Στη Δυτική Αττική βλέπουμε όχι μόνο τα αποτελέσματα των «φυσικών καταστροφών», αλλά και τις αιτίες τους

Της Βάλιας Δημητρακοπούλου, πολιτικού μηχανικού, μέλους Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, κατοίκου Ελευσίνας, υποψήφιας με την "Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική" στη Δυτική Αττική

Το σχήμα της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική, η παράταξη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις περιφερειακές εκλογές για την Αττική, αντιλαμβάνεται την μάχη αυτή ως κεντρική πολιτική μάχη. Η Αττική είναι η μεγαλύτερη περιφέρεια της Ελλάδας και οι πολιτικές που εφαρμόζονται σε αυτήν, δεν είναι παρά η αντανάκλαση των πολιτικών της κεντρικής κυβέρνησης, του κράτους και του κεφαλαίου. Επομένως, δεν θέλουμε να αναδείξουμε μόνο τα κατά τόπους προβλήματα στις διάφορες περιοχές και γειτονιές, αλλά επίσης να θίξουμε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως αιτία για αυτά.

Το κείμενο αυτό γράφεται με φόντο τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία και τις μεγάλες δασικές πυρκαγιές του καλοκαιριού. Στην Δυτική Αττική είχαμε την δική μας εμπειρία «φυσικής καταστροφής» αφού είδαμε κοντά στην περιοχή μας να ξεσπά η μεγάλη δασική πυρκαγιά από τα Δερβενοχώρια. Βέβαια, εμείς γνωρίζουμε ότι η ονομασία που δόθηκε στα κανάλια, ήτοι το «μέτωπο των Δερβενοχωρίων», υποτιμάει πολύ το μέγεθος της καταστροφής αφού η φωτιά που ξεκίνησε πράγματι από την περιοχή της Στεφάνης στα Δερβενοχώρια, έπρεπε να φτάσει μέχρι το Λουτρόπυργο μετά από μέρες για να καταφέρει ο κρατικός μηχανισμός να την θέσει υπό έλεγχο, αφήνοντας πίσω χιλιάδες στρέμματα καμένου δάσους.

Αυτοί που επλήγησαν περισσότερο από την καταστροφή είναι σίγουρα οι κάτοικοι των οποίων τα σπίτια κάηκαν και οι άνθρωποι που διατηρούσαν αγροτικές, κτηνοτροφικές ή και άλλες επαγγελματικές εγκαταστάσεις στις περιοχές αυτές. Όμως, οι φωτιές αυτές έχουν και μία ανεπανόρθωτη συνέπεια για την ποιότητα ζωής των κατοίκων στο Θριάσιο πεδίο. Για όλους και όλες εμάς που ζούμε ανάμεσα σε φουγάρα ήταν σημαντικό να μπορούμε να πάμε μια βόλτα στην Κιάφα που κάηκε - ένα μέρος γεμάτο ζωή, προορισμός για περιπάτους και ποδηλασία – ή στα Δερβενοχώρια ειδικά το καλοκαίρι που βράζει ο τόπος. Παρομοίως, για τους χιλιάδες χαμηλόμισθους, Έλληνες ή μετανάστες, που ζουν και εργάζονται εδώ και οι οποίοι δεν μπορούν να κάνουν διακοπές σε κάποιον άλλο πιο μακρινό προορισμό, η διέξοδος τους είναι οι κοντινές παραλίες της Βοιωτίας. Το επόμενο καλοκαίρι όμως η πρόσβαση σε αυτές τις παραλίες (π.χ για το Πορτο Γερμενό, την Ψάθα, το Αλεποχώρι) θα γίνεται περνώντας μέσα από ένα νεκροταφείο καμένων δέντρων.

Ταυτόχρονα, μετά από αυτές τις εκτεταμένες φωτιές, αναβιώνει ο εφιάλτης της φονικής πλημμύρας του 2017 στην Μάνδρα. Τα ενοίκια εκτοξεύονται και στην Ελευσίνα αφού οι κάτοικοι των γύρω περιοχών αναζητούν σπίτια με το φόβο ότι στο σύντομο μέλλον είτε θα καούν είτε θα πνιγούν.

Αποτελεί έγκλημα το γεγονός ότι δεν προστατεύτηκε όλη αυτή η περιοχή. Το χαρακτηρίζουμε έγκλημα αφού είναι γνωστές οι ελλείψεις στο πυροσβεστικό σώμα αλλά και σε εξοπλισμό και μέσα που είναι διαθέσιμα για να αντιμετωπιστούν οι φωτιές. Στην Δυτική Αττική όμως συντελείται εδώ και δεκαετίες ένα άλλο που είναι η ανεξέλεγκτη επέκταση επικίνδυνων και ρυπογόνων βιομηχανικών δραστηριοτήτων μέσα στις πόλεις μας, δίπλα και ανάμεσα σε στις κατοικημένες περιοχές.

Οι κάτοικοι της περιοχής καλούνται να δεχτούν με χαμόγελο την βιομηχανική ανάπτυξη με όποιο κόστος, με την υπόσχεση των θέσεων εργασίας. Τι θέσεις εργασίας είναι αυτές; Θέσεις εργασίας χωρίς κανένα μέσο προστασίας, που οι άνθρωποι, κυρίως νέοι, ανειδίκευτοι και μετανάστες πηγαίνουν και σακατεύονται κατά εκατοντάδες, στις αποθήκες, στις μεταφορές, στα εργοστάσια κ.λπ. για 800 ευρώ, με απλήρωτες υπερωρίες, με κυλιόμενα ωράρια κλπ. με εργοδότες που δεν τους αφήνουν να εγκαταλείψουν τα πόστα τους ακόμα και όταν το 112 τους λέει να εκκενώσουν. Αυτές είναι οι θέσεις εργασίας στις οποίες οι εργαζόμενοι έχουν βιώσει εδώ και χρόνια όλα αυτά που μόλις πριν λίγες εβδομάδες νομιμοποίησε ο εργασιακός νόμος του Γεωργιάδη. Φυσικά, η πραγματικότητα δεν διαφέρει πολύ και για το περισσότερο εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό που απασχολείται σε αυτές τις επιχειρήσεις δηλαδή λογιστές, μηχανικούς κλπ. Αυτές είναι οι θέσεις εργασίας και η ανάπτυξη τους.

Αυτή είναι η μοίρα που επιφυλάσσουν, τόσο η κυβέρνηση και το κεφάλαιο όσο και κάθε επίδοξη περιφερειακή διοίκηση, για τους ανθρώπους Δυτικής Αττικής. Να ζούνε δίπλα στην θάλασσα και να μην έχουν θάλασσα. Να ζουν δίπλα στα βουνά και τα δάση και αυτά να καίγονται. Να ζούνε μέσα στον πολιτισμό και τις φανταχτερές παραστάσεις αλλά να μην έχουν πρόσβαση σε αυτόν, να μην μπορούν τα παιδιά να μάθουν μουσική θέατρο κλπ. Να ζούνε δίπλα στην πρωτεύουσα και να μην έχουν συγκοινωνία. Να ζουν εδώ που παράγεται τόσος πλούτος και να πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα. Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι συνυφασμένη με την κοινωνική ανισότητα.

Επομένως οι κάτοικοι της Δυτικής Αττικής διατηρούν ένα προνόμιο – αν μπορεί να ονομαστεί έτσι. Γνωρίζουν όχι μόνο το αποτέλεσμα των «φυσικών καταστροφών» αλλά και την αιτία τους. Και είναι υποψιασμένοι ότι ακούν την κυβέρνηση και τα κανάλια να μιλούν για ακραία, ανεπανάληπτα και αναπάντεχα καιρικά φαινόμενα, προσπαθώντας να κρύψουν τις ευθύνες τους. Όσους εμφατικές ονομασίες και αν χρησιμοποιήσουν – θεομηνίες, κλιματική κρίση, κλιματική κατάρρευση, Mega Fire, βροχόπτωση που συμβαίνει κάθε 400 χρόνια ή κάθε 16.000 χρόνια κ.ο.κ. – εμείς γνωρίζουμε ότι δεν τα έστειλε ούτε ο θεός ούτε οι εξωγήινοι. Εμείς που ζούμε ανάμεσα στα φουγάρα που καίνε μέρα νύχτα και δηλητηριάζουν τον αέρα που αναπνέουμε, ξέρουμε η καπιταλιστική ανάπτυξη που φέρνει την κλιματική αλλαγή.

Επομένως, οι ευθύνες του κεντρικού και τοπικού κράτους, επεκτείνονται πολύ παραπέρα από το γεγονός ότι δεν πραγματοποιήθηκαν έργα υποδομής για την προστασία των πολιτών. Έτσι, εμείς θα πρέπει να αμφισβητήσουμε το ίδιο το μοντέλο της καπιταλιστικής ανάπτυξης που θυσιάζει βουνά, θάλασσες, παραλίες, δάση και πάρκα στον βωμό του κέρδους.

Για αυτό δεν μας είναι αδιάφορο το αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών και δεν δίνουμε αυτή την μάχη μόνο για να κάνουμε προπαγάνδα. Θέλουμε να καταδικαστεί η πολιτική που υπερασπίζεται όχι μόνο ο Χαρδαλιάς και η Νέα Δημοκρατία αλλά και όλα τα αστικά κόμματα διαχείρισης, με ψήφο στην αντικαπιταλιστική αριστερά. Θεωρούμε επιτυχημένη την μέχρι τώρα εμπλοκή μας στο περιφερειακό συμβούλιο με τους εκλεγμένους συμβούλους του σχήματος μας. Όλες οι παρατάξεις μιλούν για πράσινη και βιώσιμη ανάπτυξη στην περιοχή του Θριασίου αλλά μόνο εμείς δεν παίρνουμε σαν δεδομένη και αδιαμφισβήτητη την ανεξέλεγκτη βιομηχανική ανάπτυξη. Εμείς δεν υποστηρίζουμε ότι θα είμαστε απλώς η φωνή των κατοίκων που πλήττονται από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Εμείς δεσμευόμαστε ότι θα είμαστε αυτοί και αυτές που θα αγωνιστούν ώστε τα κινήματα, οι εργαζόμενοι, οι δομές αυτοοργάνωσης των κατοίκων να αποκτήσουν δύναμη που θα αμφισβητεί την κυριαρχία του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας, που θα πηγαίνει κόντρα στο κεντρικό και τοπικό κράτος. Μόνο με τους αγώνες μας και με την υπεράσπιση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος μπορεί να πάει το πράγμα αλλιώς.