Οι Ρομά και οι εκλογές

Του Στάθη Γκότση, υποψήφιου της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική

Πύκνωσαν τις τελευταίες ημέρες τα αρνητικά σχόλια για τη σχετικά μαζική παρουσία Ρομά σε προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Στις επιθέσεις και τα ρατσιστικά σχόλια πρωταγωνιστούν, φυσικά, δεξιές φυλλάδες και ηλεκτρονικά μέσα, χωρίς να λείπουν και επιφανείς ΚΙΝΑΛήτες, όπως λ.χ. ο κ. Λοβέρδος, γνωστός στο πανελλήνιο για τις… ευαισθησίες του απέναντι στις λεγόμενες ευάλωτες ομάδες πληθυσμού.

Ούτε λίγο ούτε πολύ το κυβερνών κόμμα κατηγορείται για χρηματισμό των Ρομά που συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις. Χωρίς να σημαίνει πως τέτοια φαινόμενα δεν υπάρχουν (αλλά γιατί να αφορούν άραγε μόνο Ρομά ή και Πακιστανούς, όπως επίσης, καταγγέλλεται;), οι καταγγέλλοντες φαίνεται να λησμονούν πως παρόμοιες καταγγελίες γίνονται εδώ και πολλά χρόνια για αντίστοιχες προεκλογικές συγκεντρώσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Το σοβαρότερο, ωστόσο, θέμα που προκύπτει από αυτήν την υπόθεση είναι πως οι καταγγέλλοντες θεωρούν δεδομένο πως οι Ρομά πληθυσμοί της χώρας, συλλήβδην, άγονται και φέρονται και είναι έτοιμοι να «πουλήσουν» την ψήφο τους σε όποιον τους «τα χώσει», πως δεν έχουν πολιτικό κριτήριο και άποψη. Αποδεχόμενοι, βέβαια, αυτήν την εξαιρετικά υποτιμητική άποψη, όχι μόνο παραγνωρίζουν τις διεργασίες που συντελούνται στις ρόμικες κοινότητες τις τελευταίες δεκαετίες αλλά ταυτόχρονα εξιδανικεύουν τις συνθήκες υπό της οποίες καλείται να ψηφίσει το λοιπό, μη-ρομά, εκλογικό σώμα: φαίνεται πως η 13^η σύνταξη – χαρτζιλίκι πέντε μέρες πριν τις εκλογές, οι κάθε λογής υποσχέσεις, τα διαχρονικά μικρά και μεγάλα «ρουσφέτια» σε μερίδες του εκλογικού σώματος δεν γίνονται αντιληπτά ως «χρηματισμός» αλλά ως κοινωνική πολιτική!

Μια που το ανοίξαμε, όμως, το θέμα, ας σχολιάσουμε και μια υποψηφιότητα που μου φαίνεται τουλάχιστον προβληματική. Στο ευρωψηφοδέλτιο της Λαϊκής Ενότητας, ανάμεσα σε σημαντικούς ανθρώπους που προσωπικά τους εκτιμώ για τη συμβολή τους στο κίνημα, φιγουράρει και το όνομα ενός κυρίου που στα επίσημα υλικά της ΛΑΕ φαίνεται να έχει την ιδιότητα του «εκπροσώπου των ΡΟΜΑ».

Το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στο γεγονός πως η ιδιότητα αυτή είναι ψευδεπίγραφη, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος δεν έχει προκύψει από καμιά διαδικασία εκπροσώπησης των Ελλήνων Ρομά, αλλά ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που εμφανίζεται ως «Βασιλιάς» των Ρομά στη Ρόδο και πως πριν από τέσσερα χρόνια καμάρωνε πως είναι γνωστοί οι αγώνες του «για την Νέα Δημοκρατία από το 1990». «Ήμουν, είμαι και θα είναι στρατιώτης της παράταξης» έλεγε και απευθυνόταν προς «όλους τους ομοφύλους [του] στην Ελλάδα, στην Ομοσπονδία και Συνομποσπονδία και να πω ότι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον Αντώνη Σαμαρά». Προφήτευε δε «ότι θα υπάρξει απορρόφηση όλων των Ευρωπρογραμμάτων για τους ΡΟΜΑ σε όλη την Ελλάδα, διότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός της χώρας και παράλληλα, ο καταλληλότερος για να βρει λύση τόσο σε αυτό το θέμα, όσο και στα προβλήματα του τόπου που χρονίζουν». Μόνο σε μένα φαίνονται προβληματικά αυτά;

Ας είμαστε σοβαροί. Ούτε έχουν ούτε χρειάζονται βασιλιάδες ή τέτοιους «εκπροσώπους» οι Ρομά!

Όπως σημείωνε η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική στις 8 Απρίλη, παγκόσμια μέρα των Ρομα: «Μακριά από τις επικοινωνιακές φιέστες και τις «εορτασικές» εκδηλώσεις, πέρα από τις προεκλογικές υποσχέσεις και τις κούφιες εξαγγελίες, χιλιάδες Ρομά/Τσιγγάνοι στην Αττική (στον Ασπρόπυργο, στη Φυλή, στα Άνω Λιόσια, στο Ζεφύρι, στο Μενίδι, στη Μάνδρα, στα Μέγαρα, στο Θριάσιο, στο Βοτανικό, στο Κορωπί...) δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να γιορτάσουν, […] δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τους κάθε λογής πολιτικάντηδες που θα παρελάσουν προεκλογικά από τους αυτοσχέδιους καταυλισμούς για να ζητήσουν την ψήφο τους.

Ήρθε πια ο καιρός να έρθουν στο προσκήνιο και ως ενεργά υποκείμενα, να σπάσουν τη στερεοτυπική εικόνα του εξωτικού ή παραβατικού Άλλου, για να διαμορφώσουν τους όρους της χειραφέτησης τους και να διεκδικήσουν, μαζί με το ταξικό κίνημα, όχι απλώς μια «θέση στον ήλιο» αλλά το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης».