Για την Παγκόσμια Ημέρα των Ρομά

Μακριά από τις επικοινωνιακές φιέστες και τις «εορτασικές» εκδηλώσεις, πέρα από τις προεκλογικές υποσχέσεις και τις κούφιες εξαγγελίες, χιλιάδες Ρομά/Τσιγγάνοι στην Αττική (στον Ασπρόπυργο, στη Φυλή, στα Άνω Λιόσια, στο Ζεφύρι, στο Μενίδι, στη Μάνδρα, στα Μέγαρα, στο Θριάσιο, στο Βοτανικό, στο Κορωπί...) δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να γιορτάσουν!

Εγκαταλειμμένοι στην πλήρη εξαθλίωση και τη δυστυχία, στην ολοκληρωτική φτώχεια και την ανεργία, στον αναλφαβητισμό και την έλλειψη πρόσβασης σε στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά, στην αυξανόμενη ρατσιστική βία και τις φασιστικές επιθέσεις, ανθρώπινα σκουπίδια που στοιβάζονται στις παρυφές των πόλεων, σε παράγκες και παραπήγματα, το μεγαλύτερο μέρος των Ρομά της Αττικής δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τους κάθε λογής πολιτικάντηδες που θα παρελάσουν προεκλογικά από τους αυτοσχέδιους καταυλισμούς για να ζητήσουν την ψήφο τους.

Γιατί είναι πια σε όλους γνωστό πως, σε ολόκληρη της Ευρώπη, η πολιτική περιθωριοποίησης και γκετοποίησης του πληθυσμού αυτού, όπως και κάθε πληθυσμιακής κατηγορίας που υπάγεται στις λεγόμενες «ευάλωτες» πληθυσμιακές ομάδες, συνεχίζεται αμείωτη, αν δεν οξύνεται μάλιστα σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής κρίσης.

Γιατί είναι πια σε όλους γνωστό πως οι διακηρύξεις και οι καμπάνιες της ΕΕ, οι χρηματοδοτούμενες ευρωπαϊκές «δράσεις» και τα προγράμματα ΕΣΠΑ, λειτουργούν περισσότερο ως άλλοθι για την ευρύτερη πολιτική που αναπαράγει την περιθωριοποίηση, παρά ως εργαλεία για την αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού.

Οι Ρομά επανέρχονται κατά καιρούς στο προσκήνιο της επικαιρότητας, με αφορμή συνήθως γεγονότα που προκαλούν τον αποτροπιασμό και την κατακραυγή της λεγόμενης κοινής γνώμης. Άλλωστε, η παραβατική συμπεριφορά που αποδίδεται συλλήβδην στις ρόμικες κοινότητες ή στους πολίτες ρόμικης καταγωγής είναι η μία όψη της στερεοτυπικής εικόνας που αναπαράγεται και γιγαντώνεται από τα ΜΜΕ και την ρατσιστική/αντιτσιγγανική ρητορική, πλάι σε εκείνη της ρομαντικής ανεμελιάς των δήθεν ανέστιων και αδέσμευτων ανθρώπων που χαίρονται ξέγνοιαστοι τη ζωή...

Ήρθε πια ο καιρός να έρθουν στο προσκήνιο και ως ενεργά υποκείμενα, να σπάσουν τη στερεοτυπική εικόνα του εξωτικού ή παραβατικού Άλλου, για να διαμορφώσουν τους όρους της χειραφέτησης τους και να διεκδικήσουν, μαζί με το ταξικό κίνημα, όχι απλώς μια «θέση στον ήλιο» αλλά το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Σε αυτήν την κατεύθυνση στρατεύεται η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική.