Στον Πειραιά δοκιμάζεται ένας όψιμος Μπερλουσκονισμός

Στην 9^η Συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής (9/3/2017) συζητήθηκε το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Αστικής Παρέμβασης (Σ.Ο.Α.Π.) του ∆ήμου Πειραιά.
Στην τοποθέτησή της, η περιφερειακή σύμβουλος Δ. Κουτσούμπα, από την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή, τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:

Δείτε ολόκληρη την τοποθέτηση 

«Πάνω από όλα όμως βασικό ζήτημα για τον Πειραιά σήμερα αποτελεί η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού: Παρά τις αρχικές «ενστάσεις» του Δήμου, στη σελίδα 85 της μελέτης ΣΟΑΠ, στο κεφάλαιο «Ναυτιλιακό πλέγμα και γαλάζια οικονομία» διαβάζω ότι «Σημαντική παράμετρος είναι οι επενδύσεις της ΚΟΣΚΟ (υπάρχουσα επένδυση και νέα συμφωνία για τον ΟΛΠ), που θα ενισχύσει πολύ σημαντικά το ναυτιλιακό πλέγμα». Όλα τα άλλα ωραία λόγια που λέει η μελέτη, όπως η «οργανική σύνδεση του οικιστικού ιστού με το λιμάνι και την θάλασσα» ή η «αναβάθμιση του ρόλου του Πειραιά στο σύστημα λιμένων κρουαζιέρας της ΝΑ Μεσογείου» –πώς ακριβώς μπορούν να συμβούν όλα αυτά μέσα στην επικράτεια της COSCO;

Τι πραγματικά σημαίνει για τον Πειραιά αυτή η ιδιωτικοποίηση; Ότι δημιουργήθηκε ουσιαστικά ένα «γκέτο» με εργασιακές σχέσεις Κίνας όπου οι εργαζόμενοι στη φορτοεκφόρτωση των κοντέινερ δουλεύουν χωρίς δικαιώματα, με χαμηλούς μισθούς και με απαγορευμένη τη συνδικαλιστική δράση. Σε μια τέτοια «ειδική οικονομική ζώνη» σκληρής εκμετάλλευσης των εργαζομένων θέλουν να μετατρέψουν όλο το λιμάνι και την ευρύτερη παραλιακή ζώνη του Πειραιά, απ’ τη σχολή Δοκίμων ως το Πέραμα. Η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ σημαίνει την παράδοση μιας σημαντικής κρατικής υποδομής και τον έλεγχο του εισαγωγικού-εξαγωγικού εμπορίου από τις πολυεθνικές. Θα μετατρέψει μια ολόκληρη περιοχή σε ζώνη εργασιακού μεσαίωνα. Κόβει την πρόσβαση στη θάλασσα για το λαό του Πειραιά και των γύρω Δήμων. Μετατρέπει τους ταξιδιώτες και τους κατοίκους των νησιών σε ομήρους των επιχειρηματικών συμφερόντων. Η πολυεθνική θα καθορίζει, ανάλογα με τα κέρδη της, ποιες δραστηριότητες του λιμανιού θα παραμείνουν και ποιες θα φύγουν. Τα κέρδη από το λιμάνι θα είναι για το κεφάλαιο. Στην εργαζόμενη πλειοψηφία θα μείνουν η φτώχεια, η ανεργία, η ταλαιπωρία, η περιβαλλοντική επιβάρυνση, το κόστος.

Κι όμως, αυτό δεν θεωρείται από όλους και... τόσο κακό. Γιατί υπάρχει ένα άλλο σοβαρό πολιτικό ζήτημα που αφορά τον Πειραιά: στον Πειραιά εφαρμόζεται αυτό που θα λέγαμε «πολιτική χωρίς μεσάζοντες». Ένα είδος όψιμου μπερλουσκονισμού ή πρώιμου τραμπισμού, το οποίο «ενώνει» σε έναν επιχειρηματικό όμιλο του εφοπλιστικού κεφαλαίου, μια δημοτική αρχή, μια ομάδα και έναν μιντιακό όμιλο! Μια βιτρίνα δηλαδή για να αποκτά φανατικούς οπαδούς και δήθεν «ωφελημένους» το εφοπλιστικό κεφάλαιο του ομίλου Μαρινάκη. Οι συνέπειες λοιπόν της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού, που ανέφερα παραπάνω, εξυπηρετούν ακριβώς τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, που ελέγχει πλέον και τον Δήμο Πειραιά.

Το «τραστ» αυτό έχει στηριχτεί κατεξοχήν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (μέχρι και κανάλι θα έπαιρνε) και από την περιφερειακή αρχή Αττικής. Αυτό είναι ένα σοβαρό πολιτικό θέμα, κι εμείς δεν θα γίνουμε συνένοχοι στο νέο πολιτικό σκηνικό που σταδιακά στήνεται στη χώρα. Υπάρχουν κάποιοι στίχοι που γράφτηκαν το 1979, αλλά περιγράφουν σε κάποιες περιπτώσεις και τις εκλογές του 2014: «Μπορεί κανίβαλος ποτέ να εκπροσωπήσει τάχα | όλους τους φίλους τους παλιούς που έχει στη στομάχα;» (Δ. Σαββόπουλος). Για να το παραφράσω: Μπορεί η παράταξη ενός εφοπλιστή ως δημοτική αρχή να εξυπηρετήσει κάτι άλλο παρά τα συμφέροντα του αφεντικού της;»

Στη συνέχεια, η Δ. Κουτσούμπα αναφέρθηκε στις ειδικές πλευρές του ΣΟΑΠ και, μεταξύ αυτών, στο πολύ σημαντικό θέμα του Εθνικού Μουσείου Εναλίων Αρχαιοτήτων, που σχεδιαζόταν να εγκατασταθεί στο Σιλό του Πειραιά, όμως το σχέδιο σταμάτησε γιατί το Σιλό παραχωρήθηκε από την κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ στην COSCO, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργηθεί εκεί το δημόσιο μουσείο που θα ήταν μοναδικό στην Ελλάδα.