Συνέντευξη Ά. Χάγιου στην εφημερίδα "Εποχή"

Είσαι υποψήφιος περιφερειάρχης με το ψηφοδέλτιο “Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική”. Το ακούω σαν βαρύγδουπο τίτλο, βαρύγδουπο στόχο.... Προφανώς θελήσατε να υπερβείτε τον αντιμνημονιακό στόχο και βάλατε ένα σκαλοπάτι παραπάνω.

 
Πράγματι μιλάμε για ανατροπή από τα αριστερά του μνημονίου και των φορέων του. Ζούμε πλέον σε εποχή χούντας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ –ΕΕ -ΔΝΤ με συνεργάτες τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και τα ΜΜΕ που προγραμματίζουν την επίθεση τους για άλλα δέκα χρόνια. Γι αυτό μιλάμε για ανατροπή συνολικά και σε αντικαπιταλιστική βάση της διαρκούς αντεργατικής εκστρατείας του κεφαλαίου.
 

Και πως μπορεί να είναι φερέγγυα η πρόταση από τη στιγμή που η αριστερά είναι κατακερματισμένη; Ειδικά στην Περιφέρεια της Αττικής τα ψηφοδέλτια της αριστεράς είναι πολλά.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη

Ο κατακερματισμός προκύπτει, νομίζουμε, από το γεγονός ότι, όπως έγραψε ο Σαραμάγκου, «η Αριστερά δεν έχει την παραμικρή γαμημένη ιδέα σε ποιον κόσμο ζει». Γι αυτό δεν έχει επαναστατική στρατηγική και δεν κάνει αριστερή πολιτική. Η πολιτική λ.χ. της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι προετοιμασία κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Άλλοι, όπως ο ΣΥΝ, επιχειρούν να αναπαράγουν μια λογική ενός καλύτερου ΠΑΣΟΚ, μιας καλύτερης σοσιαλδημοκρατίας. Εμείς, επιχειρούμε να αναλύσουμε την εποχή μας, την κρίση του καπιταλισμού και να καταθέσουμε, με όποιες αδυναμίες, την πρόταση μας για τη φυσιογνωμία, το  πρόγραμμα, τη γραμμή μιας αριστεράς που θα συμβάλει σε ένα πολιτικό λαϊκό κίνημα, αντίπαλο δέος στην αστική στρατηγική.
 

Μήπως είναι μια πολύ στενή αντίληψη; Εύκολα μπορεί να βγάλει κανείς το συμπέρασμα, αν σε ακούσει, ότι η μόνη αριστερή πολιτική είναι η δική σας. Είναι έτσι; Έχει περιοριστεί η αριστερά τόσο πολύ;

 
Όχι δεν έχει περιοριστεί. Σε όλο το φάσμα της αριστεράς υπάρχουν έντονες αναζητήσεις, για υπέρβαση της κρίσης της αριστεράς με μια νέα στρατηγική και με μια αριστερή, ανατρεπτική πολιτική. Για ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, που είναι το κύριο υποκείμενο της ανατροπής. Η εποχή μας, η σύγχρονη εργατική τάξη, κρύβουν εκρηκτικές δυνατότητες. Γι αυτό εκτιμάμε ότι το τοπίο στην αριστερά θα αλλάξει ριζικά. Αυτό απαιτεί να αλλάξουμε επαναστατικά όλοι μας. Η αλλαγή αυτή θα προχωρήσει με όρους κινήματος για την ανατροπή της αντιλαϊκής λαίλαπας. Με την έννοια αυτή θεωρούμε ότι είναι αναγκαίος στην αριστερά ένας ανεξάρτητος πόλος, αντικαπιταλιστικός και κομμουνιστικός.

  

Το προηγούμενο διάστημα έγιναν προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση;

 
Έχουμε θετικά βήματα, για παράδειγμα, στο εργατικό κίνημα. Υπήρξαν πρωτοβουλίες, μειοψηφικές είναι αλήθεια, όπως με τα πρωτοβάθμια σωματεία, που συναντήθηκαν πολιτικά ευρύτερες δυνάμεις, αλλά με όρους μαζικού κινήματος, με όρους συνολικής σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Έγιναν αγώνες, έγιναν κινητοποιήσεις, υπήρξαν πρωτοβουλίες. Να, προχθές αυτός ο συντονισμός των σωματείων έκανε αυτή τη διαδήλωση κατά της ανεργίας. Είχαμε τέτοια στοιχεία και παλιότερα με το άρθρο 16, όπου οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς έπαιξαν σημαντικό ρόλο, αλλά ταυτόχρονα, είχαμε και την κοινή δράση με δυνάμεις που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΚΝΕ... Το ζήτημα δεν είναι οργανωτικό. Είναι πολιτικό.
 

Ένας αριστερός πολίτης, γιατί να επιλέξει το δικό σας ψηφοδέλτιο;

 
Γιατί προβάλει πολιτική απάντηση στον δεκαετή ορίζοντα της αντεργατικής επίθεσης, που εκφράζει τη στρατηγική του κεφαλαίου, στρατηγική που υπήρχε και πριν διαμορφωθεί το υπαρκτό πρόβλημα του χρέους. Μια στρατηγική, που είχε στόχο να ξεριζώσει όλα τα εργατικά δικαιώματα. Χρειάζεται, λοιπόν, ένας παρατεταμένος πολιτικός κοινωνικός αγώνας. Αυτός ο αγώνας, κατά τη γνώμη μας, είναι υπόθεση του εργατικού κινήματος στον βαθμό που κάνει βήματα ανασυγκρότησης. Δεν μπορούμε να πάμε με παλιά καύσιμα. Δεν μπορείς να πας με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Έχουμε παραδείγματα από τη Γαλλία, την Ισπανία ή την Ιταλία. Τελικά, υπάρχει η ανάγκη μιας άλλης αριστεράς, όχι απλά ενός άλλου αριστερού ψηφοδελτίου. Μιας άλλης αριστεράς, που εμείς, επιχειρούμε να συμβάλουμε. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε στο κατώφλι μιας νέας εποχής.

  

Να επανέλθω, όμως, σε ένα αρχικό ερώτημα. Γιατί δεν επιδιώξατε να συναντηθείτε με άλλες δυνάμεις της αριστεράς και να συμμετάσχετε στις εκλογές με κοινό ψηφοδέλτιο; Για παράδειγμα, τι σας εμπόδισε να συνεργαστείτε με τις δυνάμεις του Μετώπου και τον Αλέκο Αλαβάνο;

Θα σου απαντήσω ευθέως. Επικοινωνούμε πολιτικά με τις διεργασίες στον ευρύτερο χώρο και του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη γνώμη μας, δεν τόλμησαν οι δυνάμεις του “Μετώπου” να ξεκόψουν πολιτικά και οργανωτικά από τις λογικές της Αριστεράς της διαχείρισης, να υπερβούν μια λογική αναδιαπράγματευσης του χρέους και να πάρουν θέση για την ανάγκη της συνολικής πλέον ρήξης απέναντι στην ΕΕ και όχι μόνο με πολιτικές της. Για μας είναι κρίσιμα ζητήματα. Όπως για παράδειγμα, την περίοδο της χούντας, δεν μπορούσες να μην πεις “κάτω η χούντα, έξω οι Αμερικάνοι”, έτσι και σήμερα δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το κοινωνικό πρόβλημα, χωρίς να συγκρουστείς συνολικά με την πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας, χωρίς να θέτεις στόχο τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από ευρωζώνη και Ε.Ε. Το “μέτωπο”, ως φαίνεται, θέλει να καταγραφεί στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχουμε κανένα λόγο να γίνουμε μέρος του προβλήματος αυτού.
 

