Για το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα

                             της Περιφέρειας Αττικής

Αποσπάσματα της τοποθέτησης του περιφερειακού συμβούλου Ά. Χάγιου στο Π. Σ. της 11/9/2012

          Οι εισηγητές και οι ομιλητές της  πλειοψηφίας προβάλλουν το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα της Περιφέρειας ως επίτευγμα αναπτυξιακού προγράμματος που αναβαθμίζει τον πολιτικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης  και άλλα πολύ ηχηρά. Δεν θα αποφύγω τον πειρασμό να απομυθοποιήσω αυτή τη συζήτηση και να ρωτήσω αν πράγματι πιστεύετε τα λόγια σας. Με 820.000.000 ευρώ τριετή προϋπολογισμό, για μία Περιφέρεια 5.000.000 κατοίκων. Στην τριετία αντιστοιχεί λιγότερο από 165 ευρώ ανά κάτοικο. Οι δαπάνες για την Αττική από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων δεν είναι ούτε 8.000.000 ευρώ την επόμενη τριετία.

         Με αυτά τα οικονομικά δεδομένα προφανώς και δεν μπορεί να σταθεί καμιά συζήτηση περί αναπτυξιακού προγραμματισμού.  Κι εδώ προκύπτει το ερώτημα τι λένε σήμερα όλοι όσοι παρουσίαζαν με παχιά λόγια τον Καλλικράτη ως μεγάλη μεταρρύθμιση που θα δημιουργήσει την περιφερειακή κυβέρνηση, τον περιφερειακό πρωθυπουργό και άλλα τέτοια - παραμύθια της Χαλιμάς.

      Το κρίσιμο βέβαια, το πολιτικό ζήτημα πίσω από όλη αυτή τη φιλολογία και τα αναπτυξιακά λόγια, βρίσκεται στην πολιτική ευθύνη που έχει η Διοίκηση και η πλειοψηφία της Περιφέρειας που εφαρμόζει τη σκληρή πολιτική του Καλλικράτη και την γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων των μνημονίων και της ΕΕ.

          Ο Προγραμματισμός με βάση τα αλλεπάλληλα μνημόνια οδηγεί στην  περικοπή των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων, των Δημόσιων Δαπανών για κοινωνικά και περιβαλλοντικά προγράμματα. Είναι αντιλαϊκός προγραμματισμός και δεν περιορίζεται πλέον σε 1-2 χρόνια. Το λένε ανοικτά οι εκπρόσωποι και του ελληνικού κεφαλαίου και της τρόικας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης ότι πρόκειται για πολιτική λιτότητας διαρκείας που θα πάει, αν δεν τους ανατρέψουμε, πέρα και από το 2020 και για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Και ρωτάω τη Διοίκηση και την πλειοψηφία της Περιφέρειας. Τι θα πράξετε για την αντιμετώπιση της ληστείας των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων που έφτασε φέτος στο 60% των ΚΑΠ του 2009; Επειδή μιλάτε για το πρόβλημα που οξύνεται συνεχώς αλλά την ίδια στιγμή εφαρμόζετε την πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ.

          Αναφέρονται συχνά οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας στην 'αναπτυξιακή- θεσμική εποποιία' του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του '80. Τότε όμως η αστική πολιτική και ειδικά η σοσιαλδημοκρατία διαχειριζόταν με άλλο τρόπο το σύστημα. Σήμερα για να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική κρίση δεν έχει επιλογή ούτε δυνατότητα για αναπτυξιακούς συνδέσμους, αναπτυξιακά προγράμματα τοπικά, περιφερειακά κλπ. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που καταρρέει και η σοσιαλδημοκρατία και κάθε σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Την παρούσα περίοδο, η πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και της ΕΕ, την οποία εφαρμόζουν και οι Περιφέρειες είναι ιδιωτικοποιήσεις, επιχειρηματικότητα, ανταγωνιστικότητα, μείωση μισθών αλλά και κρατικών επιχορηγήσεων για κοινωνικές λαϊκές ανάγκες.

          Δεν είναι η κρίση, κύριοι, φυσικό φαινόμενο που καταστρέφει τα δικαιώματα και τη ζωή του κόσμου της εργασίας και τα λαϊκά στρώματα. Είναι η αστική πολιτική για υπέρβαση της κρίσης που τα φορτώνει στον κόσμο και τα φορτώνει και στις κοινωνικές δαπάνες. Για μας υπάρχει και άλλη πολιτική που δεν είναι αστική, είναι αντικαπιταλιστική -ανατρεπτική και αυτή μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση με βάση τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα.

         Το υπ' αριθμόν 1 πρόβλημα σήμερα είναι η αντιμετώπιση της ανεργίας. Αυτό σημαίνει αγώνας για δημόσιες πολιτικές και πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και όχι 8.000.000 ευρώ που έχετε για τρία χρόνια στο επιχειρησιακό. Αυτό σημαίνει να μην πληρώσουμε κανένα χρέος, κανένα τοκογλύφο. Σύγκρουση με την κυβέρνηση, την τρόικα και την ΕΕ. Αυτό είναι το πολιτικό ζήτημα. Δεν τολμάτε να το κάνετε. Αντί γι αυτό, ιδιωτικοποιήσεις και χρηματοδότηση επιχειρηματικής δραστηριότητας και ΜΚΟ για ανακύκλωση ανεργίας.

         Το κοινωνικό πρόβλημα είναι πλέον στο κέντρο των λαϊκών αναγκών και διεκδικήσεων. Εδώ μιλάμε για κοινωνική καταστροφή και καταβύθιση, χρεοκοπία του λαού, με τεράστιο πρόβλημα στους ηλικιωμένους, στα φάρμακα τους, στην ίδια τη ζωή τους, στα παιδιά, στους νέους που είναι εξαρτημένοι, στις γυναίκες. Οξύτατο το πρόβλημα της λαϊκής στέγης. Πού είναι οι αναπτυξιακές σας πολιτικές; Αντί για αυτά, ανάθεση του προβλήματος σε ΜΚΟ, σε εταιρείες και την Εκκλησία.

          Πού είναι τα έργα και οι δημόσιες δαπάνες για κοινωνικές υποδομές, που δημιουργούν και θέσεις εργασίας; Όταν η Περιφέρεια συναινεί και πρωτοστατεί να δοθεί το Ελληνικό, ο Ελαιώνας στους επενδυτές, στα πολυεθνικά συγκροτήματα, συναινεί δηλαδή στη διαχείριση της γης προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου, πρόκειται για υποταγή στην αστική πολιτική της εποχής της καπιταλιστικής κρίσης.

         Στο περιβάλλον, με τα δάση, τους ορεινούς όγκους τα νερά; Πάμε σε οικολογική και κοινωνική καταστροφή. Δεν αντιμετωπίζονται ως δημόσια αγαθά, ως κοινωνική ιδιοκτησία. Ο προγραμματισμός κυβερνητικών και περιφερειακών αρχών είναι να παραδοθούν τα νερά σε Γαλλική πολυεθνική, η ενέργεια σε Γερμανικούς ομίλους και οι σταθερής τροχιάς συγκοινωνίες σε Βέλγικους και σε Γαλλικούς ομίλους.

          Οξύνεται συνεχώς το πρόβλημα των Υπηρεσιών και του προσωπικού στις Περιφέρειες και τους Δήμους. Φαίνεται εδώ και στο επιχειρησιακό πρόγραμμα.

        Όταν απολύεται η απειλείται διαρκώς με απόλυση το προσωπικό. Όταν τσεκουρώνονται οι μισθοί του. Όταν δεν έχεις εκπαιδευμένο δυναμικό και υπηρεσία να ελέγξει πχ τους περιβαλλοντικούς όρους  που εγκρίνουμε κάθε φορά στις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, να ασκήσεις κοινωνική πολιτική, να ελέγξεις την κυκλοφορία, τα φανάρια κλπ, καταλαβαίνετε ποιός είναι ο ρόλος των Περιφερειών και των Δήμων. Έτσι εξηγείται γιατί τα όποια κονδύλια για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση πάνε κατευθείαν σε επιχειρηματικές δραστηριότητες που δεν έχουν καμία σχέση με την ανάπτυξη των Υπηρεσιών και του προσωπικού, ώστε να εξυπηρετήσουν τα λαϊκά και κοινωνικά συμφέροντα.

          Τεχνικά και επιστημονικά είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν σημαντικές παρεμβάσεις υπέρ των λαϊκών και εργατικών αναγκών και διεκδικήσεων. Αυτό φαίνεται και στη δουλειά που κάνουν οι εργαζόμενοι και της ΕΕΤΑΑ και της Περιφέρειας. Είναι πολιτικό το ζήτημα, είναι πολιτική η ευθύνη της Περιφέρειας και γι’ αυτό καταψηφίζω αυτό το πρόγραμμα.

          Νομίζω ότι έχουν αξία αυτές οι συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις. Δεν χωράει καμία αυταπάτη ότι μπορούν σε αυτές τις αίθουσες και του Ελληνικού Κοινοβουλίου και των Περιφερειακών και των τοπικών αρχών να επιλυθούν τέτοια ζητήματα. Είναι μία νέα ιστορική εποχή. Τίθεται με νέους όρους το ζήτημα της ζωής του εργαζόμενου, του ανθρώπου στη σχέση του με τη φύση. Τίθεται με νέους όρους  και αυτό θα λυθεί με όρους κοινωνίας, όρους κινήματος και όρους ανατροπής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, για να ανοίξει ο δρόμος κατάργησης του συστήματος που πνίγει κάθε δυνατότητα για να ζήσουμε σαν άνθρωποι και να αναπτυχθεί το φυσικό και δομημένο περιβάλλον προς όφελος της κοινωνίας και της ανθρώπινης ζωής.