Για την Πολιτική Δολοφονία

του Παύλου Φύσσα

Βασικά σημεία της τοποθέτησης του Άγγελου Χάγιου στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής (26/9/2013) σχετικά με το ψήφισμα για τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα. 

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Τα μηνύματα είχαν ήδη δοθεί πολλά χρόνια πριν από το φασιστικό ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής και άλλους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς που συνεργάζονταν μαζί της.
 
Πέρα από τη σωρεία των καταγγελιών που είναι γνωστές, εκατοντάδες είναι οι περιπτώσεις που συνέβησαν γεγονότα εγκληματικά και από τύχη δεν είχαμε θύματα.   
 
Αναφέρθηκε ήδη η περίπτωση του Δημήτρη Κουσουρή και δύο φοιτητών στο φοιτητικό κίνημα το 1998. Ο τότε υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής με μια ομάδα ροπαλοφόρων κόντεψαν να τον σκοτώσουν. Από τύχη αυτό το παλληκάρι και με τη φροντίδα των γιατρών βέβαια τη γρήγορη, σώθηκε, γιατί του είχαν τσακίσει το κρανίο.
 

Και τότε λεγόταν και αργότερα η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έλεγε ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια φούσκα. Το έλεγε και ο Σαμαράς μέχρι πριν δύο μήνες, αν δεν κάνω λάθος. 

Και τότε και τώρα το ΠΑΣΟΚ, όπως και οι ιδεολογικοί συγγενείς του στη Γαλλία, ενίσχυαν το ακροδεξιό φασιστικό ρεύμα, υπολογίζοντας σε μικροκομματικές ψηφοθηρικές λογικές. Αλλά και στη λογική του χτυπήματος του εργατικού και λαϊκού κινήματος όταν αυτό πλησίαζε την Αριστερά και τους κομμουνιστές. 

Υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες πολιτικές, παλιότερες και τωρινές. Πέρα από την ιδεολογική αντιπαράθεση που είμαι έτοιμος κι εγώ την κάνω, όπως τη σήκωσε προηγούμενα ο κ. Πλεύρης, είναι τουλάχιστον αναπόδεικτο και υποκριτικό να κρύβονται αυτές οι πολιτικές ευθύνες ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και ΠΑΣΟΚ. Και σωστά τίθενται στο ψήφισμα της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, θα το έγραφα και πιο σκληρά, οι ευθύνες των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια.
 
Δεν το συνεχίζω αυτό, διότι εδώ έχουμε και συνέχεια. Την επαύριο του εγκλήματος, στο Κερατσίνι -έτυχε να είμαι μπροστά- χτυπήθηκαν με μίσος, αλύπητα, από τους παλληκαράδες των ΜΑΤ, αγόρια και κορίτσια, μπροστά στα μάτια μας.
 
Δεν θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς ότι αυτοί είναι Χρυσαυγίτες και καλύπτονται κάτω από τον μανδύα των πολιτικών εντολών της κυβέρνησης της μηδενικής ανοχής;
 
Ένας διαδηλωτής φοιτητής από αυτούς που συνελήφθησαν τότε, κι έτυχε να μιλάω με τον Τσουκαλά ο οποίος επικοινωνούσε και με τον ΓΑΔΑρχη για να ξεμπλοκάρει από το μπλοκάρισμα που μας είχαν κάνει, Αστυνομία από τη μια και οι τραμπούκοι αυτοί που δείξανε στα βίντεο, που ήταν μαζί τους. Ένα από αυτά τα παλληκάρια που πιάσανε, κατηγορείται για κακούργημα, όταν οι φυσικοί συναυτουργοί του Ρουπακιά ακόμα δεν έχουν μπει στο στόχαστρο και στη διαδικασία της αστυνομικής, της ανακριτικής και δικαστικής έρευνας.
 
Κι ένα δεύτερο νεαρό παιδί πάλι εχθές, σε ανύποπτη διαδικασία, που έτυχε να γνωρίζω, συνελήφθη και πάει σε αυτόφωρο γιατί, λέει, αντιστάθηκε στα ΜΑΤ.
 
Συνεχίζει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, στη λογική και του Δένδια, του κατασταλτικού χτυπήματος των εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων και από τύχη δεν έχουμε θύματα και από αυτές τις δολοφονικές αστυνομικές επιθέσεις. Και τολμάνε και έρχονται στα δικαστήρια και λένε ότι αυτά τα παιδιά σήκωσαν μια σημαία και αντιστάθηκαν -και καλά κάνανε-  σ' αυτή τη βαρβαρότητα των ΜΑΤ. 

Έρχονται ορισμένοι, και σ' αυτή την αίθουσα, και επιχειρούν να ταυτίσουν με ποινικό αδίκημα την αντίσταση των εργαζομένων και των νεολαίων που χάνουν τη δουλειά τους, το ψωμί τους, το σπίτι τους, τη ζωή τους, το μέλλον τους. 

Όλοι αυτοί αντιστέκονται κι έχουν δικαίωμα, ιερό δικαίωμα αντίστασης, σαν τους αγωνιστές που τους έλεγαν τρομοκράτες. Τέτοιο σαν των αγωνιστών του ’21, των αντιστασιακών κατά των Γερμανών. Τέτοιο δικαίωμα σαν των αντιστασιακών κατά της χούντας. Και παραπέμπονται, θα σας το φέρω μια φορά εδώ, με σκεπτικό ίδιο με αυτό που παρέπεμπε η χούντα τους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Ίδιο. Και αυτά τα ακούμε και σ' αυτή την αίθουσα.
 
Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο, κατά τη γνώμη μου, και θέλω να τελειώσω με τα εξής.
 
Πρώτον, πρέπει να χτυπηθεί κατακούτελα, στην αυτοτέλεια που έχει, το φασιστικό ναζιστικό μόρφωμα. Με αυτή την έννοια, έστω και με μια κριτική στάση και με κάποιες παρατηρήσεις, στηρίζω το ψήφισμα της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ.

Δεύτερον, άμεσο αίτημα που κατά τη γνώμη μας πρέπει να μπει και στην απόφαση:
Είναι η κάθαρση των μηχανισμών κράτους, Αστυνομίας και Δικαστικού σώματος, του μόνου Σώματος στο οποίο δεν υπήρξε αποχουντοποίηση, και όπου υπάρχουν διασυνδέσεις με τους φασίστες και τη Χρυσή Αυγή.
 
Τρίτον, αντίδραση και καταδίκη κάθε τάσης συγκάλυψης φυσικών και ηθικών αυτουργών. Ακόμα, ειπώθηκε εδώ, δεν έχουν μπει όλα τα στοιχεία στο φως της δικαστικής έρευνας και πάνε να το κλείσουν μόνο στον ένα δολοφόνο και όχι στους συνεργούς του. Και πάνε να το κλείσουν μόνο σε ορισμένα στελέχη ανώτερα της Χρυσής Αυγής όταν είναι γνωστό ότι όλα περνούσαν από το χέρι, το μυαλό και την απόφαση του αρχηγείου και του αρχηγού και με τις όποιες διασυνδέσεις είχε αυτός με κρατικούς και άλλους μηχανισμούς.
 
Και τέλος, η απαίτηση και το αίτημα πρέπει να είναι παραδειγματική τιμωρία όλων των φυσικών και ηθικών αυτουργών. Δεν μπορεί να περάσει αυτό μέσα στη διελκυστίνδα των διαδικασιών και μετά να καταλαγιάσει σε μια τιμωρία ενός προσώπου αλλά όλου αυτού του συστήματος το οποίο περιγράφηκε εδώ και από άλλους ομιλητές.
 
Με αυτές τις συμπληρώσεις θα έλεγα ότι πρέπει να ληφθεί απόφαση σήμερα στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για αυτό, αλλά επειδή επιμένω σε αυτές τις απόψεις και νομίζω αυτά αντανακλούν σκέψεις των περισσοτέρων εδώ μέσα, το θέμα είναι αν τολμάτε να τις εκφράσετε, ήθελα να πω και το εξής:
 
Ένας τρόπος ανάλυσης των αιτιών του φασιστικού και του ναζιστικού φαινομένου που έφτασε να δολοφονεί πλέον ανοικτά, ήταν, είναι και θα είναι, όχι μόνο η κρίση γενικά, είναι κι αυτό. Είναι κυρίως το αστικό πολιτικό σύστημα που ευθύνεται. 

Είναι και οι συγκεκριμένες θεωρίες των δύο άκρων και η απόπειρα, πρωτοφανής, ανιστόρητη και εγκληματική, να ταυτιστεί ο φασισμός με την Αριστερά και τον Κομμουνισμό. Ξεκινάει αυτό από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τις κυρίαρχες δυνάμεις του, έρχεται εδώ στους δικούς μας κυβερνήτες.
 
Αλλά εδώ σ' αυτόν τον τόπο υπάρχει ιστορία. Και δεν πρόκειται ο λαός μας και οι εργαζόμενοι να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια να ανεχθούν τους επίγονους των ταγματασφαλιτών, των χουντικών, των τραμπούκων, των παρακρατικών και κρατικών μηχανισμών, αυτών που ανέφερε ο Διάκος, που κάνανε τόσες δολοφονίες και το δημοκρατικό πρόβλημα θα είναι ένα από τα μέτωπα πάλης μαζί με τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική για μια πραγματική δημοκρατία, ανώτερη από την αστική δημοκρατία.