Μετά τις πλημμύρες #2: Φαληρικό Δέλτα, φύκια και μεταξωτές κορδέλες.

 

Το βυθισμένο λεωφορείο  στην περιοχή του Φαληρικού Δέλτα, είναι η αποτύπωση των προτεραιοτήτων της Περιφέρειας Αττικής.

Πώς γίνεται στην περιοχή που έχει ξοδευτεί το 40% των αποθεματικών της Περιφέρειας Αττικής για «αντιπλημμυρικά έργα» να βλέπουμε αυτές τις εικόνες; 

Η ανάπλαση του Φαληρικού Δέλτα και άλλα παραμύθια για τους ιθαγενείς, σύντομο ιστορικό:

2011: Παρουσιάζονται τα σχέδια ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου από τον Ρέντσο Πιάνο, τον αρχιτέκτονα του ΚΠΣΙΝ, που έχει χρηματοδοτήσει το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.  Η βασική ιδέα των σχεδίων είναι το ΚΠΣΙΝ, που είχε ήδη ξεκινήσει να χτίζεται σε δημόσια έκταση, να αποκτήσει πρόσβαση στην παραλία. Βέβαια δεν παρουσιάστηκαν έτσι, παρουσιάστηκαν ως άνοιγμα στην παραλία (η οποία μετά το 2004 ήταν γεμάτη μπάζα, κτίρια που δεν λειτουργούσαν κλπ) για τους κατοίκους της Καλλιθέας, του Μοσχάτου, των Τζιτζιφιών, του Φαλήρου. Κι επειδή η περιοχή υποφέρει από τις πλημμύρες, παρουσίασαν το έργο ως «αντιπλημμυρικό» (το αντιπλημμυρικό έργο που εμπεριέχεται είναι λιγότερο του 40% του συνολικού budget). 

Το να ανοίξει το παραλιακό μέτωπο σε όλους τους κατοίκους ήταν κάτι που θα μπορούσε να γίνει από το ελληνικό δημόσιο σε λίγο χρόνο με λίγα χρήματα –και χωριστά να γίνει μια σοβαρή αντιπλημμυρική παρέμβαση. Το «όραμα» του Ιδρύματος όμως, ανεβάζει πολύ το budget (άλλωστε περιλάμβανε τη μετατόπιση της Ποσιεδώνος, το ξήλωμα των γραμμών του τραμ που είχαν μπει μόλις λίγα χρόνια πριν, αλλαγή στους συντελεστές δόμησης και άλλα που πρόθυμα του έδωσε την άδεια το κράτος να τα κάνει). Και μαντέψτε ποιος έπρεπε να το πληρώσει; Όλοι εμείς!

2014: Η ανάπλαση του Φαληρικού Δέλτα προτείνεται για χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, στον τομέα «υποδομές», αφού βαφτίστηκε «αντιπλημμυρικό έργο». Έχει παρουσιαστεί ως αντιπλημμυρικό έργο, αλλά η αρμόδια Επιτροπή λέει ότι δεν είναι αντιπλημμυρικό, είναι έργο βιτρίνας και υο απορρίπτει (μαζί με την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου).

2016: Στην Ελλάδα, όμως, δεν υπάρχουν αδιέξοδα για ένα Ίδρυμα που θέλει να κάνει τη δουλειά του. Αυτό που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέρριψε ως έργο βιτρίνας, δέχτηκε να το «υιοθετήσει» η Περιφέρεια Αττικής υπό τη Διοίκηση της Ρ. Δούρου. Στις 8/9/2016 η Δύναμη Ζωής αλλάζει το Πρόγραμμα έργων της Περιφέρειας Αττικής για να δώσει 150 εκ. ευρώ από ίδιους πόρους Της Περιφέρειας (το 40% του τότε αποθεματικού!) για να γίνει η ανάπλαση του Φαληρικού Δέλτα όπως την είχε ονειρευτεί το Ίδρυμα Νιάρχος. Μαντέψτε: στους όμορους δήμους (στους ιθαγενείς, που λέγαμε παραπάνω…) υπόσχεται ότι το έργο είναι «αντιπλημμυρικό». Την εργολαβία παίρνει ο ΑΚΤΩΡ.

2019: Μετά από πλείστες όσες ταλαιπωρίες των οδηγών στην περιοχή, πριν τις Περιφερειακές Εκλογές παραδίδεται υποτίθεται ένα τμήμα της πρώτης φάσης του έργου (το οποίο επειδή ήταν πανάκριβο κόπηκε σε δύο φάσεις, η δεύτερη θέλει κι άλλα λεφτά!). Βασικά παρέδωσε την χαμηλωμένη λεωφόρο Ποσειδώνος στην κυκλοφορία και τίποτε άλλο! Το μεγαλεπήβολο τάχα-μου «έργο πνοής» της Δούρου, τελικά, δεν εκτιμήθηκε δεόντως από τους ψηφοφόρους, που προτίμησαν τον άλλο μεγαλεπήβολο περιφερειάρχη, τον Γ. Πατούλη, γνωστό φίλο των Ιδρυμάτων και των εργολάβων…

2020: Τον Σεπτέμβριο 2020 υποτίθεται ότι θα τελείωνε το έργο. Όμως, το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη (με τις αντίστοιχες αυξήσεις προϋπολογισμού, βεβαίως βεβαίως). Δεν έχει καν τελειώσει η πρώτη φάση του έργου, δηλαδή δεν έχει ολοκληρωθεί το αντιπλημμυρικό! Η Περιφέρεια Αττικής αφήνει τον εργολάβο να πηγαίνει το έργο αργά αργά, με συνεχείς παρατάσεις και… βλέπουμε. Η δεύτερη φάση –που περιλαμβάνει το να ανοίξει το παραλιακό μέτωπο στους πολίτες- δεν έχει καν ξεκινήσει και ο Πατούλης προσπαθεί να βρει τρόπο αυτή να «αυτοχρηματοδοτηθεί» -δηλαδή να δοθεί σε ιδιώτες και να μην είναι και τόσο… ανοιχτή σε όλους τους πολίτες, αλλά μόνο σε όσους θα πληρώνουν.

2021: Έρχεται η ώρα της ισχυρής νεροποντής. Το Φαληρικό Δέλτα, η περιοχή της Αττικής στην οποία έχουν ξοδευτεί τα περισσότερα χρήματα σε ένα και μόνο αντιπλημμυρικό έργο, δεν έχει αντιπλημμυρική προστασία.  Ούτε πρόσβαση στην παραλία έχει. Τι έχει; Ένα πανάκριβο μισοτελειωμένο έργο, ένα μεγάλο εργοτάξιο που έχει προκαλέσει προβλήματα επίσης, ένα δρόμο κάτω από μια γέφυρα που έπνιξε ένα ολόκληρο λεωφορείο, κι έναν Περιφερειάρχη που προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη όπου βρει!

Κι αυτή είναι άλλη μια ιστορία τρέλας για το πώς ο χωροταξικός σχεδιασμός στην Αττική  δεν γίνεται  με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων και του περιβάλλοντος, αλλά με βάση προτεραιότητες άλλων. Κι έτσι τα έργα δεν τελειώνουν ποτέ, ή όταν τελειώνουν ανακαλύπτουν οι κάτοικοι -εκ των υστέρων- ότι είχαν τελικά άλλο σκοπό από αυτόν που είχαν εξαγγείλει οι "εμπνευστές" τους...