Για το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα

                             της Περιφέρειας Αττικής

Αποσπάσματα της τοποθέτησης του περιφερειακού συμβούλου Ά. Χάγιου στο Π. Σ. της 11/9/2012

          Οι εισηγητές και οι ομιλητές της  πλειοψηφίας προβάλλουν το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα της Περιφέρειας ως επίτευγμα αναπτυξιακού προγράμματος που αναβαθμίζει τον πολιτικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης  και άλλα πολύ ηχηρά. Δεν θα αποφύγω τον πειρασμό να απομυθοποιήσω αυτή τη συζήτηση και να ρωτήσω αν πράγματι πιστεύετε τα λόγια σας. Με 820.000.000 ευρώ τριετή προϋπολογισμό, για μία Περιφέρεια 5.000.000 κατοίκων. Στην τριετία αντιστοιχεί λιγότερο από 165 ευρώ ανά κάτοικο. Οι δαπάνες για την Αττική από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων δεν είναι ούτε 8.000.000 ευρώ την επόμενη τριετία.

         Με αυτά τα οικονομικά δεδομένα προφανώς και δεν μπορεί να σταθεί καμιά συζήτηση περί αναπτυξιακού προγραμματισμού.  Κι εδώ προκύπτει το ερώτημα τι λένε σήμερα όλοι όσοι παρουσίαζαν με παχιά λόγια τον Καλλικράτη ως μεγάλη μεταρρύθμιση που θα δημιουργήσει την περιφερειακή κυβέρνηση, τον περιφερειακό πρωθυπουργό και άλλα τέτοια - παραμύθια της Χαλιμάς.

Για τις τροποποιήσεις στον Καλλικράτη

Παρέμβαση του περιφερειακού συμβούλου Ά. Χάγιου στο Π.Σ. της 4/9/2012

Κύριε Πρόεδρε
Είχαμε επισημάνει και παλαιότερα, στον ένα χρόνο εφαρμογής του, ότι ο Καλλικράτης δεν ρυθμίζει απλώς την κατανομή αρμοδιοτήτων ανάμεσα στο κεντρικό, το περιφερειακό και το τοπικό επίπεδο του κράτους.

Αποδείχτηκε περίτρανα πλέον ότι αποτελεί βασικό μοχλό εφαρμογής των πολιτικών των μνημονίων, ανατροπής της σχέσης κεφαλαίου – εργασίας στο επίπεδο αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.  Εξυπηρετεί τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής σε θέματα οικονομίας, εργασίας, εκμετάλλευσης του χώρου και του περιβάλλοντος και αντιδημοκρατικής θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος.

Δεν αποτελεί, επομένως, πεδίο διεκδίκησης δημοκρατικών- φιλολαϊκών βελτιώσεων αλλά ειδική πλευρά της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης του αστικού κράτους και προσαρμογής του στις ανάγκες ανασυγκρότησης του καπιταλιστικού συστήματος για την αντιμετώπιση της κρίσης του. Αποτελεί, επίσης, μέσο εναρμόνισης με το πολιτικό- θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ.