωτικοποιήσεις και η ανταποδοτική λειτουργία των Δήμων. Το κράτος περνάει αρμοδιότητες και υπηρεσίες στους υπερχρεωμένους Δήμους, όχι για να «αποκεντρώσει» τις λειτουργίες του, αλλά για να φορτώσει ένα νέο δυσβάσταχτο κόστος στους εργαζόμενους.
- Ενισχύει τις περικοπές στην υγεία και την παιδεία, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια και τα Νοσοκομεία
- Επιβάλλει βαθύτερη σύνδεση του τοπικού κράτους με τις τράπεζες και το κεφάλαιο μέσα από το πλέγμα των επιχειρήσεων των Δήμων και των Περιφερειών, έτσι που το «τοπικό κράτος» να γίνει όμηρος των τραπεζών.
- Προωθεί μαζικές απολύσεις υπαλλήλων και συμβασιούχων και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
- Εντείνει την αυταρχική θωράκιση του τοπικού κράτους απέναντι στο λαϊκό παράγοντα.
- Επιβάλλει την πλήρη υποταγή των κάθε είδους σχεδιασμών στις κατευθύνσεις της ΕΕ, καθώς μέσα από τα «κοινοτικά κονδύλια» επιβάλλονται τα κριτήρια, οι προτεραιότητες και οι επιλογές του εθνικού και υπερεθνικού καπιταλιστικού σχεδιασμού και όχι οι ανάγκες κατοίκων και εργαζομένων.
- Βαθαίνει την ταξική διαφοροποίηση ανάμεσα στις πόλεις και ανάμεσα στις περιφέρειες στα πλαίσια της «ανταγωνιστικής» και «ανταποδοτικής» πόλης ή περιφέρειας. Θα οδηγήσει στην περαιτέρω εγκατάλειψη της επαρχίας και της υπαίθρου, ειδικά των πιο φτωχών περιοχών, και στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο όνομα της «ανάπτυξης».
- Προσπαθεί να περιορίσει τη δυνατότητα της ριζοσπαστικής κινηματικής δράσης και παρέμβασης στο τοπικό επίπεδο.
Σήμερα, χρειαζόμαστε ένα μαζικό κίνημα με ανεξάρτητα λαϊκά όργανα, συνελεύσεις βάσης επιτροπές αγώνα και συντονιστικά τους που θα αγωνίζονται εναντίον των θεσμών του Καλλικράτη και της αντιδραστικής πολιτικής που θα ακολουθήσουν. Που θα επιβάλουν με την πάλη τους τον εργατικό – λαϊκό έλεγχο, μέσω άμεσα αιρετών και ανακλητών αντιπροσώπων από συνελεύσεις στην προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, κάτω από την εργατική και κοινωνική αυτοδιεύθυνση.
Αττική: Με την αντίσταση και την ανατροπή
ή με την Κατάρ-α της καπιταλιστικής λεηλασίας;
Η Αττική είναι η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας με την μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου αλλά και φτώχιας, η καρδιά της εργατικής τάξης, το θέατρο των μεγάλων μαχών της προηγούμενης περιόδου.
Εδώ χτυπάει η καρδιά των αντιστάσεων και της αριστεράς. Αλλά επίσης συγκεντρώνεται ανεργία κα φτώχια. Ελαστική εργασία και καταπίεση. Περιοχές γκέτο.
Σε αυτήν την περιοχή είναι τρομακτική η όξυνση όλων των αντιθέσεων με πυρήνα το κοινωνικό πρόβλημα. Επιδιώκει η κυβέρνηση να λεηλατήσει τις τελευταίες ελεύθερες γωνιές της γεμίζοντάς την με τα τσιμέντα και τις ασκήμιες των ‘επενδυτών’ με ένα φανατισμό παρόμοιο με της χούντας. Η «πράσινη ανάπτυξη» του ΓΑΠ είναι η πράσινη τσόχα των Καταρ-ιανών «επενδυτών».
Το ελληνικό από μητροπολιτικός πνεύμονας πρασίνου θέλουν να το γεμίσουν με εκατομμύρια τόνους τσιμέντου, ένα Λας Βέγκας στην Αθήνα. Τα ίδια γίνονται σε όλο το παραλιακό μέτωπο μέχρι και το Πέραμα, που παραδίνεται στην Cosco και άλλα μεγαθήρια.
Μεγάλη επέλαση ‘στρατηγικών εταίρων’ προετοιμάζουν σε όλα τα μέτωπα: Διαχείριση απορριμμάτων, υδατικών πόρων, δασικού πλούτου κλπ
Η ίδια η Αθήνα διχάζεται με τις φτωχές γειτονιές και τα τσιμεντένια συγκροτήματα του κέντρου να ξεπέφτουν στην γκετοποίηση κα την παρακμή.
Στην Αττική, συγκεντρώνεται η παραγωγή του 60% του πλούτου, ενός πλούτου που δεν είναι για όλους. Ανταγωνιστικές περιφέρειες σημαίνει ότι θα υπάρχουν περιοχές τάξεις και περιοχές του πλούτου ενώ η πλειοψηφία των εργαζόμενων και ολόκληρες περιοχές θα βυθίζονται στην φτώχια, την περιβαλλοντική καταστροφή ή την εγκατάλειψη.
Κλειδί της ανατροπής, ένα ταξικά ανασυγκροτημένο
εργατικό και λαϊκό κίνημα
Το «κλειδί» για την επιβολή αυτών των εργατικών και λαϊκών διεκδικήσεων, είναι ένα μεγάλο, ενωτικό πολιτικό κίνημα αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και κάθε επίδοξου διαχειριστή της πολιτικής του. Ένα εργατικό κίνημα που δεν θα διαπραγματεύεται τους όρους χειροτέρευσης της θέσης των εργαζομένων και της νεολαίας. Που θα εχει την πρωτοβουλία των κινήσεων στη βάση στόχων που θα συγκρούονται με τον πυρήνα της κυρίαρχης πολιτικής
Είναι μια «πέμπτη εξουσία από τα κάτω», ενάντια στην κυβερνητική, την κοινοβουλευτική, τη δικαστική και την «τέταρτη εξουσία» των μέσων ενημέρωσης, που όλοι μαζί, στην «εποχή του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού», καταπατούν τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, ακόμη και το δικό τους Σύνταγμα.
Απαιτείται επειγόντως η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού μαζικού κινήματος. Χωρίς ένα μαχητικό πολιτικό εργατικό κίνημα με ανυποχώρητη αγωνιστική στάση και ολόπλευρη πολιτική σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική, χωρίς ένα συγκροτημένο ταξικό πρωτοπόρο ρεύμα μέσα στο κίνημα, οι κοινωνικές εκρήξεις δεν θα μετατρέπονται σε νικηφόρους αγώνες ανατροπής της επίθεσης.
Τη νίκη, δεν μπορούν να δώσουν υποταγμένα στην κυβέρνηση και την εργοδοσία συνδικάτα όπως η ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Άλλωστε μόλις πρόσφατα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δήλωσε ότι το μνημόνιο είναι «μονόδρομος» και ότι δεν «σχεδιάζει νέες απεργίες». Χρειαζόμαστε συνδικάτα με κυριαρχία των συνελεύσεων, πρωτοβουλίες βάσης, επιτροπές αγώνα στα χέρια των εργατών και με ταξικό συντονισμό μεταξύ τους και με αγωνιστικά δευτεροβάθμια όργανα. Έτσι θα μπορούμε να ξεπερνάμε τον συμβιβασμό και την υπονόμευση της γραφειοκρατίας και να αναπτυχθούν νικηφόροι αγώνες.
Δεν ακολουθούν τον δρόμο αυτό οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που κριτικάρουν τον Παναγόπουλο αλλά αρνούνται να έρθουν σε ρήξη με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ. Δεν ακολουθεί ούτε το ΠΑΜΕ, που παρά τους αγώνες του, περιχαρακώνεται γύρω από τον εαυτό του.
Ο δρόμος που προτείνουμε, όσο δύσκολος κι αν φαίνεται, είναι πιο ρεαλιστικός και αποτελεσματικός από τα κοινοβουλευτικά παιγνίδια και από την αναμονή κάποιας κυβερνητικής λύσης, όπως προτείνουν διάφορες δυνάμεις της Αριστεράς, είτε είναι μια «αριστερή προοδευτική κυβέρνηση», είτε είναι μια «λαϊκή διακυβέρνηση».
Ανατρεπτική κοινή δράση στο μαζικό κίνημα
Η Αριστερά, μπορεί και πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο της κοινής δράσης στο μαζικό κίνημα με σκοπό την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, της κυβέρνησης και της ΕΕ, την προάσπιση των λαϊκών συμφερόντων, την ανάπτυξη της πάλης και το ξεπέρασμα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Μέσα στο μαζικό κίνημα πρωτίστως και για την ταξική ανασυγκρότησή του, μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί η συμπόρευση όλης της Αριστεράς, των δυνάμεων που διαφοροποιούνται και απαγκιστρώνονται από το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και τη ΝΔ, με όλες τις διαφορές τους.
Η ανατρεπτική κοινή δράση για την ανασυγκρότηση και αντεπίθεση του μαζικού λαϊκού κινήματος και η αντικαπιταλιστική στόχευση, είναι πολύ πιο αναγκαία, αποτελεσματική και βαθιά ενωτική γραμμή υπέρβασης του πολιτικού –οργανωτικού κατακερματισμού και των διασπάσεων.
Η Αριστερά της κοινοβουλευτικής διαχείρισης, της ήττας, δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής και του κινήματος
Οι συνδυασμοί της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Οικολόγων Πράσινων, δεν τοποθετούνται κατά του μνημονίου και στην πράξη το στηρίζουν. Συνεργάζονται σε κρίσιμες περιοχές και πόλεις με το ΠΑΣΟΚ και αποτελούν το αριστερό του δεκανίκι, μαζί με την Μπακογιάννη που αποτελεί το δεξιό, ενώ δηλώνουν διαθέσιμοι για κυβερνητική εξουσία, ειδικά με το ΠΑΣΟΚ.
Ο συνδυασμός που υποστηρίζεται από τον Συνασπισμό και διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, στρέφεται μεν κατά του Μνημονίου, αλλά υπερασπίζοντας το προεκλογικό πρόγραμμα του…ΠΑΣΟΚ. Επιδιώκει να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ και να «νουθετήσει» τον Παπανδρέου. Επιμένουν στην κακόφημη πλέον ευρωλαγνεία, καθώς όχι μόνο δεν βλέπουν ότι η ΕΕ είναι μαζί με το ΔΝΤ αναπόσπαστο κομμάτι της επίθεσης, αλλά επιζητούν και λύσεις με την στήριξή της! Τελικά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, και ειδικά με την συγκεκριμένη υποψηφιότητα αναζητά σήμερα την εποχή της πιο βαθιάς κρίσης του συστήματος, έναν πιο δίκαιο καπιταλισμό, μια σοσιαλδημοκρατία του 80. Η Αριστερά δεν έχει δικαίωμα να αποπροσανατολίζει τον λαό: Η πάλη κατά του μνημονίου, δεν μπορεί να αποσπαστεί από τον αγώνα κατά της πολιτικής και του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Απαιτεί ρήξη με τον κυβερνητισμό και την πολιτική ουράς στην σοσιαλδημοκρατία. Η αγωνιστική συμπόρευση με τμήματα της βάσης του ΠΑΣΟΚ, προϋποθέτει αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ρήξης και όχι επανάληψη των αυταπατών του παπανδρεϊσμού.
Ο συνδυασμός που υποστηρίζεται από το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης, δεν υπερβαίνει τον ιδεολογικό- πολιτικό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ και αναζητά κάποια φιλολαϊκή λύση με διαπραγματεύσεις μέσα στην ΕΕ, μέσω ενός κοινοβουλευτικού – κυβερνητικού δρόμου και με μια όαση ‘λαϊκής εξουσίας’ στην Αττική. Αμφισβήτηση του μνημονίου, χωρίς άρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι αδιανόητη. Συμβολή σε ένα αντικαπιταλιστικό ρεύμα ανατροπής, χωρίς υπέρβαση του ευρωπαϊσμού και του μεταρρυθμιστικού δρόμου, είναι ανέφικτη.
Ο συνδυασμός που υποστηρίζει το ΚΚΕ, στην πιο κρίσιμη στιγμή, αρνείται να θέσει στόχους ανατροπής και κατακτήσεων. εγκαταλείπει την αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης του κινήματος, την ανατροπή της κυβέρνησης και την αποδέσμευση από την ΕΕ. Την ίδια στιγμή περιχαρακώνεται απέναντι στις ριζοσπαστικές τάσεις του κινήματος και τις αντικαπιταλιστικές δυνάμεις της αριστεράς με πρόσχημα το αόριστο μέλλον μιας θολής «λαϊκής εξουσίας».
Απευθύνουμε την πρόταση ανατρεπτικής ψήφου –μαζικού ανατρεπτικού αντικαπιταλιστικού αγώνα
πρώτα από όλα σε όλες τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές του εργατικού και του νεολαιΐστικού κινήματος με τους οποίους συναντιόμαστε στις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις τοπικές επιτροπές αγώνα. Σε εκείνους και εκείνες που συνειδητοποιούν ότι το ΠΑΣΟΚ, αφού καπηλεύτηκε τη λαϊκή ψήφο, σήμερα ηγείται της επίθεσης στους εργαζόμενους.
Την απευθύνουμε σε όλους αυτούς που αγωνίζονται στις γειτονιές και πόλεις της Αττικής ενάντια στην επιχειρηματική-αντιδραστική μετάλλαξη του «τοπικού κράτους», στην οικολογική καταστροφή, στην καταπάτηση των ελεύθερων χώρων.
Την απευθύνουμε σε όλους τους αγωνιστές που συνειδητοποιούν την ανάγκη για μια Αριστερά που να είναι πραγματική δύναμη ρήξης και ανατροπής, αντίπαλο δέος στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Για μια άλλη αριστερά του σοσιαλισμού –κομμουνισμού της εποχής μας!
Οι διεργασίες –διαφοροποιήσεις στον κόσμο του κινήματος και της αριστεράς εντείνονται και βαθαίνουν. Μεγάλες και ριζοσπαστικές ανακατατάξεις θα αλλάξουν το τοπίο και στην αριστερά.
Η παρούσα κρίση δεν είναι μια απλή, κυκλική κρίση που θα περάσει, όπως τόσες άλλες. Είναι μια δομική κρίση του σύγχρονου καπιταλισμού, που μπαίνει σε παρακμή.
Η συγκλονιστική εποχή μας, οι τεράστιες δυνατότητες του ανθρώπινου πολιτισμού που γέννησε η επιστήμη και η ανθρώπινη εργασία, δεν χωρούν στα πλαίσια του οπισθοδρομικού συστήματος της εκμετάλλευσης, της ατομικής ιδιοκτησίας, του διεφθαρμένου κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.
Απαιτούν μια άλλη, μια νέα Αριστερά, που θα αναγεννήσει τον επαναστατικό σκοπό της κοινωνικής απελευθέρωσης από την εκμετάλλευση, τις οικονομικές κρίσεις, τον πόλεμο και την οικολογική καταστροφή.
Για ένα νέο σχέδιο ασυμβίβαστης πολιτικής τακτικής και νικηφόρας στρατηγικής. Για την επανάσταση και το σοσιαλισμό –κομμουνισμό της εποχής μας!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.