Μήπως, όμως και εσείς θέλετε να κάνετε μια απλή καταγραφή του δικού σας ρεύματος στο χώρο της αριστεράς;

Στο ψηφοδέλτιο μας, καταρχήν, συμμετέχουν διαφορετικά ρεύματα. Εμείς θέλουμε να τεθεί στη δοκιμασία του κόσμου του κινήματος και της αριστεράς μια σύγχρονη επαναστατική απόπειρα και ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, που θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο για την εποχή μας και τους αγώνες  της περιόδου. Να κληθούμε  να αποδείξουμε ότι  δεν προκύπτει από τα συρτάρια και τα γραφεία μας.

Στην αρχή, εμμέσως, πλην σαφώς, υπαινίχθηκες ότι το ψηφοδέλτιο Μητρόπουλου κινείται στην κατεύθυνση ενός καλύτερου ΠΑΣΟΚ. Από τη δική σας πλευρά κατανοείτε ότι για να υπάρξει μια πολιτική ανατροπής της σημερινής κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, θα χρειαστεί αλλαγή των συσχετισμών και απεγκλωβισμός δυνάμεων και από το ΠΑΣΟΚ;

Θα απαντήσω με μια θέση και μια άρνηση. Στη δικτατορία με την κοινή δράση της αριστεράς στο μαζικό, αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για τον απεγκλωβισμό ευρύτερων δυνάμεων. Τότε, ήρθαν σε αυτό τον αγώνα -με τη δυναμική του κινήματος- και πρόσωπα , όχι μόνο του ΠΑΚ, αλλά και του συντηρητικού χώρου. Βεβαίως θεωρούμε, ότι σε κάθε ιστορική μάχη το ζήτημα του απεγκλωβισμού δυνάμεων από τα αστικά κόμματα είναι κρίσιμο. Αλλά και την περίοδο του άρθρου 16, δεν υπήρξε απεγκλωβισμός δυνάμεων από το χώρο του ΠΑΣΟΚ; Όλα αυτά, όμως, έγιναν με όρους κινήματος. Έδρασαν συνειδητά οι δυνάμεις της αριστεράς. Αυτή είναι μια θέση. Αυτή υπερασπίζομαι και σήμερα. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με διάφορες από τα πάνω τεχνητές συγκολλήσεις και συμμαχίες εκλογικού χαρακτήρα. Ιστορικά έχει αποδειχθεί.

Ωστόσο, η άλλη πλευρά θα σου έλεγε ότι το σημερινό εκλογικό σχήμα στηρίζεται σε υπαρκτές διαφοροποιήσεις και είναι αποτέλεσμα υπαρκτών κινηματικών διεργασιών, όπως τότε με το κίνημα για το άρθρο 16.

Δεν είναι, όμως, έτσι στην πραγματικότητα. Δεν είναι καρπός ενός τέτοιου κινήματος το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο. Είναι περισσότερο μια διαβούλευση, μια συνεργασία από τα πάνω, διότι δεν έχει ανατρεπτικά χαρακτηριστικά στο πολιτικό του πρόγραμμα... Δεν έχει τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του κινήματος...

Ποιος είναι ο εκλογικός σας στόχος; Με ποιο αποτέλεσμα θα είστε ευχαριστημένοι;

Θέλουμε να εκφραστεί όσο το δυνατόν περισσότερο -και με ψήφο-, η δράση που είχε το μετωπικό ρεύμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τους εργατικούς ή τους νεολαιίστικους αγώνες, που έδωσαν, μαζί με πολλούς άλλους, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μια αυξημένη εκλογική υποστήριξη, μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά, θα βοηθήσει ώστε να διαδραματίσουν, όσο γίνεται,  πιο ουσιαστικό ρόλο σε ένα πολιτικό μαζικό κίνημα και σε μια άλλη αριστερά, απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και της χούντας κυβέρνησης –ΕΕ-ΔΝΤ. Αυτός είναι ο πολιτικός μας στόχος. Και θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι ακόμα και κόσμος της Αριστεράς, που δεν συμφωνεί απόλυτα με τις θέσεις μας, μπορεί να αναγνωρίσει τον θετικό για την υπόθεση του κινήματος ρόλο και να μας υποστηρίξει.